سیمای حوزه

مدیریت حوزه علمیه خواهران استان چهارمحال و بختیاری

شرم از رخ علی کن....

22 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

 

حاجب بروجردی شعری دارد که شاه بیت آن این است:
• حاجب اگر محاسبه ی حشر با عــــــــــلـــــــــــــے استـــــ…
من ضامنم که هر چه بــــــــخواهی گناه کــــــــــــــــــــــــــن! •
▱ ▰ شب مــولــــا را در خواب می بیند که می گوید می خواهی شعرت را درست کنم؟؟
حاجب می گوید جانم به فدایتان… شعر مال شماست… ▱ ▰
حضرتـــــــــــ✿ــــــ می فرماید:
حاجب یقین محاسبه ی حــــــــــــشــــــــــر با عــــــــــــــــلــــــــــــے استــــ
شرم از رخ عــــــــــــــــلــــــــــــے کن و کمتر گناه کن…

سخنی در فضیلت ماه های رجب، شعبان و رمضان

21 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

سخنی در فضیلت ماه‏های رجب ، شعبان، رمضان

ماه رجب، ماه ولایت و امامت، ماهی است که رحمت گسترده الهی بر بندگانش می‏بارد . تنها نیاز به مقداری توجه دارد تا این رحمت‏شامل حال ما نیز گردد .
فرا رسیدن این ماه، نعمت‏بزرگی است که باید از آن بهره فراوان ببریم و نگذاریم شبها و روزهایش، با غفلت‏سپری شود . عبادت و نیایش، نماز و روزه، دعا و صلوات و سرانجام به یاد خدا بودن و تذکر در این ماه خجسته، لذتی دیگر دارد، همین بس که اگر یک روز از این ماه را با خلوص نیت و با توجه قلب روزه بگیریم، مستوجب رضوان بزرگ الهی خواهیم شد . رسول‏خدا (ص) می‏فرماید:
«الا ان رجب و شعبان شهرای و شهر رمضان شهر امتی الا فمن صام من رجب یوما ایمانا و احتسابا استوجب رضوان الله الاکبر و اطفی صومه فی ذلک الیوم غضب الله و اغلق عنه باب من ابواب النار ولو اعط مثل الارض ذهبا ما کان بافضل من صومه و لایستکمل اجره بشی‏ء من الدنیا دون الحسنات اذا اخلص لله عزوجل، له اذا امسی عشر دعوات مستجابات‏» .
هان! ماه رجب و ماه شعبان دو ماه من‏اند و ماه رمضان ماه امتم . آگاه باشید، هر که یک روز از ماه رجب را با ایمان و اخلاص روزه بگیرد، مستوجب رضوان بزرگ الهی می‏گردد و روزه‏اش در آن روز بی‏گمان خشم خداوند را فرو می‏نشاند و دری از درهای دوزخ را بر روی خویش می‏بندد و اگر به اندازه گستره زمین، زر به او داده شود برتر از روزه‏اش نخواهد بود و پاداش این روزه هرگز با حسنات دنیوی قابل مقایسه نیست جز این که باید اخلاص داشته باشد و برای تقرب به خدای عزوجل انجام داده باشد و همانا شب هنگام، ده دعایش مورد استجابت قرار می‏گیرد .
در روایت دیگری از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود:
«رجب شهر الله و شعبان شهری و رمضان شهر امتی‏» ماه رجب، ماه خداست و ماه شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امتم .
از حضرت سؤال شد: ما معنی قولک رجب شهر الله‏» ؟ چه معنا دارد سخنت که فرمودی ماه رجب ماه خداست؟ حضرت پاسخ داد: «لانه مخصوص بالمغفرة، فیه تحقن الدماء و فیه تاب الله علی اولیائه و فیه انقذهم من ید اعدائه‏» زیرا ماه رجب ویژه آمرزش و مخصوص مغفرت است . در این ماه خونی ریخته نمی‏شود (حتی در جاهلیت نیز ماه رجب جزء ماه‏های حرام به حساب می‏آمد و جنگ و خونریزی در آن تعطیل می‏شد) و در این ماه، خداوند اولیا و محبینش را مورد آمرزش قرار می‏دهد و توبه‏شان را می‏پذیرد و آنان را از دشمنانشان می‏رهاند . سپس فرمود:
«من صام کله استوجب علی الله ثلاثة اشیاء: مغفرة لجمیع ما سلف من ذنوبه و عصمة فیما بقی من عمره و امنا من العطش یوم الفزع الاکبر» هر که تمام این ماه را روزه بدارد، سه چیز از خدایش دریافت می‏کند:
1 - آمرزش برای تمام گناهان گذشته‏اش .
2 - مصونیتی برای باقی مانده از عمرش .
3 - ایمنی از تشنگی روز قیامت .
