ماه عجب
ماه رجب ماه عجب
در حكايتي دل‌نشين از پيامبر گرامي اسلام از زبان شخصي به نام ثوبان اين چنين آمده است كه: با رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) در قبرستان بوديم. حضرت ايستاد و گذشت و دوباره ايستاد. عرض كردم: يا رسول‌الله، چرا اين‌گونه رفتار مي‌كنيد؟ پس آن حضرت گريه شديدي كرد، ما هم گريه كرديم. آن‌گاه فرمود: اي ثوبان، صداي ناله اهل عذاب را شنيدم. بر آنها رحم كردم، دعا كردم و خداوند عذاب آنها را تخفيف داد. سپس فرمود: اي ثوبان! اگر كساني از اهل اين قبرستان، كه در عذابند، يك روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و يك شب را تا صبح قيام مي‌كردند و به عبادت مي‌پرداختند، در قبرها معذب نمي‌شدند.
گاه شيئي گران‌بها، يا انساني ارزشمند و يا يك زمان مهم و ويژه، مورد بي‌توجهي انسان‌ها قرار مي‌گيرد، تنها بدان سبب كه شناختي از آنها ندارند و در نتيجه، بهره خويش را از آنها نمي‌ستانند و استفاده لازم را نمي‌برند. ماه رجب از زمان‌ها و اوقات بسيار مهم و ويژه است كه براي آنكه ـ بدون استفاده اين فرصت ـ از كفمان نرود. روايات فراواني پيرامون فضيلت اين ماه و شناساندن قدر و منزلت آن از طريق اهل بيت(علیهم السّلام) به دست ما رسيده است كه در ادامه به برخي از آنها اشاره خواهد شد:
1. پيامبر اكرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:
آگاه باشيد كه رجب ماه خداست و آن ماه بسيار بزرگي است. اين ماه «اصم» ناميده شد؛ بدان سبب كه هيچ ماهي در فضيلت و حرمت در نزد خدا با او برابري نمي‌كند.1
2. از ابن عباس نقل است كه:
هرگاه ماه رجب مي‌آمد، رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) مسلمانان را دور خود جمع مي‌كرد و ميان آنها مي‌ايستاد. آن‌گاه خطبه مي‌خواند، حمد و ثناي الهي را به جاي مي‌آورد و صلوات بر انبياي گذشته مي‌فرستاد و مي‌فرمود:
صفحات: 1· 2
