سیمای حوزه

از فاطمه اي که معصومه بود

تاريخ، چشم به راه فاطمه اي ديگر است. انتظار به سر مي آيد و شميم دل نوازي، خانه خورشيد را فرامي گيرد. خنکاي حضور دوباره فاطمه (س) در فضاي مدينه جاري مي شود و کوثر فاطمي، جوشيدن مي گيرد. به کوچه باغ هاي حرم تو پناه مي آورم و در سايه سار ملکوتي آن، نفسي تازه مي کنم. کنار نهر استجابت مي نشينم و قطره اي مي شوم در آبي زلال اشک هاي زايران ات. ضريح نوراني ات را در آغوش مي گيرم و از بين شبکه هاي آن، مزار مطهر تو را تماشا مي کنم. باورم نمي شود! آيا به اين سادگي، به زيارت تو آمده ام! تو که زيارت ات، هم سان زيارت ياس گم شده مدينه است!
حضرت فاطمه معصومه (س)، روز اول ذيقعده سال 173 سال هجري، در شهر مدينه، چشم به جهان گشود. اين بانوي بزرگ وار، از همان آغاز، در محيطي پرورش يافت که پدر و مادر و فرزندان، همه، به فضايل اخلاقي آراسته بودند. عبادت و زهد، پارسايي و تقوا، راست گويي و بردباري، استقامت در برابر ناملايمات، بخشندگي، پاک دامني و نيز ياد خدا، از صفات برجسته اين خاندان پاک سيرت و نيکو سرشت بود. پدران اين خاندان، برگزيدگان و پيشوايان هدايت، گوهرهاي تاب ناک امامت و سکان داراي کشتي انسانيت بودند.

سرچشمه دانش

حضرت معصومه (س)، در خانداني که سرچشمه علم و تقوا و فضايل اخلاقي بود، پرورش يافت. پس از آن که پدربزرگ وارش، شهيد شد، فرزند آن امام، حضرت رضا (ع)، عهده دار تعليم و تربيت خواهران و برادران خود شد و تأمين مخارج آنان را نيز بر عهده گرفت. در اثر توجهات زياد آن حضرت، هر يک از فرزندان امام کاظم (ع)، به مقامي والا دست يافتند و زبان زد همگان شدند.
«ابن صباغ ملکي» در ابن باره مي گويد:
«هر يک از فرزندان ابن الحسن موسي، معروف به کاظم، فضيلتي مشهور دارد. » بدون ترديد، در ميان فرزندان امام کاظم (ع)، بعد از حضرت رضا (ع)، حضرت معصومه (س)، از نظر علمي و اخلاقي، والا مقام ترين آنان است. از اسامي، لقب ها، تعريف ها و توصيفاتي که ائمه اطهار (ع) از ايشان گفته اند، اين حقيقت، آشکار و روشن مي شود که ايشان نيز چون حضرت زينب (س)، «عالمه غير معلمه» بوده است.

مظهر فضايل

حضرت فاطمه معصومه (س)، مظهر فضايل و مقامات است. روايات معصومان (ع)، فضيلت ها و مقامات بلندي را به آن حضرت، نسبت مي دهد. امام صادق (ع) در اين باره مي فرمايند: «آگاه باشيد که براي خدا، حرمي است و آن مکه است و براي پيامبر خدا، حرمي است و آن مدينه است و براي اميرمؤمنان، حرمي است و آن کوفه است. بدانيد که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. آگاه باشيد که قم، کوفه کوچه ماست.
بدانيد بهشت، هشت دروازه دارد که سه تاي آن ها به سوي قم است. بانويي از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسي، در آن جا رحلت مي کند که با شفاعت او، همه شيعيان ما وارد بهشت مي شوند. »

صفحات: 1· 2