حضرت امام خامنه‌ای مدظله العالي در دیدار مردم قم (۱۹ دی ۹۷) ضمن تشریح نتایج غلط نظام محاسباتی استکبار و مقایسه آن با نظام محاسباتی توحیدی، به قیام مردم قم در سال ۵۶ اشاره کردند و فرمودند: «قیام مردم قم تقابل دو دستگاه پیش‌بینی و تقویم و محاسباتی را نشان داد.»
بیانات در دیدار مردم قم
به مناسبت سالروز قیام نوزدهم دی
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین المعصومین المطهّرین سیّما بقیّةالله فی الارضین و لعنةالله علی اعدائهم اجمعین.
خیلی خوش‌آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز، مردم سرافراز قم، فضلای محترم حوزه‌ی برجسته‌ی قم. حقیقتاً جمع شما، دیدار شما، روز شما، مایه‌ی امید، مایه‌ی نشاط، مایه‌ی حرکت، و درس‌آموز است در همه‌ی این سالهای متمادی. فرصت روز نوزدهم دی، تنها تجلیل و تکریم و تمجید از مردم قم نیست، اگرچه این [کار] حقّاً جا دارد؛ واقعاً باید از مردم قم، از جوانهای قم که این حرکت عظیم را به راه انداختند، این نقطه‌ی عطف تاریخی را به وجود آوردند که هرگز فراموش نخواهد شد، تمجید کرد؛ در این شکّی نیست. قم همان جایی است که سرچشمه‌ای شد برای یک شطّ جوشان حرکت و مقدّمه‌ای شد برای آن دریای متلاطم انقلاب که کار کوچکی نبود. قم شهر انقلاب است، مرکز انقلاب است، مادر انقلاب است.
البتّه من این را همین جا در پرانتز عرض کنم که انگیزه‌هایی وجود دارد برای اینکه فضای انقلابی قم را تغییر بدهند و روحیهی انقلابی قم و روحیهی دینی قم را کمرنگ کنند؛ انگیزه‌هایی وجود دارد. از کِید دشمن در همه‌ی جنبه‌ها و جوانب نباید غافل شد: از جنبه‌ی اقتصادی که کید و مکر و دشمنی میکند، نباید از کید و مکر و دشمنی او در جنبه‌ی فرهنگی غافل شد؛ مشغولند، انگیزه‌هایی دارند، عواملی را میفرستند؛ باید به این توجّه کرد. بزرگان قم، جوانان قم باید نگذارند تا دستهای خائن، قم را از مرکزیّت انقلاب، از کانون انقلاب بودن بیرون بیاورند و این معانی را در آن کمرنگ کنند. به هر حال قم آن سرچشمه‌ی اصلی است و حوزه‌ی قم آن پشتوانه‌ی معنوی است برای این حرکتی که دنیا را تغییر داد، دنیا را تکان داد و همچنان این حرکت ادامه دارد و هنوز در آغاز راهیم.
پس روز نوزدهم دی برای تمجید و اجلال مردم قم روز مناسبی است، فرصت مناسبی است امّا فقط این نیست؛ نوزدهم دی درسهایی دارد برای امروز ما. من حالا یک بخش کوتاه از آنچه را به نظر میرسد در دل این حرکت میتوان مطالعه کرد و تحقیق کرد و بررسی کرد، عرض میکنم. جوانها توجّه کنند؛ این حقایق را بخصوص جوانهای ما بایستی مورد توجّه قرار بدهند چون کار مال شما جوانها است، آینده هم متعلّق به شما است.
در دهم دی ماه سال ۵۶، رئیس‌جمهور آمریکا آمد در تهران و یک نطق غرّائی(۱) کرد در تمجید اغراق‌آمیز و دروغین از محمّدرضا. در این نطق غرّاء گفت «ایران جزیره‌ی ثبات است»؛ یعنی چه؟ یعنی خیال آمریکا از ایرانِ وابسته و مسئولان نوکرمَآب ایران آسوده است؛ اینجا جزیره‌ی ثبات است -این مال دهم دی ماه است- دَه روز نشده بود که قضیّه‌ی قم اتّفاق افتاد و نوزدهم دی ماه مردم قم قیام کردند، حرکت کردند، با جان خود، با تن خود علیه آن رژیم ظالم و وابسته و فاسد به میدان آمدند. دستگاه محاسباتی آمریکا و غرب این است؛ این را توجّه کنید. خود غربی‌ها، خود آمریکایی‌ها میبالند به قدرت محاسباتی خودشان، به قدرت تحلیل خودشان، به آینده‌نگری خودشان، و اینجا هم یک عدّه غرب‌زده‌ی آمریکازده پُز قدرت محاسباتی آمریکا را میدهند که «آمریکایی‌ها این جور گفتند، فلان دانشمند آمریکایی، فلان مرکز پژوهشی آمریکایی این جور گفته، این جور دنیا را شناخته، این جور آینده را تصویر کرده». قدرت محاسباتی آمریکا این است [که میگوید] «اینجا جزیره‌ی ثبات است»، کمتر از دَه روز بعد معلوم میشود که جزیره‌ی ثبات یعنی چه؛ قیام قم، بعد قیام تبریز، بعد حرکت عظیم، بعد آن طوفان زیر و رو کننده‌ی انقلاب اسلامی و نابودی رژیم وابسته‌ی سرسپرده‌ی طاغوت و پهلوی [رخ میدهد]؛(۲) این قدرت محاسباتی، این توانایی محاسباتی تا امروز همان جور است. همین چندی پیش در همین نزدیکی، یکی از دولتمردان آمریکایی(۳) در جمع یک مشت اوباش و تروریست گفت امیدوار است یا آرزو دارد که جشن کریسمس ۲۰۱۹ را در تهران بگیرد؛ جشن کریسمس ۲۰۱۹ همین چند روز پیش بود. این همان قدرت محاسباتی است، اینها همان آدمها‌یند. محاسبات آنها اقتضا میکند که یک چنین امیدی داشته باشند؛ مثل امید صدّام‌حسین که [میخواست] یک هفته‌ای بیاید تهران، مثل امید مزدور دیگرشان منافقین که از کرمانشاه راه بیفتند در ظرف سه روز مستقیم خودشان را برسانند تهران؛ اینها محاسبات است! توانایی محاسبات دشمن این است. بعضی از دولتمردان آمریکا وانمود میکنند دیوانه‌اند؛ بنده البتّه این را قبول ندارم، امّا حقیقتاً احمقهای درجه‌ی یک هستند.
قیام مردم قم صف‌بندیِ دو دستگاه محاسباتی، صف‌بندی دو نظام معرفتی، صف‌بندی دو الگوی تحلیلی در مقابل یکدیگر را نشان داد: یکی نظام معرفتی لیبرال‌دموکراسیِ دروغینِ پای‌درگِل غربی، یکی نظام معرفتیِ توحیدیِ اسلامی؛ تقابل دو دستگاه پیش‌بینی و تقویم و محاسباتی را نشان داد: آن دستگاه محاسباتی آمریکا که ایران را آن جور میبیند با آن محاسبات اوّل کار آمریکایی‌ها که سنای آمریکا در اوّلین ماه‌های پیروزی انقلاب، ایران را تحریم کرد و بنا را بر این گذاشتند که تا پنج ماه دیگر، شش ماه دیگر، انقلاب اسلامی از بین خواهد رفت -این محاسبات آنها است- این هم دستگاه محاسباتی نظام اسلامی که امام بزرگوار گفت «صدای خُرد شدن استخوانهای مارکسیسم را دارم می‌شنوم»(۴) و یک سال بعد، دو سال بعد، همه‌ی دنیا صدای خُرد شدن این استخوانها را شنیدند؛ مسئله این است. غرب در مقابل یک چنین پدیده‌ای قرار گرفته است؛ پدیده‌ی انقلاب اسلامی. یک طرف انبوهی از ابزارهای چشم‌پُرکن مادّی -از نظامی و سیاسی و پولی و امثال اینها- و یک طرف یک قدرت نوظهور معرفتی و تمدّنی، پُرانگیزه، پُرتحرّک، آینده‌نگر که میداند چه کار میخواهد بکند، میداند چه کار باید بکند و کجا میخواهد برود؛ اینها در مقابل هم قرار گرفته‌اند.
دشمنی نظام استکباری غرب و آمریکا با این پدیده‌ی نوظهورِ روبه‌رشد یک امر طبیعی است؛ [بعضی‌ها] تعجّب نکنند. بعضی‌ها به نظر من خودشان را به نفهمی میزنند -شاید هم جور دیگر است- [میگویند] «چرا شما فلان حرف را زدید که آمریکا با شما دشمن بشود»؛ خیال میکنند دشمنی آمریکا به خاطر فلان فرمایش امام یا فلان حرف فلان مسئول است که به آمریکا بدگویی کرده. قضیّه این نیست؛ قضیّه چیز دیگر است؛ قضیّه از این عمیق‌تر است. چهل سال است که این قدرت جوان دارد حرکت میکند، دارد روزبهروز رشد میکند، پرورش پیدا میکند، روزبهروز تنومندتر دارد میشود، قدرتمندتر دارد میشود؛ این را دارند می‌بینند جلوی چشمشان. با ظهور این قدرت معنویِ نوظهورِ پُرتلاشِ پُرانگیزه، با ظهور این پدیده‌ی عجیب و معنوی که دنیا آن را نمی‌شناخت، قدرت ظاهری استکبار تَرَک خورد؛ در این چهل سال، این تَرَک دائم دارد عمیق‌تر میشود. ثروتمندترین دولتهای دنیا، امروز مقروض‌ترین و گرفتارترینِ دولتهای دنیا است؛ اینها شوخی است؟ اینها همان نکاتی است که جوانهای ما باید روی آنها متمرکز بشوند. بحث صف‌بندی زبانیِ این مسئول و آن مسئول نیست؛ بحث هویّتها است، بحث حرکتها است، بحث آرمانها و آینده‌ها است.