امام کاظم (علیه السّلام) می‏فرماید: «رجب نهر فی الجنة اشد بیاضا من اللبن و احلی من العسل، من صام یوما من رجب سقاه الله من ذلک النهر» رجب نام رودی است در بهشت که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر است، هر که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند از آن نهر به او عطا کند .
به هر حال در فضیلت و برکات این سه ماه مبارک، روایات زیادی از رسول خدا و ائمه هدی علیهم صلوات الله نقل شده که همه دلالت‏بر عظمت این سه ماه دارد و تاکید بر روزه گرفتن و نیایش و مناجات کردن و دعا و خواندن قرآن و خدمت‏به بندگان خدا کردن و نیاز نیازمندان را برطرف نمودن و خیرات و صدقات دادن و افزایش عبادت دارد و به جاست که در این باقیمانده از ماه شریف رجب و دو ماه پس از آن، فرصت را بیش از پیش غنیمت‏شمریم و به عبادت روی آوریم و با خلوص و توجه، از درگاه حضرت ذی‏الجلال توبه و طلب مغفرت کنیم و دل‏ها را با مؤمنین صاف نمائیم و از کدورتها و تنگ نظری‏ها و حسادت‏ها و جسارت‏ها دوری جوئیم . جا دارد که در اعمال و رفتار و کردار و گفتار خود تجدید نظر کنیم و هیچ کاری را جز برای کسب اجر و پاداش معنوی انجام ندهیم و خدا را مد نظر قرار دهیم و به یاد او و به نام او، به کارهای خیر روی آوریم و از بدی‏ها، زشتی‏ها، پلشتی‏ها، کدورتها ، نفرتها ، بدگمانی‏ها، مادیگری‏ها، هواپرستی‏ها و خودخواهی‏ها که مایه بدبختی و شقاوت و آلودگی و بدفرجامی و سیه روزی و بدنامی و سرانجام خشم خداوندی است دوری جوئیم . جدا بدبخت و ناکام است کسی که این ماه‏های ارزشمند را دریابد و به مغفرت الهی دست نیابد .
عزیزان! به فکر خود باشید و در این روزهای خجسته، از عذاب دردناک و خشم خدا به او پناه ببرید و کاری نکنید که به جای درهای بهشت، درهای دوزخ بر روی شما گشوده شود . اینک ماه‏های رحمت و مغفرت فرا رسیده و خداوند درهای بهشت را بر رویتان گشوده، هشدارتان باد، عملی از شما سر نزند که این درها بسته شود و به جای آن‏ها، درهای جهنم گشوده شود . برحذر باشید که به جای مغفرت، مستوجب عذاب نگردید، به خدا لحظه‏ای تحمل عذاب الهی را نداریم; گو این که هیچ عذابی سخت‏تر و دردناک‏تر از غضب خدا و روی برگردانیش از ما نیست، به او پناه می‏بریم و از او درخواست مغفرت و آمرزش می‏کنیم و امیدواریم از ما راضی گردد .
ولی بی‏گمان رضایت الهی، آسان به دست نمی‏آید، نیاز به عمل صالح و قلب سلیم و نیت پاک و توبه نصوح دارد که اگر ما با تمام وجود به خدا بازگشتیم، خداوند بی‏حساب ما را مورد لطف و کرامت‏خود قرار می‏دهد . مبالغه و گزاف نیست اگر کسی بگوید که یک روز روزه ماه رجب یا ماه شعبان دارای چنان کرامت‏ها، مقام‏ها، لطف‏ها، پاداش‏ها و اجرهای فراوان است . این سخن پیامبر بزرگ اسلام است که فرمود: «من صام من رجب یومین لم‏یصف الواصفون من اهل السماء و الارض ما له عندالله من الکرامة و کتب له من الاجر مثل اجور عشرة من الصادقین فی عمرهم بالغة اعمارهم ما بلغت و یشفع یوم القیامة فی مثل ما یشفعون فیه و یحشره معهم فی زمرتهم حتی یدخل الجنة و یکون من رفقائهم و من صام من رجب ثلاثة ایام، جعل الله عزوجل بینه و بین النار خندقا او حجابا طوله مسیرة سبعین عاما و یقول الله عزوجل له عند افطاره لقد وجب حقک علی و وجب لک محبتی و ولایتی اشهدکم یا ملائکة الله انی قد غفرت له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر» . هر که دو روز از ماه رجب را روزه بدارد وصف کنندگان زمین و آسمان نمی‏توانند اندازه کرامت او را نزد خداوند وصف و بررسی کنند و پاداش او مانند پاداش ده نفر از راستگویان است و به اندازه عمرشان هرچند دراز باشد و همانا در روز رستاخیز مانند آنان شفاعت می‏کند و در کنار آنان و همراه آنان محشور می‏شود و در بهشت‏با آن‏ها دوست و رفیق خواهد بود و هر که سه روز از ماه رجب را روزه بدارد خداوند بین او و دوزخ، گودال و یا حجابی قرار دهد که طولش هفتاد سال است و هنگام افطار به او می‏گوید: بنده‏ام! حقت‏بر من واجب، و محبتم و ولایتم برای تو واجب شد ای فرشتگان گواهی دهید که من تمام گناهانش را آمرزیدم .
