سیمای حوزه

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود/ هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
از هر چه غصه دارد و غم می‌شود رها/ هر سائلی به خدمت این شاه می‌رود
وقتی فرشته‌های حرم بال می‌زنند/ از سینه‌های شعله‌زده، آه می‌رود
اینجا بهشت روی زمین فرشته‌هاست/ از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود
خورشید در طواف حرم؛ وه! چه دیدنی است/ هرشب به پای بوسی آن ماه می‌رود
باب الجواد راه ورودی به قلب توست/ حاجت رواست هرکه از این راه می‌رود