البتّه آنها ضربه خوردند؛ در درجه‌ی اوّل برای اینکه لقمه‌ی چرب و نرم ایران از دستشان رفت. ایران که فلان کشور دورافتاده‌ی آفریقایی یا آمریکای لاتین یا غیره نیست؛ ایران قلّه‌ی موقعیّت راهبردیِ جغرافیایی است در دنیا؛ [یک] مرکز بسیار مهم که هیچ نقطه‌ی جغرافیایی در غرب آسیا در این منطقه به اهمّیّت ایران وجود ندارد. کمتر سرزمینی به قدر ایران دارای ثروتهای مادّی و توانایی‌های گوناگون است؛ این را خودشان اعتراف میکنند. همین چند روز قبل از این یک مؤسّسه‌ی غربی برای اینکه به این حقیر بدگویی کند، یک چیزی گفته بود، اعتراف کرده بود که ایران پنجمین کشور ثروتمند دنیا است؛ این حرفش درست است؛ ایران این جور است؛ ظرفیّتهای ما فوق‌العاده است. این لقمه‌ی چرب و نرم را از دست دادند و عصبانیّت اوّل به خاطر این بود و البتّه این همچنان ادامه دارد.
امّا مسئله‌ی اصلی، مسئله‌ی تقابلِ دو حرکت است؛ تقابل حق و باطل است: جاءَ الْحَقُّ وَ ما یُبْدِئُ الْباطِلُ وَ ما یُعید؛(۵) (که الان این قاری محترم تلاوت کردند این آیه را) حق وقتی که آمد، باطل به طور طبیعی، به خود میلرزد. اینها استکبارند، اینها استعمارند و تنفّس اینها، تغذیه‌ی اینها با خون ملّتها است؛ حالا یک قدرتی پیدا شده است در دنیا که با این پدیده‌ی ظالمانه مخالف است، مخالفت میکند، زیر بار آنها نمیرود، تا آنجایی که بتواند صدا را به گوش ملّتها میرساند، تا امروز هم موفّق بوده. ما در این چهل سال تا امروز موفّق بودیم. شما ببینید در کدام کشورها در بین ملّتها، فریاد مرگ بر آمریکا بلند میشود؟ این سابقه نداشت. حرکت عظیم ملّت ایران، اینها را میترساند، قدرتمندان مادّی ظالمِ زورگو را میترساند، کمپانی‌های بین‌المللیِ مکنده‌ی خون ملّتها را میترساند؛ می‌بینند که به پایان راه رسیده‌اند. بله، حفره‌های معنوی در تمدّنها خیلی زود خودش را نشان نمیدهد؛ غرب خب یک حرکتی کرد، حرکت صنعتی کرد، علم پیدا کرد، ثروت پیدا کرد، دنیا را گرفت، هیاهو کرد امّا آن رخنه‌ی اصلی و اساسی، رخنه‌ی معنوی در درون او، مثل موریانه کار خودش را میکند. منتها زود نشان نمیدهد؛ گاهی بعد از قرنها نشان میدهد خودش را؛ حالا دارد نشان میدهد، الان دارد نشان میدهد؛ شما اروپا را نگاه کنید، آمریکا یک جور، اروپا یک جور، کشورهای تابع آنها یک جور؛ آن وقت در این دنیای این‌چنینی، اسلام، مردم‌سالاریِ اسلامی، حرکت اسلامی، تمدّن اسلامی با استفاده‌ی از امکانات کنونی دنیا و ابزارهای موجود دنیا روزبهروز دارد رشد پیدا میکند؛ این برای آنها ترس‌آور است، رعب‌آور است؛ طبیعی است که دشمنی میکنند.
خب، دو نکته در اینجا وجود دارد: یک نکته همین مسئله‌ی علّت دشمنی است. سهل‌انگاری نباید کرد، سهل‌اندیشی نباید کرد؛ علّت دشمنی، ماهیّت و حقیقت این حرکت عظیم است؛ این علّت دشمنی است. علّت دشمنی، شجاعت و فداکاریِ ملّت ایران است، وفاداری ملّت ایران است؛ اینها علّت دشمنی است. علّت دشمنی، پایبندی جمهوری اسلامی به مبانی اصلی انقلاب است که این پایبندی تا امروز به طور کامل محفوظ مانده است؛ علّت دشمنی اینها است. علّت دشمنی، این است که جمهوری اسلامی دارد نشان میدهد که یک تمدّنی در حال رشد و بالندگی است که اگر به توفیق الهی و به کمک الهی به نتایج خودش برسد، بساط ظلم و استکبار و استعمار دولتهای غربی برچیده خواهد شد؛ علّت دشمنی اینها است.
ملّتها با ایران دشمنی ندارند، ملّتهای غربی هم دشمنی ندارند. حالا ممکن است تبلیغات بکنند، اسلام‌هراسی یک جا، ایران‌هراسی یک جا، شیعه‌هراسی [یک جا] بکنند لکن آنجایی که حقیقت برای مردم روشن بشود، مردم نه فقط دشمنی ندارند با جمهوری اسلامی بلکه این چنین حرکتی را ملّتها می‌پسندند، ملّتها دوست میدارند، ملّتها از آن حمایت میکنند. آن که دشمن است، قدرتمندانِ ظالمند، فراعنه‌ی عالَمند؛ همچنان که فرعون در مقابل موسیٰ دشمنی میکرد و [این را] هم میدانست که موسیٰ حق است -قرآن تصریح دارد که میدانست که موسیٰ حق است امّا دشمنی میکرد- خدای متعال به موسیٰ فرمود: لا تَخافا إِنَّنی مَعَکُما أَسمَعُ وَ أَرىٰ؛(۶) من با شما هستم، بروید حرکتتان را شروع کنید، ادامه بدهید. بله، فرعون بر روی تخت قدرت و سلطنت نشسته است، رعب‌آور است، ترسناک است امّا شما بروید کار خودتان را بکنید، إِنَّنی مَعَکُما أَسمَعُ وَ أَرىٰ؛ عیناً این خطاب، امروز به ملّت ایران است؛ پس علّتِ دشمنی، این است.
نکته‌ی دوّم این است که نتیجه‌ی این دشمنی چیست؟ نتیجه‌ی این دشمنی این است که هر کس خدا با او است، او پیروز است چون قدرت متعلّق به ذات مقدّس پروردگار است. [اگر] ما با خدا باشیم، در راه خدا باشیم، پیروزی، قطعیِ صددرصد است، هیچ تردیدی در آن نیست. یک جاهایی ما کوتاهی کردیم، خب پیروزی به دست نیاوردیم؛ این بر اثر کوتاهیِ ما است، بر اثر بد عمل کردن ما است. آنجایی که ما درست عمل کنیم، درست حرکت بکنیم -مسئولان ما یک جور، مردم ما یک جور- و حرکت، حرکتِ درستی باشد، آنجا بلاشک خدای متعال کمک میکند؛ وَ لَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُه؛(۷) تردیدی در اینجا نیست.
خب، چهل سال [از انقلاب] گذشته است. چهل سال زمان زیادی نیست؛ برای عمر تمدّنها چهل‌سالگی آغاز بلوغ و حرکت فکری است. چهل‌سالگی دوران پیری نیست [بلکه] دوران شکوفایی است و این شکوفایی ان‌شاءالله وجود خواهد داشت. زمینه‌های این شکوفایی را انسان دارد مشاهده میکند؛ امروز بحمدالله ایمان دینی در کشور ما خوب است، عزم راسخ در بین ملّت ما خوب است، حضور و آمادگی در میان مردم خوب است، جوانان باایمان و دارای عزم راسخ کم نیستند، زیادند -بنده می‌شناسم؛ البتّه همه را هم نمی‌شناسم امّا هزاران جوان در اطراف و اکناف کشور مشغول کارهای عمیق، کارهای فکری [هستند]- جوانان دانشمند، جوانانِ با عزم راسخ، مشغول ساختن، مشغول تولید کردن، مشغول ابتکار و نوآوری هستند در سرتاسر کشور؛ اینها آینده‌سازند؛ ایمانشان خوب و قوی، توکّلشان بالا، اعتمادشان به خدا زیاد، امیدشان به آینده درخشان، بصیرتشان خوب؛ اینها هستند در بین مردم و کم نیستند -من «هزاران نفر» که گفتم، دایره‌ی ارتباط و معرفت خودم را گفتم امّا ده‌ها برابرِ این هستند؛ زیادند- جوانهای ما آماده‌اند. اساس همه‌ی اینها هم لطف و فیض پروردگار است. خداوند متعال اگر اراده نکرده بود که این کار پیش برود، این مقدّمات را فراهم نمیکرد. امام بزرگوار در یک برهه‌ای -متأسّفانه جزئیّات یادم نیست- از اینکه یک کاری بسهولت انجام گرفته است، استنتاج کرده بودند که خدای متعال میخواهد این کار انجام بگیرد: اِذا اَرادَ اللهُ شَیئاً هَیَّاَ اَسبابَه؛ مقدّمات کار که فراهم میشود، پیدا است خدای متعال اراده فرموده است این کار انجام بگیرد. مقدّمات کار، ایجاد انقلاب است، تشکیل جمهوری اسلامی است، تشکیل نظام اسلامی است؛ اینها مقدّمات کار است برای ایجاد آن تمدّن اسلامیِ متناسب با این زمان و با این قرن. اینها مقدّماتی است که خدای متعال فراهم کرده است که به آنجا برسیم و ان‌شاءالله خواهیم رسید.
خب، من دو خطاب دارم: یک خطاب به مسئولان و دولتمردان و مانند اینها، یک خطاب به مردم عزیزمان. به دولتمردان عرض میکنم که اوّلاً قدر موقعیّتهای خودتان را بدانید. اینکه شما در فلان مسئولیّت مشغولید، نعمت بزرگ خدا است. [اینکه] انسان بتواند مسئولیّت داشته باشد و کار کند برای یک چنین اهدافی، برای یک چنین ملّتی، برای یک چنین کشوری، این نعمت بزرگ پروردگار است؛ قدر این را باید بدانند و شاکر باشند. ثانیاً به لوازم این نعمت بزرگ عمل بکنند؛ مراقبت بکنند گرایش به رفتار غلط، گرایش به اشرافی‌گری، گرایش به اسراف، گرایش به آن چیزی که در بین دولتمردان طاغوتی رایج است، پیدا نشود؛ این وظیفه‌ی دولتمردان ما است. راه، راه اسلام است؛ حکومت اسلامی. ما مثل امیرالمؤمنین نمیتوانیم عمل کنیم امّا میتوانیم آن را یک مسیری بشناسیم و بدانیم که به آن طرف میشود حرکت کرد، در سایه‌ی آن راه باید حرکت بکنیم.