اینها هرگز سخن گزاف نیست، فقط نیاز به خلوص و قصد قربت واقعی دارد و چه مشکل است این یک شرط، هم چنان که نزد صدیقان چه آسان است و سهل . در روایت‏ها، تکرار شده که دو رکعت نماز اگر با قصد قربت‏باشد، کافی است که بهشت را برای انسان تضمین کند و امام - رحمة الله علیه - همواره می‏فرمود: من که نتوانستم این دو رکعت را به جا آورم شاید شماها بتوانید! !
البته نمی‏خواهم - خدای نخواسته - آیه یاس بخوانم و دوستان را از رحمت الهی نومید کنم چه به اندازه خلوصمان و به اندازه قصد قربتمان، قطعا پاداش خواهیم داشت ولی باید پیوسته تلاش کرد که نیت، مستحکم‏تر گردد و توجه به خدا بیشتر شود وخلوص افزایش یابد تا شناخت‏خدا آسان‏تر گردد و توجه به خدا بیشتر شود و تکامل افزونتر و قرب نزدیک‏تر و محبت از دو سوی: «رضی الله عنهم و رضوا عنه ذلک الفوز العظیم‏» خداوند آنها را راضی و آنها از خدا راضی شدند و این است رستگاری و بهروزی بزرگ .
اینکه منادی در روز قیامت ندا می‏کند این ماه رمضان است چه بسیار مردمی که به وسیله آن رستگار و پیروز شدند و چه بسیار کسانی که بدبخت و سیه روز گشتند، همه‏اش به خاطر همین قصد قربت و توجه است . به هر حال این دو سه ماه مانند دیگر ماهها نیست; باید تلاش و سعی کنیم که یک لحظه‏اش بدون ذکر خدا سپری نشود و از هر چه موجب غضب اوست جدا پرهیز گردد; از دروغ ، تهمت، غیبت، حسد، دشنام به یکدیگر، اهانت‏به مؤمنین و هرچه از حب ذات و خودخواهی تراوش می‏کند و انسان را از پرستش خدا به پرستش شیطان وا می‏دارد باید اجتناب کرد و دوری نمود . وانگهی به هر چه که صبغة الله است و مایه سعادت و خوشبختی است و انسان را به خدا نزدیک می‏سازد و به وی تکامل می‏بخشد، باید روی آورد تا روسفید شد .
دوستان! رحمت‏خداوند بسیار وسیع و گسترده است، آن را با نماز و نیایش و روزه دریابید . در ماه رجب چنان‏چه از رسول گرامی اسلام (ص) نقل شده بسیار استغفار کنید . حضرت می‏فرماید: «استکثروا فی رجب من قول استغفر الله و اسالوا الله الا قالة و التوبة فیما مضی والعصمة فیما بقی من آجالکم‏» در ماه رجب بسیار کلمه «استغفرالله‏» را بر زبان جاری کنید و از خداوند آمرزش گناهان گذشته و مصونیت از گناهان در آینده را بطلبید .
«و اکثروا فی شعبان الصلاة علی نبیکم و اهله‏» و در ماه شعبان بسیار صلوات و درود بر پیامبر و اهل بیتش بفرستید .
«و رمضان شهر الله تبارک و تعالی استکثروا فیه من التهلیل والتکبیر و التحمید و التمجید و التسبیح و هو ربیع الفقراء فاظهروا من فضل ما انعم الله به علیکم علی عیالاتکم و جیرانکم و احسنوا جوار نعم الله علیکم و تواصلوا اخوانکم و اطعموا الفقراء والمساکین من اخوانکم فانه من فطر صائما فله مثل اجره من غیر ان ینقص من اجره شیئا» و ماه رمضان ماه خداوند تبارک و تعالی است پس در آن بسیار لا اله الا الله، الله اکبر، الحمدلله و سبحان‏الله بگوئید و بسیار ذکر خدا بر زبان جاری سازید و همانا ماه رمضان بهار مستمندان است پس، از آن چه خداوند بر شما تنعم کرده و ارزانی داشته بر خانواده و همسایگانتان ارزانی دارید و نعمت‏های الهی را به جای خود مصرف کنید و با دوستان احسان نمائید و به بیچارگان و مستمندان کمک کنید که همانا هر که یک روزه‏داری را افطار دهد مانند پاداش او از خدایش دریافت کند بی‏آن‏که از پاداش و اجر خودش چیزی کاسته شود .

