سیمای حوزه

رنج انساني وارسته در راه خدا

عيد قربان يادآور رنج انساني وارسته در راه خداست. هموست كه بايد رنج بكشد و گرامي ترين جگرگوشه خود را براي خشنودي خدا، قرباني كند. در اينجاست كه ابراهيم(علیه السلام) با تعليق غايت شناسانه اخلاق، جايي كه تنها عشق به خدا مي تواند وجود داشته باشد، بر سينه هرگونه تعلقي غير از او حتي اسماعيل _ عزيزترين فردش _ دست رد مي زند و درست در همين جاست كه از آزمايش الهي سربلند بيرون مي آيد و به ساحت عشق الهي وارد مي شود. آري ابراهيم(علیه السلام) رنج كشيد تا درونش مجلاي نور ايزدي شد. امروزه هر مسلماني با قرباني حيواني حلال گوشت به عمل ابراهيم(علیه السلام) تأسي مي جويد و در آن رخداد ازلي شريك مي شود.
دهم ذيحجه يادآور سنگيني، سكوت و استواري ابراهيم در اوج قله بلند نبوت است. سالخورده مردي كه با زني نازا پس از يك عمر بندگي و حسرت، دوست دارد پسري داشته باشد.
خدا، به پيري و نااميدي و تنهايي و رنج رسولش پايان مي دهد و از كنيز سارا- زني سياه پوست- فرزندي، به نام اسماعيل به او مي بخشد. اسماعيل براي ابراهيم، تنها يك پسر، براي پدر، نيست بلكه او پايان يك عمر انتظار است، پايان چندين دهه رنج، ثمره يك عمر زندگي و نويدي عزيز پس از يك عمر نوميدي تلخ. ابراهيم با همه سختي و خطر گذشته، اين روزها را با لذت داشتن اسماعيل مي گذراند. جواني اسماعيل- به سان جوانان ديگر- كوير پهناور سوخته پدر را باراني مي شود و نهال شوق و خرمي را براي او به ارمغان مي آورد. در اين ايام، ناگهان ابراهيم صدايي مي شنود:

صفحات: 1· 2