شجاعت و عقلانیّت. این هم یک وظیفه‌ی دیگر مسئولین است؛ هم شجاع باشند، در مقابل توپ و تشر این و آن پس نزنند، آنچه را صحیح است، آنچه را باید انجام بدهند، در مقابل یاوه‌گویی‌های این دولتمردان آمریکایی و اروپایی و دیگران، آن را از دست ندهند؛ می‌بینید که چه بی‌ربط حرف میزنند؛ حرفهایشان واقعاً گاهی مثل دلقک است. دولتمرد آمریکایی -میخواهد ما را مثلاً در دنیا هو کند می‌آید- میگوید ایران حقوق بشر را از عربستان سعودی یاد بگیرد! به این آدم چه میشود گفت؟ غیر از دلقک حرف دیگری میشود زد؟ عنوان دیگری میشود داد؟ این آدم و این جور آدمها نه تهدیدشان، نه وعده‌شان، نه قولشان، نه امضائشان اعتبار ندارد. به اینها نباید اعتنا کرد، شجاعانه در طریق صحیح باید حرکت کرد؛ و [همین طور با] عقلانیّت؛ با احساسات نمیشود حرکت کرد، اداره‌ی یک کشور با صِرف احساسات امکان‌پذیر نیست. احساسات خیلی لازم است امّا در مقام پشتیبانی عقلانیّت؛ راه را با عقلانیّت انتخاب بکنیم، با انگیزه و احساسات پیش برویم.
یک وظیفه‌ی دیگری که مسئولین ما باید به آن توجّه داشته باشند، قدردانی از ظرفیّتهای درونی و داخلی کشور و شناخت این ظرفیّتها است. بسیاری از این ظرفیّتها وقتی ما آنها را نشناسیم متوقّف میماند؛ کمااینکه متأسّفانه همین هم اتّفاق افتاده است؛ خیلی از ظرفیّتها را [نشناخته‌ایم]، از جمله ظرفیّت همین جوانهای خوب را. گره‌هایی در کار برخی از مسئولان در بخشی از تشکیلات عظیم دولتی و حکومتی وجود دارد که این جوانها میتوانند این گره‌ها را باز کنند؛ هم با سرانگشت اندیشه‌ی جوانانه‌ی تابناکشان، هم با سرانگشت کار عملی‌شان میتوانند این گره‌ها را باز کنند؛ قدر جوانها را بدانند، به جوانها مراجعه کنند، از نظرات آنها استفاده کنند. غالب جاهایی که از نظرات آنها استفاده کردیم و بهره‌مند شدیم، به موفّقیّت دست پیدا کردیم. قدر جوانها را بدانند، قدر بلندپروازی‌های جوانها را هم بدانند. جوانها بلندپروازند، ایرادی ندارد؛ همین بلندپروازی‌ها است که یک ملّت را جلو میبرد و از توقّف [بازمیدارد]. از هیاهوی غربی‌ها هم بیمی به دلشان راه ندهند.
به مسئله‌ی معیشت مردم یک اهتمام ویژه مصروف کنند؛ امروز مهم‌ترین کار و اولویّت این است، چون دشمن روی این متمرکز است؛ معیشت طبقات ضعیف. مشکلاتی که برای طبقات ضعیف در امر معیشت پیش می‌آید، جزو اساسی‌ترین کارها است برای مسئولان کشور، مسئولان دولتی، عمدتاً مسئولان دولتی؛ این مهم‌ترین کارها است. ممکن است منابع داخلی کم باشد امّا انسان مشاهده میکند که در درون کشور افرادی هستند، جریاناتی هستند که این منابع را ظالمانه میبلعند؛ این دلّال‌بازی‌ها، این انحصارطلبی‌هایی که در زمینه‌ی مسائل مادّی، در تجارت و غیره وجود دارد، مانع پیشرفت کشور است. ما دائم تأکید میکنیم به تولید داخلی، فلان دلّال وارداتچی چون برخلاف منافعش است، میرود از طُرُق مختلف کارشکنی میکند و انسان میبیند [کار] به نتیجه نمیرسد. رسیدگی به معیشت مردم فقط این نیست که ما پول پخش کنیم؛ نگاه کردن به این بخشهای مضر و خطرناک و جلوگیری از آنها، جزو مسائل مهم است. ما این را به مسئولین کشور با خصوصیّات، گاهی با جزئیّات در مجالس کاری تذکّر داده‌ایم، تأکید کرده‌ایم، باز هم تأکید میکنیم؛ اینها حرفهایی است که ما با مسئولین داریم.
[امّا خطاب] با مردم. اوّلاً مردم عزیز به مسئولان باید کمک کنند، همه باید کمک کنند. اگر چنانچه بحث تقویت تولید داخلی و محصول داخلی میشود، یک بخش مهمّش مربوط به مردم است. تولیدکننده‌ی محصول داخلی، مصرف‌کننده‌ی محصول داخلی، فروشنده و دکان‌داری که محصول داخلی را میفروشد، اینها همه میتوانند اثرگذار باشند. کیفیّت تولید، نحوه‌ی توزیع، اینها چیزهای مهمّی است. خب ما امسال را سال «تولید کالای ایرانی» و تأکید بر روی کالای ایرانی اعلام کردیم، حالا آخر سال است؛ چقدر در این زمینه [کار شد]؟ البتّه کارهایی شده امّا چقدر پیش رفتیم؟ باید پیش برویم در این زمینه‌ها. مردم میتوانند در این باره کمک کنند، در کارهای خیر میتوانند همکاری کنند.
از جمله‌ی کارهایی که مردم میتوانند به بهترین وجهی در خدمت به کشور انجام بدهند، حضور در صحنه‌های انقلاب است؛ از جمله‌ی کارهایی که مردم میتوانند انجام بدهند، مواجهه و مقابله‌ی با شایعه‌سازی دشمن است. امروز یکی از شگردهای فعّال دشمن، شایعه‌سازی است که مردم را مضطرب کنند، مردم را با هم مخالف کنند، علیه این و آن تهمت بزنند، مردم را به جان یکدیگر بیندازند که البتّه چنین اتّفاقی نمی‌افتد به توفیق الهی؛ امّا آنها قصدشان این است؛ مردم باید هوشیار باشند، متوجّه باشند. مردم را با کمال وقاحت به مواجهه‌ی با انقلاب، با نظام دعوت میکنند؛ این مردمی که نظام متّکی به آنها است. اگر مردم پشتوانه‌ی نظام، پشتیبان نظام نبودند، این ماجرای به این اهمّیّت پیش نمی‌آمد، پیش نمیرفت؛ این قدر وقیحند که همین مردم را وادار میکنند یعنی تشویق میکنند، تحریک میکنند به مواجهه‌ی با نظام. مردم در مقابل این تبلیغات ایستادگی کنند، علیه این تبلیغات حرکت کنند. جوانها امروز در فضای مجازی فعّالند؛ فضای مجازی میتواند ابزاری باشد برای زدن توی دهن دشمنان.
امّا در مورد تحریمها. خب تحریم فشارهایی را به یک ملّتی، به یک کشوری وارد میکند. تحریمی هم که علیه ملّت ایران راه انداختند، خود آمریکایی‌ها با خوشحالی میگویند «در تاریخ سابقه ندارد»! بله، در تاریخ سابقه ندارد و ان‌شاءالله شکستی هم که آمریکایی‌ها در این قضیّه میخورند، در تاریخ بی‌سابقه خواهد بود. ملّت، دولت، مسئولین، همه، میتوانند کاری کنند که این تحریمها صددرصد به نفع کشور تمام بشود. همچنان که ما در دوران جنگ تحریم بودیم که سلاح انفرادی هم به ما نمیفروختند و یک وقتی گفتیم سیم خاردار هم به ما نمیفروختند،(۸) [امّا] همین محرومیّتها موجب شد استعدادهای داخلی به کار بیفتد و از لحاظ وضعیّت دفاعی به امروز برسیم که امروز در منطقه در سطح اوّلیم و از همه جلوتریم به توفیق الهی، و این به برکت تحریم بود؛ وَالّا اگر چنانچه از روز اوّل هرچه لازم داشتیم میرفتیم میخریدیم، به ما میدادند، پولهایمان را میگرفتند، به فکر نمی‌افتادیم که خودمان درست کنیم و به اینجا نمیرسیدیم. در همه‌ی قضایا همین جور است؛ جوانهای ما به من میگویند -و این را ثابت هم میکنند؛ فقط صِرف ادّعا هم نیست- که هیچ وسیله‌ای که کشور به آن نیاز دارد، از قطعه و غیر قطعه وجود ندارد که ما نتوانیم بسازیم؛ همه چیز را میتوانیم بسازیم؛ راست هم میگویند؛ در مواردی امتحان هم کردیم، دیدیم همین جوری است که میگویند. ما یک چنین ظرفیّت انسانی‌ای داریم. بایستی ما کاری کنیم که این تحریم وسیله‌ای بشود برای شکوفایی، وسیله‌ای بشود برای رسیدن به قلّه‌ی ابتکار و کار در کشور. [باید] از محصول دیگران خودمان را بی‌نیاز کنیم و دیگران را محتاج محصول خودمان بکنیم؛ این کاری است که میتواند انجام بگیرد.
ما به توفیق الهی از این مسائل مربوط به تحریم و مشکلات [عبور میکنیم]؛ البتّه مشکلاتی به وجود می‌آورد، مشکلاتی هست، الان هم وجود دارد [امّا] این مشکلات مال اوّل کار است؛ اگر دولت و ملّت مقاومت کنند، هوشیاری به خرج بدهند، کار و تلاش کنند، دامن همّت به کمر بزنند، ما مطمئنّاً از این مرحله با پیروزی عبور خواهیم کرد. همچنان که در جنگ تحمیلی با پیروزی عبور کردیم، صدّام به خاک سیاه نشست و به درک اسفل رفت و جمهوری اسلامی شکوفاتر شد، دشمنان ما هم، آنهایی که در آمریکا و در اروپا و در غرب علیه ما اقدام میکنند، به درک اسفل خواهند رفت و جمهوری اسلامی ان‌شاءالله باقی خواهد ماند.