منبع: http://www.hawzah.net

غنای فرهنگی شیعه

20 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

غناى فرهنگى شيعه در عصر امام جواد عليه السلام



محمد بن حسن بن عمار مى گويد: من دو سال نزد على بن جعفر (عموى امام رضا عليه السلام ) بودم و هر خبرى كه او از برادرش موسى بن جعفر شنيده بود مى نوشتم ، روزى در مدينه خدمت ايشان نشسته بودم كه ابوجعفر محمد بن على الرضا عليه السلام در مسجد رسول خدا صلى الله عليه و آله بر او وارد شد، على بن جعفر برجست و بدون كفش و عبا نزد او رفت و دستش را بوسيد و احترامش كرد.
ابوجعفر به او فرمود: اى عمو بنشين ، خدايت رحمت كند.
او گفت : آقى من ! چگونه من بنشينم و تو ايستاده باشى .
وقتى على بن جعفر به مسند خود برگشت اصحابش او را سرزنش كرده مى گفتند: شما عموى پدر او هستيد و با او اينگونه رفتار مى كنيد؟!
وى دست به ريش خود گرفت و گفت : خاموش باشيد اگر خداى عزوجل اين ريش سفيد را سزاوار (امامت ) ندانست و اين كودك را سزاوار دانست و به او چنان مقامى داد من فضيلت او را انكار كنم پناه بر خدا از سخن شما، بلكه من بنده او هستم (1).

صفحات: 1· 2

حقیقت امامت

20 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

حقيقت امامت در چشمه سار وجود امام جواد (علیه السلام)

موضوع امامت و مسائل و ويژگيهاي آن، از زمان رحلت پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) از مهمترين موضوعاتي است كه به طور كلي در انديشه  اسلامي و بخصوص تفكر شيعي مطرح بوده است. امام جواد(علیه السلام) نخستين امام از ائمه دوازده گانه بود كه در خردسالي يعني هشت سالگي (1) متصدي شؤون امامت گرديد و مسؤوليتهاي رهبري را برعهده گرفت. پس از آن حضرت، فرزندش امام هادي(علیه السلام) نيز در همين سنين متولي امر امامت شد و بعدها امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم در حالي كه بيش از پنج سال نداشت، به امامت رسيد.(2) يكي از مسايلي كه در عصر امام جواد(علیه السلام) مطرح شد و بعدها در مباحث كلامي مربوط به امامت جايگاه ويژه اي يافت، اين بود كه آيا ممكن است كسي پيش از بلوغ به مقام امامت برسد؟ در سال 203 ه .ق كه امام رضا(علیه السلام) به شهادت رسيد، شيعيان آن حضرت به علت اين كه تنها فرزند وي - امام جواد(علیه السلام)- بيش از هشت سال نداشت، در نگراني و اضطراب عميقي فرو رفتند. به نوشته برخي از مورخان، در اين جريان ميان شيعيان اختلاف پديد آمد؛ چنان كه شيعيان ديگر شهرها نيز متحير شدند.(3) اين مشكل براي شيعيان كه مهمترين ركن ايمان را اطاعت از امام معصوم دانسته و در مسايل و مشكلات ديني و فقهي خود به وي رجوع مي كردند، اهميت بسياري داشت.
در اين مقاله، شكوفايي و حقيقت امامت در وجود امام جواد(علیه السلام) و نيز ادله آن مورد بررسي قرار مي گيرد.

