مشعلدار هدایت
امام هادی(علیه السلام)، مشعلدار هدایت
طلیعه
خداوند متعال روح و جان انسان را گنجینهای از گرایشها و بینشها قرار داده. حسّ حقیقت جویی یا گرایش به کشف حقایق نمونهای از آن گرایشهاست. این حسّ و پارهای دیگر از احساسات و تمایلات در گفتار روانکاوان به عنوان «تمایلات عالی انسان» نام گرفته است.
انسان با وجود این گرایش همواره بر آن است تا به راز و رمز موجودات و حقایق نهفته در گیتی دست یابد و هر روز غبار جهل را از چهره آنها بزداید. در این میان آنچه با انسان بیشتر ارتباط داشته، تأثیرش در زندگی و سعادت او روشنتر باشد؛ بیشتر مورد تمایل و گرایش او قرار میگیرد و انگیزه او را در شناخت آن قوّت میبخشد. شناخت پیشوایان دین از مهمترین اهرمهای انسان برای رسیدن به قلههای سعادت به شمار میآید و این، خود بیانگر جایگاه بلند و اهمیت این موضوع است.
در نگرش شیعی، «پیشوایان معصوم» پیشتازان راه سعادت و مشعل داران هدایت الهی هستند. با این رویکرد، تلاش در راه شناخت آن رهبران امری است بایسته. در اهمیت این موضوع همین بس که در گفتار پیشوایان، شناخت خداوند در گرو شناخت امام معرفی شده است.1
گرچه اندیشمندان و تاریخ نگاران، از دست یابی به تمام ابعاد زندگانی پیشوایان ناتواناند؛ اما این بدان معنی نیست که ما از گام نهادن در این راه ناامید باشیم و خوشهای از این گلستان برنچیده، باز گردیم.
صفحات: 1· 2