رحمت خدا بر روح مطهّر امام بزرگوارمان که این راه را او در مقابل ما باز کرد. نصایح امام، وصایای امام را فراموش نکنیم؛ رحمت خدا بر روان پاک او باد و رحمت خدا بر روح مطهّر شهدای عزیز ما که در این راه جان‌فشانی کردند و رحمت خدا بر کسانی که در این راه مجاهدت کردند تا امروز، و رحمت خدا بر شما مردم عزیز قم. سلام بنده را به بقیّه‌ی برادران و خواهران قمی هم برسانید.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
۱) فصیح
۲) معظّمٌ‌له در ادامه‌ی شعار یکی از حضّار که گفت «مرگ بر آمریکا» فرمودند: بله، خب مرگ که هست بر آمریکا.
۳) جان بولتون (مشاور امنیّت ملّی ایالات متّحده‌ی آمریکا)
۴) صحیفه‌ی امام، ج ۲۱، ص ۲۲۲
۵) سوره‌ی سبأ، بخشی از آیه‌ی ۴۹؛ «… حق آمد و [دیگر] باطل از سر نمیگیرد و برنمیگردد.»
۶) سوره‌ی طه، بخشی از آیه‌ی ۴۶؛ «… مترسید، من همراه شما هستم، مى‌شنوم و می‌بینم.»
۷) سوره‌ی حج، بخشی از آیه‌ی ۴۰؛ «… و قطعاً خدا به کسى که [دین] او را یارى میکند، یارى میدهد …»
۸) از جمله، بیانات در شب خاطره‌ی دفاع مقدّس (۱۳۹۷/۴/۷)
*در خاطرات ناصرخان قشقایی آمده است:
هیچ وقت درزندگیم گریه نکردم؛
فقط یکبار.
در جنگ جهانی دوم قحطی آمده بود.
با قشون قشقایی در محاصره نیروهای انگلیسی بودیم؛
حدود 70روز بود مقاومت میکردیم؛
زیر آتش توپخانه و طیاره های جنگی انگلیس.
از اردو بفرمان پدرم اسماعیل خان صولت الدوله ایل خان قشقایی، آماده شبیخون شده بودیم.
باید برای شناسایی بیرون میرفتیم؛
وقتی از اردو بیرون رفتم؛
کودکی رادیدم که مادرش ریشه گیاهی درآورده بود و به او میداد بخورد تا سیر شود؛
کودک ریشه راباخاک میخورد.
من ایستادم؛
حرفی برای گفتن نداشتم؛
باخودم پنداشتم الان مادر کودک هر چه از زبانش بیرون بیاید به من میزند.
این شیر زن قشقایی کودک خود را در آغوش کشید وبه من نگریست؛
گفت:
خانزاده ما خاک میخوریم….
ولی به دشمن خاک نمیدهیم.*
راز ماندگاري انقلاب چنين شيرزناني بودند كه شيرمرد تربيت كردند؛ درود بر مادران و شيرزنان ميهنم
#راز-ماندگاري-انقلاب
عصباني نوشت: …اون دردايي كه كشيدن بخوره تو سر اينايي كه به راحتي خاك به دشمن مي دن…
“شهادت را جز به اهل درد نمي دهند
و ما هنوز غافلانه شهادتي بي درد مي طلبيم”
راست گفته اند،
شهادت مُزد كساني است كه درد اسلام را به جان مي خرند و
مخلصاً و خالصاً لله
شبانه روز
دلشان و عملشان
در پي كسب رضاي خداوند است….
خوش به سعادتت احمد جان
كه خوب درد را خريدي و
خوب درمان را…
شهادت دوايي است كه تنها به اهل درد مي دهندو بس…
تا پس از عمري تلاش براي اعتلاي اسلام،
آسوده در آغوش ارباب بياسايند…
(خادم الشهداء-م.ر)
حضرت امام خامنه‌ای مدظله العالي: «لشکر هشت نجف که آقایان اسم آوردند، یکی از لشکرهای قَدَر در میدانهای دفاع هشت‌‌ساله بود و خود مرحوم شهید کاظمی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) واقعا یکی از آن فرماندهان برجسته بود. بنده در همان دوران جنگ رفتم خوزستان به مرکز لشکر نجف، [از] آنجا بازدید کردم؛ چیزهایی در آنجا دیدم که در کمتر لشکری آدم میتوانست آنها را مشاهده کند: آمادگی‌‌ها از یک‌سو، روحیهی خیلی بالا از یک‌سو و نظم و ترتیب؛ نظم و ترتیبی که من در آن لشکر دیدم، در کمتر جایی انسان آن را مشاهده میکرد.» ۱۳۹۲/۰۴/۱۰
بخش دفاع مقدس پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به مناسبت نوزدهم دی‌ماه سالروز شهادت سردار شهید حاج احمد کاظمی، نماهنگ «سردار رو سفید» را منتشر میکند.
لينك دسترسي به نماهنگ:http://farsi.khamenei.ir/video-content?id=41376
به بهانه سالروز شهادت سردار شهيد احمد كاظمي حتماً اين نماهنگ را ببينيد.
دوم مرداد سال 1337 در نجف آباد اصفهان چشم به دنیا گشود. اسمش را احمد نهادند. از بچگی متفاوت بود و این را در رفتارش نشان میداد, پدر و مادرش هم از همان بچگی عجیب دوستش داشتند، او یک نشانه هم در بدنش داشت؛ دو انگشت دستش به هم چسبیده بود.مادر همیشــه می‌گفت راز بزرگی در پس آن وجود دارد و پس از سال‌ها این راز که همان شهادتش بود, فاش شد.
پدرش نجار بود و پس از مدتی به شغل قالی‌بافی روی آورد. احمد نیز پس از آنکه پدرش به قالی بافی مشغول شد, اوقات فراغتش را به پدر کمک میکرد و به یک قالی‌باف حرفه‌ای تبدیل شد. همزمان با قالی‌بافی و تحصیل با شروع مبارزه علیه رژیم ستم شاهی به فعالیت‌های ضد شاهنشاهی هم مشغول بود تا آنجا که در عاشورای سال 56 توسط ساواک دستگیر شد و پس از مدتی آزاد شد اما او با انگیزه ای بیشتر در مسیر مبارزه با رژیم پهلوی قدم برداشت.
این مبارزات به گونه ای شد که ساواک شبانه روزی دنبال دستگیری او بود. احمد مجبور شد برای ادامه فعالیت های مبارزاتی اش به خارج اصفهان برود و چندین ماه پس از پیروزی انقلاب برگردد. پس از بازگشتش به اصفهان با شهید محمد منتظری راهی لبنان شد تا جنگ های چریکی را بیاموزد. بازگشت او به ایران همزمان با شروع غائله کردستان بود. او پس از این اتفاقات به کردستان رفت و در مبارزه با گروهک های ضد انقلاب مجروح شد و به اصفهان بازگشت. هنوز بهبود نیافته بود که عراق به ایران حمله کرد و او با همان اوضاع به جنوب رفت.
کتاب «دیار بصیرت، جهاد و اجتهاد» مجموعه گفتارهایی از دیدارهای سالیانۀ رهبر معظّم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای مدظله العالي با مردم قم به‌مناسبت سالگرد قیام نوزده دی می‌باشد که توسط انتشارات انقلاب اسلامی تنظیم و منتشر گردیده است. آنچه در ادامه می‌آید، گزیده‌ای از این گفتارها است که به تحلیل برخی ابعاد ماجرای قیام مردم قم در نوزدهم دیِ سال 1356 پرداخته است.
به عقیدۀ امام خامنه‌ای مدظله العالي، ماجرای نوزده دی 1356 را میتوان یکی از مؤثرترین و سرنوشت‌سازترین وقایع تاریخ ایران دانست. ایشان معتقد است که هنوز مسئله‌ی مهم حادثۀ نوزدهم دی سال 56 درخورِ تأمل و تدقیق است و ابعادی در این حادثه وجود دارد که قابل بازگوکردن و درس‌گرفتن است. ایشان خود به تحلیل ابعادی از این ماجرا پرداخته و می‌فرماید: این حادثه آن‌قدر با عظمت و باشکوه است که همچون یک مقطعِ تاریخیِ گویا و زبان‌دار، جا دارد به رخِ مستکبران عالَم کشیده شود.
1- درک دقیق و عمیق از جریانات سیاسی
یکی از ابعاد اهمیت‌داشتنِ این حادثه، از آن‌جهت است که مردم قم، حادثه‌ای را پیش از وقوعِ آن حس کردند. قضیۀ اهانت به امام بزرگوار در یک روزنامه و به قلم یک مزدور دربار طاغوت، از نظر خیلی از مردمِ سطحی‌نگر و ظاهربینِ آن روز، چندان اهمّیتی نداشت؛ اینان عمق این قضیه و بخش پنهانیِ این توطئه را احساس و درک نمی‌کردند. وقتی انسان یک توطئه‌ای را احساس نکند، طبعاً عکس‌العملی هم در مقابل آن نشان نمیدهد. اما مردم و جوانان قم، درک کردند و اهمّیت حادثه را فهمیدند. این مهم‌ترین بخشِ از حادثه‌ای است که در تاریخ انقلاب ما اتفاق افتاد. اگر مردم قم آن درک را پیدا نمی‌کردند، به خیابان‌ها نمی‌آمدند، دفاع نمی‌کردند، شهید نمی‌دادند و آن رسواییِ بی‌نظیر را برای دستگاه طاغوت به‌وجود نمی‌آوردند، معلوم نبود که جریان مبارزات به این شکلی که اتفاق افتاد، پیش رفته و ادامه پیدا کند. مردم قم نشان دادند که می‌دانند پشت‌سر این مقاله‌ای که علیهِ امام (رضوان‌الله‌علیه) در روزنامه درج شده است، چه توطئه‌ای نهفته است؛ چون توطئه را فهمید، لاجرم وادار به عکس‌العمل شد. این یک مقطع مهم بود. ملّت ایران میتوانست سکوت کند و از سر این اهانت بگذرد. اما نتیجه چه می‌شد؟ نتیجه این می‌شد که آن اهانت‌کنندگان، جریّ‌تر می‌شدند و این رشته ادامه پیدا میکرد و جبهۀ اسلام و دین و انقلاب به‌کلی تضعیف می‌شد. اما مردم قم در مقابل این اقدام، قیام کردند.
به همین دلیل چنین روزی در تاریخ معاصر، در حقیقت سرآغاز دورۀ مهمی از تاریخ انقلاب بود. اینکه قمی‌ها، از روحانیان و غیرروحانیان و جوانان و آحاد مردم قم، در صحنۀ خونین انقلاب پا گذاشتند و مبارزه‌ای خونین را شروع کردند، چیز کمی نیست و همین روَند بود که انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند.
