مادر مهتاب
ام البنين(س)،مادر مهتاب
خورشيد همواره در چشمان مادرانى طلوع مى كند كه به دور دستها خيره شده اند و براى فرداها مردان و زنانى مى پرورانند تا در زمين، اين امانت الهى، جانشينى آسمانى باشند.
دامان تربيت مادران مهد پرورش انسان هاى پاك و خدايى است و ما با نگاهى درس آموز از زندگانى اين مادران توشه معرفت برمى چينيم.
يكى از مادران برجسته تاريخ «ام البنين، فاطمه كلابيه» است كه زندگى او مالامال از عشق به ولايت و امامت بوده و در تربيت فرزندان دلير و شجاع و با ادب چون عباس بن على(ع) بسيار موفق بوده است.
تولد و رشد او در خاندان با اصالت و شجاع، صفات و ويژگي هاى فردى اين بانو و صبر و بردبارى در خانه امامت و تربيت فرزندانى كه همگى پيرو امام خويش بوده و تا آخرين لحظات زندگى خويش دست از ولايت نكشيده اند و پيام رسانى و مبارزه سياسى اين بانوى كريمه همه و همه نشان از مجد و عظمت وى دارد.
اينك پژوهشى كوتاه در زندگى اين پاك بانوى عرب داريم تا از زلال صفات او قطرهاى معرفت يابيم و خويش را در مسير كمال قرار دهيم.
از قبيله خورشيد
«حزام بن خالد بن ربيعة بن وحيد بن كعب بن عامر بن كلاب» (1) پدر ام البنين است مردى شجاع و دلير و راستگو كه از صفات ويژه او اكرام به ميهمان و منطق قوى اوست. تاريخ ويژگيهاى اين مرد بزرگ را به مناسبتهاى گوناگون چون جريان خواستگارى ام البنين و ازدواج حضرت على(ع) ذكر مىكند.مادر بزرگوار ام البنين، «ثمامه (يا ليلى) دختر سهيل بن عامر بن جعفر بن كلاب» (2) است كه در تربيت فرزندان كوشا بوده و تاريخ از وى چهره درخشانى را به تصوير كشيده است. بينش عميق، دوستى با فرزندان در كنار وظيفه مهم مادرى و چونان معلمى دلسوز آموختن باورهاى اعتقادى و مسايل مربوط به همسردارى و آداب معاشرت با ديگران از جمله ويژگيهاى خاص اين بانو است.
در بسيارى از كتب تاريخى نام يازده تن از مادران وى ذكر شده است كه همگى از خانواده هاى شريف و اصيل عرب بوده اند و به واقع مصداق بارز «شجره طيبه (3) » مى باشند شجرهاى كه اصل آن در زمين است و فرع آن در آسمانها و حاصل و نتيجه اين درخت پاك همانا عباس بن على و عثمان و لبيد شاعر و ابوبراء بن عامر و … بوده اند.
پيامبر گرامى فرمود: اى مردم! برحذر باشيد از سبزه زارى كه بر روى مزبله (منجلاب) مى رويد. سؤال شد از حضرت: سبزه زارى كه بر مزبله برويد چيست؟
حضرت فرمود: زن زيبارويى كه در خانواده پليد و نادرست رشد كرده باشد. (4)
از اينروست كه على بن ابى طالب(ع) آنگاه كه قصد ازدواج دارد به برادر خويش، عقيل بنابى طالب كه در علم «انساب» معروف بود و ذهن و سينه اش گنجينه اى از اسرار خاندان گوناگون عرب بوده مى فرمايد:
صفحات: 1· 2