صفحات: 1· 2

شادی امشب ز گنه تاختن است

19 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

برخيز به شادى، گه برخاستن است
چون شادى امشب ز گنه تاختن است
امشب شب ميلاد تقى هست و شب
عيدى ز جواد و اهل بيت خواستن است

سرباز وفادار امام عصر علیه السلام

19 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

سرباز وفادار امام عصر (ارواحنا له الفداه)

(شیخ محمد کلینی)

‌مولود پاك

در يكـي از روزهاي زيباي خدا، در قريه‌اي از توابع “ري"، خانه‌ي يعقوب كليني به نور تولد نوزادي پاك، روشن شد. نوزادي كه بعدها او را “شيخ كليني” ناميدند.
پدرش به خاطر ارادتي كه به رسول گرامي اسلام، حضرت محمد(صلي الله عليه وآله) داشت، او را محمد ناميد و از آن پس محمد بن يعقوب كليني، در خانه‌اي كه معنويت در آن موج مي‌زد، تحت تربيت قرار گرفت.
پدر او فاضلي عالم و زاهدي متقي بود كه در قريه‌ي كلين همه او را به ايمان و ديانت مي‌شناختند. مادرش نيز عالمه‌اي مطهره، از خانداني رباني و دانشمنداني بزرگ بود.
در اين خاندان پاك، آن‌چنان نور معنويت و تقوا تلالؤ داشت كه مردم ري به سبب علم و كمالات سرشار، آن‌ها را “علّان” (يعني كسي كه علم و فضيلتش آشكار است) لقب داده بودند.
زير سايه‌ي تربيت‌هاي عالمانه‌ي چنين پدر و مادري كه هر دو بندگان مؤمن خدا بودند، محمد ابن يعقوب كليني از كودكي با معنويات مأنوس گشت و پاك و مطهر تربيت شد، لذا علاقه‌ي زيادي به كسب علوم اهل بيت از خود نشان مي‌داد.
وي تحصيلات اوليه را نزد پدرش گذراند و سپس براي كسب علوم بيشتر، نزد بزرگترين عالم آن‌زمان در شهر خود شاگردي كرد. اين عالم وارسـته، “اسـتاد شهيد"، “علي بن محمدبن ابراهيم ابان"، دايي شيخ كليني(رحمةالله عليه) بود.
‌"‌ابراهيم ابان"، يكي از علماي بزرگ خاندان “علاني” بود، كه تمام مـردم آن ديار احكام و مسائل شرعي خود را از او مي‌پرسيدند، عالمي وارسته و فقيهي بي‌نظير، كه در علم و معنويات زبان‌زد خاص و عام بود و آن‌چنان در دفاع از حريم دين تلاش و ايستادگي كرد كه دشمنان دين ستيز نتوانستند وجودش را تحمل كنند و او را به شهادت رساندند.
آري يكي از توفيقات بزرگ شيخ كليني(رحمةالله عليه) اين بود كه اولين استاد اخلاق او چنين عالم با فضيلتي بود و تربيت‌هاي همين مرد خدا بود كه از كليني در همان ايام جواني، فقيهي حديث شناس و اهل معنا ساخت.
مـحـمـدابـن يعقوب پس از كسب فيض از محضر دايي بزرگوارش تصميم گرفت تا موطن خود را به قصد ري ترك كند، تا در آن‌جا بتواند از محضر ديگر علما و انديشمندان نيز بهره ببرد و با معارف خاندان عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) بيش از پيش آشنا شود.
هرچند آن زمان ري، شهري بود كه اكثر مردمش سني مذهب بودند، ولي علماي بزرگي در آن شهر زندگي مي‌كردند كه شيخ كليني توانست در مدت اقامتش در ري، از وجود آن‌ها استفاده‌هاي فراواني ببرد.
او نزد اين اساتيد بزرگوار، روح خود را تحت تربيت قرار داد و با استفاده از معارف اهل بيت، پله‌هاي كمالات روحي را يكي پس از ديگري طي مي‌كرد، و از طرف ديگر، چون جهل را بزرگترين دشمن انسان مي‌دانست، از محضر اساتيدش كه همگي حديث شناس و فقهايي نامدار بودند، علم فقه و حديث شناسي را به طور اكمل فرا گرفت، به طوري كه بعد از گذشت چند سال، “محمدابن يعقوب"، خود يكي از علماي بزرگ ري شد.
عالمي فقيه و زاهدي خداشناس كه مظهر صفات نيك بود و هر دو فرقه براي فتوا گرفتن به وي رجوع مي‌كردند. ‌
هرچند كليني تا آن زمان از موفقيت‌هاي چشم‌گيري برخوردار شده بود و از جهت علمي و معنوي خود را به سطحي عالي رسانده بود، اما همواره دغدغه‌اي بزرگ ذهن او را مي‌آزرد، غصه‌اي كه هميشه با او بود و هيچ‌گاه از فكرش بيرون نمي‌رفت.
براي اين‌كه بدانيم اين عالم بزرگ چه دغدغه‌اي داشته بهتر است با موقعيت عصر و زمان او بهتر آشنا شويم.