2- موقع‌شناسی و پاسخ به نیازِ زمانه
جوانان قم، مرد و زن، طلبه و غیرطلبه، در این روز یک پاسخِ مؤمنانه و قهرمانانه به نیازِ زمان دادند. مهم اینست که هر ملّتی، هر شخصی و هر مجموعه‌ای بتواند به نیاز زمانۀ خویش پاسخ دهد. لذا یکی از دلایل اصلی شکست ملت‌ها و اشخاصِ توسری‌خور، همین است که اقتضای زمانۀ خود را درک نمی‌کنند. اگر هم مردم قم در نوزدهم دی 56 قیام نمی‌کردند و آن حوادث عظیم را پی‌درپی به‌وجود نمی‌آوردند، احتمالاً حوادث به سمت‌وسوی دیگری می‌رفت. اما آنها ابتکار به خرج دادند. نقطۀ اصلی و ثقل این کار هم بر دوش جوانها بود؛ پس پیشروانِ حرکت فراگیر انقلاب اسلامی، مردم قم بودند. این حرکت موجی را به‌وجود آورد که در کشور هیچ عاملی نمی‌توانست و نتوانست آن موج را فروبنشاند.
یعنی در یک روز، مادرها جلوِ جوانان‌شان را نگرفتند، جوانان از مأمور پلیس خفقان‌گرِ شاه نترسیدند، روحانیون در مدرسه‌ها و خانه‌ها نماندند و همه به وظایف خودشان عمل کردند. بعداً این حرکت، سلسله حرکاتی را به وجود آورد؛ که اگر این ارادۀ مردم قم با ارادۀ بعدیِ مردمِ شهرهای دیگر –تبریز و یزد و قزوین و تهران و مشهد و…- همراه نمی‌شد، اثری که باید ببخشد را نمی‌بخشید. این سنت الهی است. لذا شهدای پیشروِ نوزدهم دی، جزو «سابقون» و «اوّلون» این راه محسوب می‌شوند.
آن روز خشم عمومی نسبت به رژیم پهلوی در همه جای ایران گسترده بود؛ منتها مثل همۀ حوادث دیگر لازم بود نقطۀ آغازینی به‌وجود آید؛ قهرمانی پا وسط میدان بگذارد و شروع کند. یک حرکتِ هوشمندانه و به‌جا لازم بود تا این گردونه به حرکت درآید. این شروع‌کننده، مردم قم و حوزۀ علمیۀ قم بودند. اهمیت قضیّه اینجاست. این حادثه، طوفان را آغاز کرد؛ طوفانی که هلاک در آن، برای نیروهای ضدّ حق، نیروهای طغیان و نیروهای شرّ قطعی شده بود. لذا این قیام به برکت «اخلاص» به قیام جهانی اسلام منتهی شد. لذا نقطۀ شروع خیلی مهم است.
3- مجاهدت مؤمنانه
مردم قم در شرایط خفقان‌بار و تسلط عجیب امنیتی‌ای که دستگاه پهلوی داشت، از خطر نترسیدند؛ آن سلطه را ملاحظه نکردند و به‌خاطر دفاع از حقیقت، در یک اجتماع عظیم شرکت کردند. دستگاه هم از روی خامی و نشناختن مردم، فکر کرد آنها را بترساند که همین منجر به درگیری شد. در این حادثه، اگرچه مردم شهید دادند؛ اما دستگاه طاغوت شکست خورد. چون هدفی که مردم دنبال می‌کردند، از جان‌شان بزرگ‌تر بود. لذا نتیجه این شد که حادثۀ قم، ایران را تکان داد و دیوار ترس را در دل‌های دیگر مردم شکست. در دنبالۀ این حادثه بود که در تبریز و دنبالۀ آن در شهرهای دیگر اتفاقاتی روی داد و نهایتاً چنان انقلاب عظیمی پدید آمد که نه فقط رژِیم سلطنت را در ایران، بلکه آمریکا را در منطقه و استکبار را در دنیا و همۀ رژیم‌های مرتجع را در کشورهای خودشان به لرزه در آورد و همه را وادار کرد که یک قدم عقب نشستند و حکومت اسلامی به وجود آمد. با این کار، قم مظهر قیام مؤمنانۀ مردم، مظهر اعتماد به حبل‌الله و مظهر «تقوموا لله مثنی و فرادی» شد. به همین دلیل روز نوزدهم دی، نقطۀ عزیمت در نهضت و انقلاب اسلامی ایران است.
درست است که در آن حادثه، مردم قم داغدار شدند و جوانان و عزیزانی از آنها به خاک و خون غلتیدند، لیکن در محاسبات کلان بشری در تاریخ، آنچه مهم است، نتایج و آثاری است که بر اقدام‌های مهم مترتّب میشود. در آن سکوت خفقان‌انگیزی که هیچ‌کس در سرتاسر این مملکت اجازه نداشت یک کلمه بر خلاف مصالح ابرقدرت‌ها بگوید، شهر قم این سکوت را شکست. مردم قم با این قیام ثابت کردند که همان احساساتی را دارند که مسلمین صدر اسلام در حوادث خونین و دشوار نشان دادند.
مردم قم در این حادثه نشان دادند که به عهدِ الهی وفادارند: «و مَن أوفی بما عاهَدَ علیهُ اللهَ فَسَیُؤتیه أجراً عظیماً»؛ آنها و همۀ مردم ایران پای حرفشان ایستادند، وفاداری نشان دادند و خدای متعال هم اجز عظیم را به آنها داد: پیروزی در همۀ میدان‌ها در مقابل ابرقدرت‌ها. خداوند متعال آن‌طوری که وعده داده است : «و لَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُه» نصرت خودش را شامل حال این ملت کرد.
4- تأثیر تاریخیِ این قیام بر سرنوشت ایران و جهان
یک حادثه، گاهی به‌قدری عمیق و حکیمانه و به‌جا در طول زندگی یک ملت اتفاق می‌افتد که تأثیرات آن برای سالهای متمادی، گاهی برای قرن‌های متوالی باقی میماند. یقیناً روز نوزدهم دی برای تاریخ ایران از جملۀ همین حوادث بود.
از باب تمثیل، میتوان چنین گفت که برای ساختن یک بنا، اوّل باید پایه‌های محکم آن را کار گذاشت. هرچه بنا بزرگ‌تر و سنگین‌تر و ماندگارتر باشد، پایه‌های آن محکم‌تر و قوی‌تر و شکست‌ناپذیرتر خواهد بود. اگر ما مبارزۀ ملت ایران را که به‌طور عمومی و تعیین‌کننده، از سال 56 آغاز شد و به پیروزی رسید، به یک بنای رفیع و مستحکم تشبیه کنیم، پایه‌های قوی و شکست‌ناپذیر و ماندگار این بنای مستحکم، در قم و در ماجرای 19 دی 56 نشانده و کار گذاشته شد. اما چگونه؟ توضیح تأثیر اینست که:
همۀ روزها از لحاظ وضع طبیعی در این گیتی یکسانند؛ ولی بعضی از روزها به‌خاطر تقدیرات الهی که بسیاری از آن تقدیرات هم با ارادۀ انسان رقم زده میشود، وضع خاصی پیدا میکنند. روز عاشورا از آن جمله است، که از مجرای ارادۀ شخص مطهّر و مقدّس معصوم علیه‌السلام و همراهانش تراوش کرد. این سنخ جریانات (چه مثبت و چه منفی) و حرکتها دائمی است. همه‌جای تاریخ پر از نشانه‌های تأثیر انسان‌ها بر نوارِ گذرای ایام و لیالی است. روز نوزدهم دی یکی از همین روزهای درخشنده، نه‌فقط در تاریخ قم، بلکه در تاریخ کشور ما است. در آن روز، مردم قم تصمیم گرفتند و با اراده‌شان این روز را بزرگ و عزیز کردند. این روز به‌خاطر آثاری که در تاریخ بر جای گذاشت و جریانی که به‌وجود آورد، در تاریخ ثبت شد. لذا این حادثه، شروع‌کنندۀ یک راه تازه در زندگی ملّت ایران و به‌تبع آن در تاریخ معاصرِ دنیای اسلام بود. آغاز یک راه و بهارِ یک مجموعه از زندگی جامعه و انسان بود. این روز بدون شک یکی از «ایّام الله» است. چرا که در تاریخِ بعد از خود و مسیر حرکت جامعه تأثیر اساسی‌ای داشت.
بنابراین در تعبیر دقیق‌تر باید بگوییم که اگر حادثۀ نوزدهم دی را یک «مبدأ تاریخی برای تحوّلات جدید دنیا» بدانیم، شگفت‌آور نیست و سخنی به گزاف گفته نشده است. حوادث جامعۀ بشری و این عالَم بزرگ، متأثر از قانونِ «تأثیر متقابل» است. حوادث بر روی هم تأثیر می‌گذارند و زنجیرۀ حوادث تاریخی، وقایع بزرگ را به‌وجود می‌آورند. با این تحلیل، حرکت مردم قم در روز نوزدهم دی سال 56 و این خون‌هایی که در خیابان چهارمردان شهر قم ریخته شد، یک جرقه‌ای در فضای ظلمانیِ عجیبِ خفقانِ آن روز بود؛ این جرقه در حقیقت به انبار و آذوقه‌ی ذخیره عظیم ایمانی این مردم اصابت کرد و ناگهان فضا را منقلب نمود.
حضرت امام خامنه‌ای مدظله العالي : «رضا خان قلدر وقتی خواست از غرب برای ما سوغات بیاورد، اولین چیزی که آورد، عبارت از لباس و رفع حجاب بود؛ آن هم با زور سر نیزه و همان قلدریِ قزّاقیِ خودش! چیزی را که برای این ملت لازم بود، نیاوردند. علم که نیامد، تجربه که نیامد، جِدّ و جهد و کوشش که نیامد، خطرپذیری که نیامد، آنچه را هم که آوردند، بی‌‌دریغ قبول کردند. گفتند چون غربی است، باید قبول کرد. برای یک کشور، این حالت بزرگترین سمّ مهلک است.» ۱۳۸۰/۰۲/۱۲
قضیه‌ی مسجد گوهرشاد چرا به وجود آمد؟ مرحوم حاج آقا حسین قمی در مسئله‌ی کشف حجاب از مشهد به تهران میرود تا با رضا شاه صحبت کند. گفته بود می‌روم و به او می‌گویم؛ اگر گوش کرد که هیچ، اگر گوش نکرد همانجا خودم خفه‌اش میکنم. به تهران رفت و نتوانست رضاخان را ملاقات کند و بعد هم از آنجا به عراق تبعید شد.
