سیمای حوزه

نگاهي به شخصيت و عمل کرد حضرت عباس (ع)پيش از عاشورا

داستان شجاعت و صلابت عباس(سلام الله علیه)مدت ها پيش از ولادت او آغاز شد؛از آن روزي که اميرالمؤمنين (علیه السلام)از برادرش عقيل خواست تا براي او زني برگزيند که ثمره ي ازدواج شان، فرزنداني شجاع و برومند در دفاع از دين و کيان ولايت باشد.(1)او نيز «فاطمه»دختر «حزام بن خالد بن ربيعه»را براي همسري مولاي خويش انتخاب کرد که بعدها «ام البنين»خوانده شد.(2)

کودکي و نوجواني

تاريخ گوياي آن است که اميرالمؤمنين(علیه السلام)، همّ فراواني مبني بر تربيت فرزندان خود مبذول مي داشتند و عباس(سلام الله علیه)را افزون بر تربيت در جنبه هاي روحي و اخلاقي، از نظر جسماني نيز مورد تربيت و پرورش قرار مي دادند تا جايي که از تناسب اندام و ورزيدگي اعضاي او، به خوبي توانايي و آمادگي بالاي جسماني او فهميده مي شد. علاوه بر ويژگي هاي وراثتي که عباس(سلام الله علیه)از پدرش به ارث برده بود، فعاليت هاي روزانه، اعم از کمک به پدر در آبياري نخلستان ها و جاري ساختن نهرها و حفر چاه ها و نيز بازي هاي نوجوانانه، بر تقويت قواي جسماني او مي افزود. از جمله بازي هايي که در دوران کودکي و نوجواني عباس(سلام الله علیه)بين کودکان و نوجوانان رايج بود، بازي اي به نام «مداحي»(3)بود که تا اندازه اي شبيه به ورزش گلف است و در ايران زمين به «چوگان» شهرت داشته. در اين بازي که به دو گونه ي سواره يا پياده امکان پذير بود، افراد با چوبي که در دست داشتند، سعي مي کردند تا گوي را از دست حريف بيرون آورده، به چاله اي بيندازند که متعلق به طرف مقابل است. اين گونه سرگرمي ها، نقش مهمي در چالاکي و ورزيدگي کودکان داشت. افزون بر آن نگاشته اند که اميرالمؤمنين (علیه السلام)به توصيه هاي پيامبر(صلی الله علیه و آله)مبني بر ورزش جوانان و نوجوانان، اعم از سوارکاري، تيراندازي، کشتي و شنا، جامه ي عمل مي پوشانيد و خود شخصاً، فنون نظامي را به عباس(سلام الله علیه)فرامي آموخت.

صفحات: 1· 2