سیمای حوزه

بسم رب الشهداء

رسول خدا(ص):شهادت برترین مرگهاست.1

مناجات باخدا

تُعِزّ ُ مَن تَشاءُ وَتُذِلّ ُ مَن تَشاء

من هرگاه مفتون هرچیزشده ام،دراعماق دل خود،به توعشق ورزیده ام، بنابراین ای خدای بزرگ،توازاین نظرمرا سرزنش مکن.فقط ظرفیت وشایستگی عطا کن تاهرچه بیش تربه تونزدیک شوم ودر راه درازی که به سوی بوستان بی انتها وابدی تودارم،این سبزه ها وخزه های ناچیز نظرمرا جلب نکند واز راه اصلی بازندارند.

دردنیا،به چیزهای کوچکی خوشحال می شوم که ارزشی ندارند واز چیزهایی رنج می برم که بی اساسند.این خوشحالی ها وناراحتی ها دلیل کم ظرفیتی من است.

ای خدای بزرگ،معنی زندگی رانمی فهمم.چیزهایی که برای ذیگران لذت بخش است،مراخسته می کند.اصلا دلم از همه چیزسیرشده است،حتی از خوشی ولذت متنفرم.چیزهایی که دیگران به دنبال آن می دوند،من از آن می گریزم،فقط یک فرشته آسمانی است که همیشه برقلب وجان من سایه می افکند.هیچ گاه مراخسته نمی کند.فقط یک دوست قدیمی است که از اول عمربااوآشنا شده ام وهنوز از مجالست(با)اولذت می برم.

فقط یک شربت شیرین،یک نور(فروزنده)ویک نغمه دلنواز وجود دارد که برای همیشه مفرحِّ وآن دوست قدیمی من غم است

ای خدا،من باید ازنظرعلم ازهمه برترباشم تامبادا که دشمنان مرااز این راه طعنه زنند.باید به آن سنگدلانی که علم رابهانه کرده وبه دیگران فخر می فروشدثابت کنم که  خاک پای من هم نخواهند شد.بایدهمه آن تیردلان ِمغرور و متکبررا به زانو درآورم،آن گاه خودخاضع ترین و افتاده ترین فرد روی زمین باشم.

ای خدای بزرگ،این هاکه از تومی خواهم چیزهائیست که فقط می خواهم درراه تو به کار اندازم وتو خوب می دانی که استعداد آن راداشته ام. ازتو می خواهم مراتوفیق دهی که کارهایم ثمربخش شود ودر مقابل خَسان سرافکنده نشوم.

یادداشت های لبنان

خدایا چه نعمت بزرگی به من عطا کرده ای که از مرگ نهراسم و در مقابل تهدیدوتطمیع کوته نظران وسفلگان به زانو در نیایم.

روزگار عجیبی است ترور و وحشت بر همه جاحکومت می کند.به زور سر نیزه و گلوله انسان ها راتسلیم اوامر وافکار خود می کنند و مردم نیز، بوقلمون صفت در مقابل زور سجده می کنند…اما من،من دردمن،منی که مرگ برایم شیرین وجذابست،منی که همیشه به مرگ لبخند زده اموهمیشه به استقبالش شتافته ام،منی که در این دنیاامید وآرزویی ندارم وبامرگ چیزی از دست نمی دهم…من در مقابل این دون صفتان احساس قدرت وآرامش می کنم واینان،چه دشمنان  وچه دوستان تعجب می کنند که چطور ممکن است من این طور جسورانه در مقابل طوفان حوادث قد علم کنم وامواج سهمگین مرگ را برجان می پذیرم واین چنین آرام و مطمئن لبخند بزنم؟

1-بحارالانوار. ج67 .ص8.حدیث4