تیرماه ۱۳۱۴ علمای مشهد در حمایت از حاج آقا حسین در مسجد گوهرشاد تجمع کردند. اصل اجتماع علما در کشیک‌خانه‌ی مسجد گوهرشاد که بعد منجر به اجتماع مردم شد، برای این بود.
مامورین حکومتی رضاخان با حمله به متحصنین یک فاجعه‌ی تاریخی رقم زدند و ۱۶۰۰ نفر از مردم در این واقعه کشته و زخمی شدند. فاجعه‌ای که در مشهد برای دفاع از حجاب اتفاق افتاد.
آقای «محمدحسین ملکیان» خرداد ماه امسال در دیدار رمضانی شاعران با رهبر انقلاب شعری با این مطلع درباره‌ی ماجرای گوهرشاد خواندند:
یکایک سر شکست آن روز اما عهد و پیمان نه / غم دین بود در اندیشه‌ی مردم، غم نان نه
حضرت امام خامنه‌ای مدظله العالي این شعر را تحسین و از پرداخت به این موضوع بعد از ۸۳ سال تشکر کردند.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR براساس این شعر و به‌مناسبت ۱۷ دی‌ماه، سالروز تصویب قانون استعماری کشف حجاب در سال ۱۳۱۴، نماهنگ «بر همان عهد» را منتشر كرد.
لينك دسترسي به نماهنگ: http://farsi.khamenei.ir/video-content?id=41361
امروزه دشمنان اسلام با ابزارهای گوناگونی، از جمله رسانه، کتاب، مقاله و… بی‌حجابی را در جامعۀ ما ترویج نموده و برخی افراد ناآگاه از آنها پیروی میکنند. در اینجا ، برای امر به معروفِ این افراد و نیز تشویقِ زنان و دختران، چند راه‌کار علمی و صحیح پیشنهاد میکنیم.
۱. تقویت ایمان به خدا
عفت، ریشه در حیا دارد؛ حجاب، ریشه در عفت دارد و حیا ریشه در درک حضور دارد[1]؛ پس برای اینکه کسی حیا داشته باشد، باید ایمانش به خدا بیشتر شود. به عبارت دیگر، کسی که خدا را حاضر و ناظر همیشگی بر خودش بداند، از خدا حیا خواهد کرد؛ در نتیجه شخص عفیفی میشود که در حجاب آن زن، آشکار خواهد شد.
۲. تقویت غرور دختران و زنان
غرور[2]، به زن غنای نفس میدهد؛ در این صورت، خود را ذلیل نگاه دیگران نمی‌کند و برای مقبولیت به عرضۀ اندام خویش نمی‌پردازد. پس کسی که توی سرش فکری زیبا دارد، با موی سرش جلوه نمی‌کند.[3] امام حسین(ع) در «دعای عرفه» می‌فرماید: «اللَّهُمَ اجْعَلْ غِنَایَ فِی نَفْسِی»؛ خدایا! غنا و بی‌نیازی را در نفس من قرار بده.[4]
۳. تقویت اعتماد‌به‌نفس دختران
عدم اعتماد‌به‌نفس و عدم استقلال شخصیت در مقابلِ افراد بی‌حجاب منجر میشود که دختر، حجاب خود را از دست بدهد و یا به دلیل تمسخر دیگران، حجاب را انتخاب نکند؛ از این رو، دختر باید در خانوادۀ خود مورد احترام قرار گیرد و هرگز تحقیر نشود. حجت‌الاسلام والمسلمین پناهیان میگوید: «۷۰ درصد به خاطر ترس از تمسخر، بی‌حجابی را انتخاب میکنند!»[5]
۴. تشویق به نماز جماعت
زنان در حال نماز خواندن، مکلف به داشتن حجاب کامل هستند؛ به عبارت بهتر، زنان مؤمن برای انجام فریضۀ الهی نماز، در روز چندین بار داشتن پوشش کامل را تمرین و تکرار میکنند. علاوه بر این، خداوند در آیۀ مبارکۀ: «وَ قَرنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرُّجنَ تَبَرُّجَ الجَاهِلیَّۀِ الأولَی…»[6]، به زنان امر میکند جلوه‌گری نکنید و اگر می‌خواهید نیروی باز‌دارنده‌ای در برابر این تبرّج به دست آورید، نماز را به پا دارید؛ نماز شما را از فحشا و منکر بازمیدارد.[7] پس نماز خواندن، نیرومندترین وسیله برای حفظ حجاب است.
۵. زمینه‌سازی برای ازدواج آسان
برخی دختران به خاطر جلب توجه نظر پسر برای ازدواج، آرایش و خودنمایی میکنند؛ راه حل آن، ازدواج کردن این دختران است.[8]
۶. عدم استفاده از ماهواره
وضیعت بی‌بند‌و‌باری و بدحجابی بین برخی افراد جامعه، کاملاً هدف‌مند و طبق نقشه و تهاجم فرهنگی است که بیشتر از طریق رسانه‌ها، به‌خصوص با ماهواره انجام می‌گیرد. بررسی‌هایی که به صورت شفاهی در طول یک ماه مبارک رمضان در تهران، از افراد حاضر در مشاورۀ دینی انجام دادم، نشان میداد بیشترِ کسانی که بدحجاب بودند و یا مشکلات خانوادگی داشتند، از ماهواره استفاده می‌کردند.
۷. اهدای بسته‌های فرهنگیِ تبلیغ حجاب
ارائه دفترچه‌های کوچک با موضوع حجاب، یا جزوه‌های دوبرگه و… همراه با چند شکلات به خانم‌ها و دختران در خیابان و یا در مراسم‌هایی که در فرهنگ‌سراها و… برگزار میشود، تأثیر بسزایی در رشد فرهنگ حجاب دارد.
۸. اهدای چادرِ حجاب
افراد مؤمن و خیّر با همکاری بسیج زنان میتوانند زنان غیرمحجبۀ محله را شناسایی کنند و مخفیانه به همۀ آنها چادر حجابِ دوخته‌شده، همراه با بسته‌های فرهنگی هدیه دهند. این کار را در بسیج مقاومت شهرستان پارس‌آباد انجام دادند و محلۀ بی‌حجابی را به محلۀ باحجاب تبدیل کردند.[9]
۹. افزایش شناخت
برای افزایش شناخت حجاب، میتوان از این راه‌ها بهره جست:
الف) اجرای مسابقات کتاب‌خوانی: با اجرای مسابقات میتوان فرد را به مطالعۀ کتب، مقاله‌های علمی، مجلات با موضوع عفاف برای خواهران و با موضوع غیرت[10] برای برادران تشویق کرد، تا شناخت فرد از فواید حجاب و مضرات بی‌حجابی بیشتر شود.
ب) تشویق دانش‌آموزان و دانشجویان به کار پژوهشی در موضوع عفاف و غیرت: ارائه موضوعات انشاء، تحقیق کلاسی و پایان‌نامه دربارۀ حجاب، حیا و عفت برای دختران، و دربارۀ غیرت برای پسران، امتیازات خوبی دارد تا شخص با تحقیق دربارۀ موضوع حجاب، آگاهانه حجاب را انتخاب کند.
ج) افشای مضرات بی‌حجابی: اخبارِ اسارت دختران بی‌حجاب و بدحجاب توسط جوانان بی‌بندوبار را، که باعث از بین رفتن آبروی‌شان میشود، به زنان و دختران بگوییم؛ البته به گونه‌ای که بر ترسشان بیفزاید، نه اینکه ترویج و افشای فحشا شود.
د) توزیع بستۀ فرهنگی حجاب: در هدیه دادن به دختران، از اقلام فرهنگی حجاب و عفاف استفاده شود.
هـ) کمک گرفتن از پزشکان: دعوت کردن از متخصصان پوست و زیبایی به مدرسه، تا از مضرّات بدحجابی و لوازم آریشی برای زیباییِ دختران بگوید.
۱۰. استفاده از ابزار فرهنگیِ حجاب
برای مثال، در ادارات و شرکت‌های خصوصی، جلوی میز کار زنان تابلوهایی دربارۀ حجاب و عفاف نصب شود.
۱۱. عدم حضور غیرضروریِ زن در جامعه
با توجه به آیۀ شریفه: «وَ قَرنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرُّجنَ تَبَرُّجَ الجَاهِلیَّۀِ الأولَی…»[11]، زنان مؤمنه باید وقت خود را با کارهای نیکی چون: تربیت فرزندان، بالا بردن علم و آگاهی و کارهای هنری مفید در منزل پُر کنند و از هر گونه حضورِ غیرضروری در جامعه خودداری کنند، چون حضور زیادی و غیرضروری زن در اجتماع، ناخواسته موجب ارتباط دیداری، شنیداری و گفتاری با نامحرمان شده و همین امر موجب ریخته شدن حجب و حیا میشود؛ البته اگر خودِ این حضور، زن را به تبرج و خودنمایی نکشاند!
۱۲. ایجاد محیط حجاب و حیا
خانواده‌های باحجاب و باحیا، به پارک‌ها و مکان‌هایی که معمولاً با افراد بی‌حیا و بدحجاب پُر می‌شوند، بروند و حضور پرشوری داشته باشند، تا افراد بی‌بندوبار و بدحجاب‌ها فکر نکنند همۀ امکانات تفریحی و خوشی‌ها برای آن‌هاست و نیز دیگران فکر نکنند همه، بی‌حجاب و بی‌عفت شدند.
۱۳. برخورد جذبی
جامعه‌ای که مؤمنان در آن زندگی میکنند، باید با رفتارهای خود موجب جلب افکار دیگران به سوی خود باشند؛ به عبارت دیگر، باید رفتار آنان به گونه‌ای باشد که دیگران آنها را الگوی خود قرار دهند؛ مثلاً زنِ محجبه و عفیف با خوش‌اخلاقی، موجب محجبه شدن زنان بی‌حجاب جامعه باشد.