صفحات: 1· 2· 3

حیف....

19 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

 

حیف ، جمعه ها روزنامه ها انتشار ندارند ، حیف !
چه تیتری میشد ….آمدنت…..
اللهم عجل الولیک الفرج

درباره کلینی رحمه الله علیه

19 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

درباره ی کلینی
نویسنده : زنده یاد حجةالاسلام و المسلمین علی دوانی *

(ثقة السلام کلینی رحمه الله)

مشهورترين دانشمند فقيه و محدث نامى شيعه، در نيمه اول سده چهارم هجرى، ثقة‏الاسلام محمّد بن يعقوب بن اسحاق كلينى رازى، معروف به «كلينى» يا «شيخ كلينى» است. كلينى اصالتا ايرانى و از روستاى «كلين» واقع در 38 كيلومترى شهررى و ناحيه جنوب غربى جاده قم ـ تهران، نزديك حسن‏ آباد كنونى است. به همين جهت، او را به لقب «رازى»، منسوب به «رى» هم مى ‏خوانند. (1)
ياقوت حموى، جغرافى ‏دان نامى (م 626 ق) مى‏ نويسد:
استخرى (زنده در 340 ق) گفته است كه رى از اصفهان بزرگ‏تر است و در مشرق، بعد از بغداد، شهرى آبادتر از آن نيست؛ هر چند نيشابور از حيث وسعت بزرگ‏تر از آن است. رى در طول و عرض يك فرسخ و نيم است و داراى روستاهايى است كه هر كدام از يك شهر بزرگ‏تر است.(2)
بارى، رى و روستاهاى آن، از روزگاران نخستين، جزو مراكز شيعه ‏نشين بوده است؛ هر چند بيشتر مردم رى را سنيان حنفى و شافعى تشكيل مى ‏داده‏اند. آرامگاه پدر كلينى، يعنى يعقوب بن اسحاق ـ كه از بزرگان شيعيان آن روز بوده ـ هم ‏اكنون در قريه «كلين» بوده و زيارتگاه مردم آن سامان است.
عُلانِ رازى (دايى كلينى) و جمعى ديگر از فقها و محدثان شيعه، همچون محمّد بن عصام (شاگرد كلينى) هم از آن قريه بوده‏ اند.

موقعيت كلينى در جهان اسلام

صفحات: 1· 2

من نیازمند معجزه ات هستم....

17 اردیبهشت 1393 توسط خادم الشهداء

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ /> ayout v:