سیمای حوزه

شهادت صیاد شیرازی

سینه ستبر تاریخ، مالامال از خاطرات حیات و ممات مردان مردی است كه روحشان فراتر از زمان و عرصه فراخ زمین تنگ‌تر از قلب سرشار از عشقشان بوده است. امیر كم نظیر ارزش اسلام سپهبد علی صیاد شیرازی یكی از این پر و بال سوخته‌گان وصال نور است كه لباس زیبای شهادت، زیبنده قامتش و كمترین مزد اخلاص و فداكاری و ایثار اوست.
امیر سرافراز لشكر اسلام سپهبد شهید علی صیاد شیرازی به سال 1323 هـ.ش در شهرستان “درگز"[1] (كبود گنبد) در خانواده‌ای مذهبی و نظامی دیده به جهان گشود.[2] جدش “صیادخان” از عشایر ترك زبان استان فارس و در جوانمردی و شجاعت شهره خاص و عام بود. وی پس از مدتی به همراه خانواده و فرزندانش عازم درگز شد در آنجا رحل اقامت افكند و دیگر به ایل برنگشت.[3] پدر صیاد شیرازی “زیادخان” شغل نظامی داشت و در ژاندارمری مشغول خدمت بود. وی مدتی از این شغل كناره‌گیری كرد و لباس نظامی را كنار گذاشت. زیادخان در نامه‌ای كه به فرمانده‌اش نوشته آورده است:
«…اكنون حرمت این لباس شكسته شده و هر دزدِ گردنه گیری این لباس را پوشیده و به جان مردم افتاده است. تا وضع بدین گونه است من نمی‌توانم این لباس نظامی را به تن كنم.»[4]

صفحات: 1· 2