برخورد خوبِ زنان و دختران محجبه با بدحجابان، تأثیر بسزایی در انتقال مفاهیم اسلامی، از جمله حجاب و عفاف دارد، اما متأسفانه برخی معتقدند، باید با بدحجاب‌ها یا کسانی که غیرت مناسبی ندارند، مثل مجرم برخورد کنند! در حالی که خیلی از این بدحجابی‌ها به دلیل عدم آگاهی به آثار شوم بدحجابی و ندانستن فواید و اهمیت فوق‌العادۀ حجاب و عفت است.
۱۴. فعالیت‌های خانواده
از نظر دین اسلام، خانواده نهادی مقدس است، چراکه در شکل‌گیریِ تربیتی و شخصیتیِ هر فرد، نقش بسزایی دارد؛ بنابراین، مبارزه با بی‌حجابی ابتدا باید از خانواده شروع شود؛ یعنی خانوادۀ هر فرد میتواند او را باحجاب، باحیا، عفیف و غیرت‌مند تربیت کند و معضل بی‌حجابی را در اجتماع از بین ببرد.
امروزه غالباً به جهت عدم آشناییِ والدین با راه‌کارها و فنون تربیتی، این کارکرد خانواده کمرنگ شده است؛ از این رو در ادامه، به چند راه‌کار مفید اشاره میشود:
الف) برخورداری والدین از حُسن خلق: والدین باید تا حد امکان، اخلاق اسلامی را رعایت کنند و از نیازهای فرزندانشان آگاه شوند تا فرزندان به دل‌خواه خود، والدین را الگوی خود قرار دهند. مادر از این طریق میتواند حجاب و عفت را به نسل آینده منتقل کند.
ب) برخورد دوستانه و عادلانۀ والدین با فرزندان: والدین از راه دوستی میتوانند در دل فرزندانشان نفوذ کنند و اخلاق و آداب اسلامی، از جمله حجاب و عفاف را به دختر، و غیرتِ دینی و ناموسی را به پسرشان انتقال دهند. یکی از دلایل تشبه دختر به پسر و برعکس، توجه افراطیِ والدین به فرزند جنس مخالفِ اوست، که البته پی‌آمد خانواده‌های کم‌جمعیتِ امروزی است که توجه‌ها و حسادت‌ها در آن بیشتر نمود می‌یابد.
ج) تشویق دختران به نماز و حجاب در سنّ کودکی: محمد‌بن‌نعمان به امام صادق(ع) گفت: دخترى که با او خویشاوندى ندارم و شش سال دارد، نزد من است. حضرت فرمود: «او را در دامن خویش مگذار!»[12] هم‌چنین امام صادق(ع) فرمود: «دختر چون به شش سال رسد، پسر او را نبوسد و پسر چون از هفت سال بگذرد، دختر را نبوسد.»[13]
پس باید از سنین کودکی، دختران را به عفت و حجاب تشویق کرد؛ مثلاً در حالِ نماز خواندن با حجاب کامل، عکس زیبایی از او بگیرید و آن را در اتاق خودش (در اندازۀ بزرگ) نصب کنید؛ یا هر گاه حجاب داشت، به او بگویید: «چقدر به تو می‌آید!» البته نباید جملاتی مانند: «چقدر خوشگل شدی!» را به کار ببرید، چون بعداً اگر شخص دیگری لفظ «خوشگل شدن» را در حالتِ بی‌حجابی به او بگوید، ناخودآگاه به طرف بی‌حجابی سوق داده میشود؛ از سوی دیگر، والدین باید به فرزندان خود وقتی در خانه آراسته و زیبا می‌گردند، نگاه و توجه کنند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دهنوی در این باره میگوید:
در برخی خانواده‌ها، برای آموزش نماز و حجاب به دختران دیر اقدام میشود و چنین مواردی را به زمان رسیدن به سنّ تکلیف موکول میکنند که البته در بیشتر موارد، به نتیجۀ مطلوب نمی‌رسند؛ پس بهتر است مادران از یک یا دو سال پیش از سنّ تکلیف، نماز و رعایت حجاب را به دختران خود آموزش دهند تا با مشکلاتی، از قبیل عدم پذیرش حجاب از سوی دخترشان روبه‌رو نشوند. در برخی موارد، خانواده‌ها اظهار میکنند با وجود اینکه خود و اطرافیانشان نماز می‌خوانند و حجاب را رعایت میکنند، فرزندانشان پای‌بند به این موارد نیستند. خانواده‌ها دقت داشته باشند که نماز خواندن و رعایت حجاب، دو جنبه دارد که مهم‌ترین جنبۀ آن، ظهور و بروز آثار و برکات این واجبات در زندگی فردی و اجتماعیِ کسی است که به آنها می‌پردازد. پس علت اینکه فرزندانِ برخی خانواده‌های بانماز و باحجاب، پای‌بند به نماز و حجاب نیستند، این است که آثار و برکات نماز و حجاب را در زندگی والدین یا اطرافیان خود نمی‌بینند.[14]
د) آموزش فلسفۀ حجاب و مضرات بی‌حجابی: در مسئله آموزش حجاب و پوشش به فرزندان نیز پدر و مادر باید مرحله به مرحله او را با فلسفه و خوبی‌های حجاب آشنا کرده و به اندازۀ درک فرزند به راهنمایی او بپردازند و فرزند، تحت تربیتِ تدریجی و عملی پدر و مادر قرار گیرد. باید به این نکته توجه داشته باشیم که غالباً پیروزی‌های نهایی و کامل در درازمدت به دست می‌آید.
هـ) مراقبت در معاشرت‌ها و هم‌نشینی‌های فرزند و همسر: علت بدحجابیِ بعضی افراد، داشتن دوستان ناباب است؛ در ابتدا دختر و زن خوبی بود، ولی در اثر بی‌اطلاعی و عدم ایمان قوی، تحت تأثیر دوست بد، بی‌حجاب شد. امام باقر(ع) می‌فرماید: «کسى که با رفیق بد هم‌نشین باشد، سالم نمى‌ماند و هر کس به مکان‌هاى بد وارد شود، مورد تهمت قرار مى‌گیرد.»[15] البته علاوه بر کنترل دوستی‌های شخصی، ارتباط خانوادگی نیز باید با خانواده‌هایی باشد که حجاب برای آنان ارزش است.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دهنوی در این باره میگوید:
علاوه بر خانواده، دیگران نیز در پذیرش حجاب دختران تأثیرگذارند؛ پس خانواده‌ها باید بدانند که علاوه بر تأثیری که خود روی دخترشان می‌گذارند، دوستان، هم‌کلاسی‌ها و حتی خانواده‌هایی هم که با آنها معاشرت میکنند، در پذیرش حجاب از سوی فرزندان دختر تأثیرگذار هستند. بنابراین به خانواده‌های مذهبی که مسئله حجاب برای آنان بسیار حایز اهمیت است، توصیه میشود در کنار اینکه خودشان به خوبی حجاب را رعایت میکنند، در انتخاب مدرسۀ مناسب برای دخترشان یا خانواده‌هایی که با آنان معاشرت خانوادگی دارند، بیشتر دقت کنند.[16]
و) توجه شوهر به نیازهای عاطفی و جنسیِ همسر: یکی از مهم‌ترین عوامل بی‌حجابی، بی‌توجهیِ مردان به همسران خود در محیط خانه است. عدم توجه مرد به همسر و روابط سرد زوجین، سبب میشود زنان در محیط خارج از خانه، برای جلب توجه دیگران، متوسل آرایش، تبرج و بی‌حجابی شوند.
ز) رعایت آداب زناشویی: اعمال والدین، حتی پیش از انعقاد نطفه نیز در تربیت شخص تأثیر دارد؛ برای مثال، در زمان انعقاد نطفه، مرد به فکر زن دیگری نباشد. هم‌چنین پس از به دنیا آمدن فرزند، روابط عاشقانۀ زن و مرد رعایت گردد؛ این کار والدین، درس عملیِ حیا و غیرت به فرزندان است.
ی) توجه والدین به نیاز عاطفی دختران: بسیاری از بیماری‌های روحی و روانی که منشأ رفتارهای نادرست از جمله بی‌حجابی می‌گردند، به دلیل نبود مهر و محبت میان اعضای خانواده است. دختر برای برآوردن این نیاز، خود را در معرض دید دیگران قرار میدهد، تا دیگران به او توجه و محبت کنند.
۱۵. بهره‌مندی از مشاوران مذهبی
والدین باید به طور مستمر با مشاور دینی[17] در ارتباط باشند، تا بتوانند راه‌های اختصاصیِ هر فرد برای باحجاب شدن را تشخیص دهند، زیرا اگر با بی‌حجاب‌ها از راه مخصوص به خودِ او برخورد شود، نتیجۀ مطلوبی به دست میدهد و حساسیت و مقابله با حجاب از بین میرود.
۱۶. رشد عقلی
اینکه خدای متعال پس از دستور به حجاب در آیۀ: «… ذلک ادنی ان یعرفن فلا یؤذین…»[18]، استدلال عقلی می‌آورد و می‌فرماید: «حجابِ شما موجب امنیت شما در اجتماع میشود»، معلوم میشود اگر بشر به مرحله‌ای از رشد عقلی رسید که شرافت و مصونیت پوشش را درک کرد، نیازی به امر و نهی ندارد و آن را سرمایۀ خود میداند؛ در غیر این صورت، شرع در جایگاه خیرخواه و حافظ، وی را به داشتن حجاب وادار میکند. شاید کسی بگوید: بعضی را هرچقدر هم استدلال خوب و محکم بیاوری، قبول نمی‌کنند! به این افراد باید گفت، ما باید به تکلیف خود عمل کنیم و تکلیفِ ما از خدا بیشتر نیست[19]؛ راه و چاه را به آنها نشان دهیم و اختیار را به عقل آنها واگذار کنیم. البته این استدلال‌ها و امر به حجاب، زمانی تأثیر می‌گذارد که خود گوینده به آن اعتقاد داشته باشد. حجت‌الاسلام‌والمسلمین ماندگاری در این باره نقل میکند:
مادری می‌گفت که دختر من بدحجاب است، ولی خودش محجبه بود. گفت که خیلی ناراحت هستم. به او گفتم که شما دلت میخواهد مثل او باشی، ولی خجالت می‌کشی مثل او باشی. او دارد خودت را به خودت نشان میدهد. با گریه گفت که راست می‌گویید.[20]
۱۷. معامله با خدا
بعضی افراد دوست دارند محجبه باشند، اما در محیط کار یا محیط‌های خانوادگی، دیگران بر ایشان خرده می‌گیرند. به اینها برای اینکه اذیت نشوند، دو راه‌کار توصیه میشود:
الف) با خدا معامله کنید که محبت پوشش و عفاف را در دل شما قرار داده و به شکرانۀ آن، خدا را راضی و مراعات حجاب کنید و از خدا بخواهید شما او را راضی کنید و او هم دیگران را از شما راضی کند، چون همه‌چیز و همۀ دل‌ها به دست خداست.
