سیمای حوزه

تهیه کننده : حجت الله مومنی
منبع : سایت راسخون

برنامه هاي اسلام، براي رسيدن انسان به خوشبختي و سعادت جاودانه تدوين شده است؛ سعادتي كه گستره اي به پهناي دنيا و آخرت دارد. در اين ميان، روزه عبادتي است كه در ره پويي بشر به سوي كمال و تعالي نقش بسزايي دارد.
با بررسي آيات روشن قرآن در مي يابيم كه روزه، براي رستگاري انسان و رهايي او از قيد تن و توجه او به افق هاي تعالي واجب گرديده است. انسان خو گرفته با روزمرگي، در يك اردوي معنوي يك ماهه، رهايي از بند تن و زنگارزدايي از دل را با هم تجربه مي كند، غلبه بر خواهش هاي دل را تمرين مي كند و لذت آسماني شدن را مي چشد. در آيه 183 سوره بقره، اميد به پرهيزكار شدن انسان در قفس تن را، راز وجوب روزه مي داند و مي فرمايد:اي ايمان آورندگان! روزه بر شما واجب گرديد، آنسان كه بر پيش از شما هم واجب شده بود. باشد كه پرهيزكاري كنيد».
نكته روان و زيبايي كه در اين آيه به چشم مي خورد، لطافت بيان آن است. به دليل دشواري روزه، خداوند از طرفي با خطاب «يا ايها الذين امنوا» و از ديگر سو با توجه دادن به اين كه روزه اختصاص به شما ندارد بلكه بر پيشينيان نيز لازم بوده است، مسلمانان را آماده انجام آن ساخته است.امام صادق(علیه السّلام) در بياني زيبا چنين مي فرمايد : لذت خطاب «يا ايها الذين امنوا» سختي و مشقت عبادت را از بين مي برد. وقتي انسان با چنين خطابي از سوي معبود بي همتا روبرو مي گردد، سرشار از نيرو خود را آماده اجراي حكم آن يگانه بي نياز مي كند. در اين مقاله بر آنيم تا گوشه اي از آثار زنده روزه بر زندگي انسان را در بعد معنوي بررسي كنيم.

آثار معنوي روزه

صفحات: 1· 2