ب) در سایر امور، غیر از امور دینی و حجاب، رضایت آنها را با دوستی، صفا، صمیمیت، هدیه و… جلب کنید تا وجود شما برایشان مغتنم باشد و طوری باشد که اگر خواستند خرده‌ای بگیرند، تنها همان پوشش و دین شما باشد و بگویند: شما همه‌چیزتان خوب است، به‌جز این؛ آن‌گاه کم‌کم آنها از شما تأثیر می‌پذیرند.
۱۸. همراهی
بعضی میگویند: همسرشان تصمیم به جدایی گرفته است، زیرا از ضعف حجاب همسر و نظافت منزل ایراد گرفته‌اند، به حدی که همسر به تنگ آمده و خواهان جدایی شده است!
در پاسخ باید گفت: اگر کسی میخواهد همسرش خیلی ایده‌آل باشد، باید خودش همۀ وظایف همسری را به بهترین نحو انجام دهد؛ آن وقت اگر از زنش کاری مانند رعایت حجاب را بخواهد، زن در خود عذری برای گوش نکردن نمی‌بیند و می‌پذیرد.
پی نوشت:
[1]. کنکاشی در انگیزه‌های حجاب، ص۱۲.
[2]. این غرور همان است که حضرت علی(ع) فرمود: «برای مرد عیب است، ولی برای زن خوب، چون محرکی است برای عفت در مقابل نامحرم»؛ نهج‌البلاغه، کلمات قصار ۲۳۴.
[3]. کنکاشی در انگیزه‌های حجاب، ص۱۹.
[4]. اقبال الأعمال، ج1، ص342.
[5]. برنامۀ تلویزیونی «گره» در موضوع حجاب.
[6]. احزاب، آیۀ ۳۳.
[7]. «وَ أَقِمِ الصلاةَ إِنَّ الصلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر»؛ عنکبوت، آیۀ ۴5.
[8]. پیامبر(ص) : «…إِنَّ الْأَبْکَارَ بِمَنْزِلَةِ الثَّمَرِ عَلَى الشَّجَرِ إِذَا أَدْرَکَ ثِمَارُهَا فَلَمْ‌تُجْتَنَ أَفْسَدَتْهُ الشَّمْسُ وَ نَثَرَتْهُ الرِّیَاحُ وَ کَذَلِکَ الْأَبْکَارُ إِذَا أَدْرَکْنَ مَا یُدْرِکُ النِّسَاءُ فَلَیْسَ لَهُنَّ دَوَاءٌ إِلَّا الْبُعُولَةُ وَ إِلَّا لَمْ‌یُؤْمَنْ عَلَیْهِنَّ الْفَسَادُ لِأَنَّهُنَّ بَشَر»؛ دختران جوان، به منزلۀ میوه‌های درختان هستند؛ زمانی که رسیده شدند، باید چیده شوند، وگرنه در اثر تابش نور خورشید فاسد می‌شوند یا در اثر وزش تند بادها، پراکنده می‌گردند. دختران جوان این‌چنین هستند؛ اگر مبتلا شدند به آنچه مادرانشان مبتلا گشتند (یعنی به بلوغِ جنسی رسیدند)، ازدواج، تنها راه چاره و درمان آن‌هاست، وگرنه از فساد و گناه در امان نیستند؛ وسائل الشیعه، ج20، ص61.
[9]. مصاحبه با آقای «مصور واسقی تولون» در حوزۀ مالک اشتر شهرستان پارس‌آباد.
[10]. یکی از عوارضِ بدحجابی، کم شدن احساس غیرت در مرد است. با توجه به اینکه غیرت، یکی از ابزارهای محافظت از ناموس است، این کاهش غیرت، افزایش آسیب به زنان و خانواده را در پی خواهد داشت. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «چند گروه وارد بهشت نمی‌شوند: … مردان بی‌غیرت. بی‌غیرت، کسی است که توجه مردان اجنبی، بیگانه و نامحرم را به سوی ناموسش جلب کند»؛ المستدرک، ج13، ص111.
[11]. «در خانه‌هایتان بنشینید و آرام گیرید و بی‌حاجت و ضرورت از منزل بیرون نروید و مانند دورة جاهلیتِ پیشین، آرایش و خودآرایی نکنید»؛ احزاب، آیۀ ۳۳.
[12]. منابع فقه شیعه، ج۲۵، ص۶۴۷.
[13]. همان.
[14]. سایت پایگاه خبری فرهنگ انقلاب اسلامی.
[15]. الخصال، ج1، ص251.
[16]. سایت پایگاه خبری فرهنگ انقلاب اسلامی.
[17]. در صورت نبودن مشاور دینیِ مورد اعتماد در محل خودتان، می‌توانید به روحانی مسجد محل خود مراجعه کنید و راه‌کارهایی را دریافت کنید.
[18]. «این کار (حجاب) برای زنان بهتر است تا (به عفت، حجاب و حیا) شناخته شوند و مورد اذیت قرار نگیرند»؛ احزاب، آیۀ ۵۹.
[19]. «انا هدیناه السبیل اما شاکراً و اما کفورا»؛ ما راه را به او نشان می‌دهیم؛ چه شکرگزار باشد، چه ناسپاسی کند؛ انسان، آیۀ ۳.
[20]. سایت: yamojir. Com.
کتابنامه
1. قرآن کریم.
2. کلینى، محمد‌‌بن‌یعقوب، الکافی، تهران: اسلامیه، چهارم، 1407ق.
3. مجلسى، محمدباقر‌بن‌محمدتقى، بحارالأنوار، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، دوم، 1403ق.
4. شریف الرضی، محمد‌بن‌حسین، نهج‌البلاغه، قم: هجرت، اول، 1414ق.
5. هاشمى‌خویى، میرزاحبیب‌الله، منهاج‌البراعة فی شرح نهج‌البلاغة، تهران: اسلامیه، چهارم، 1400ق.
6. پاینده، ابو‌القاسم، نهج‌الفصاحة، تهران: دنیای دانش، چهارم، 1382ش.
7. بحرانى، سیدهاشم‌بن‌سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم: بعثت، اول، 1374ش.
8. موسوى‌همدانى، سیدمحمدباقر، ترجمه تفسیر المیزان، قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم، پنجم، 1374ش.
9. فیض کاشانى، محمدمحسن‌بن‌شاه مرتضى، تفسیر الصافی، تهران: صفا، دوم، 1415ق.
10. ابن‌طاووس، على‌بن‌موسى، اقبال الأعمال، تهران: دار الکتب الاسلامیه، دوم، 1409ق.
11. تمیمى‌آمدى، عبدالواحد‌بن‌محمد، غرر‌الحکم و درر‌الکلم، قم: بعثت، دوم، 1410ق.
12. مصطفوى، حسن، تفسیر روشن، تهران: مرکز نشر کتاب، اول، 1380ش.
13. بروجردى، آقاحسین، منابع فقه شیعه، تهران: فرهنگ سبز، اول، 1386ق.
14. ابن‌بابویه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، تهران: ارمغان طوبی، اول، 1382ش.
15. شیخ‌حر عاملى، محمد‌بن‌حسن، وسائل الشیعه، قم: مؤسسة آل‌البیت(ع)، اول، 1409ق.
16. نورى، حسین بن محمد تقى، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم: مؤسسة آل‌البیت(ع)، اول، 1408ق.
17. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیه، اول، 1374ش.
18. دیلمى، حسن‌بن‌محمد، ارشاد القلوب إلى الصواب، قم: الشریف الرضی، اول، 1412ق.
19. ورام بن أبی‌فراس، مسعود‌بن‌عیسى، مجموعه ورّام، مشهد: آستان قدس رضوی، اول، 1369ش.
20. راوندى‌کاشانى، فضل‌الل‌بن‌على، النوادر، ترجمه: صادقى‌اردستانى، تهران: بنیاد فرهنگ اسلامی کوشانپور، اول، 1376ش.
21. مجلسى، محمدباقر‌بن‌محمدتقى، مواعظ امامان(ع) (ترجمه جلد 75 بحارالأنوار)، تهران: اسلامیه، اول، 1364ش.
22. رجبی، عباس، حجاب و نقش آن در سلامت روان، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 13۸۸ش.
23. گیدنز، آنتونی، جامعه‌شناسی، ترجمه: منوچهر صبوری، تهران: نی، سوم، 1376.
24. حق‌شناس، سیدجعفر، نظام اسلامی و مسئله حجاب، قم: دفتر مطالعات و تحقیقات زنان، 1387.
25. جوادی‌آملی، عبدالله، زن در آیینۀ جلال و جمال، قم: مرکز نشر اسراء، هیجدهم، 13۸۷.
26. مهدی‌زاده، حسین، حجابشناسی (چالشها و کاوشهای جدید)، قم: مرکز مدیریت حوزۀ علمیۀ قم، اول، 1381.
27. مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، قم: صدرا، 13۶۸.
28. ویل دورانت، تاریخ تمدن، ترجمه: ابوطالب صارمی و دیگران، تهران: آموزش انقلاب اسلامی، سوم، 1371.
29. عبدالله عنان محمد، تاریخ دولت اسلامی در اندلس، ترجمة: عبدالمحمد آیتی، تهران: کیهان، 1371.
30. حیدری، عزیزالله، کنکاشی در انگیزه‌های حجاب، قم: مسجد مقدس جمکران، سوم، 13۹۰.
31. قرشى‌بنایى، على‌اکبر، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیه، ششم، 1412ق.
32. ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان‌العرب، بیروت: دار صادر، سوم، 1414ق.
33. بستانى، فؤاد افرام، فرهنگ ابجدى، تهران: اسلامی، دوم، 1375ش.
34. مصطفوى، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1368ش.
نویسنده: رامین بابازاده
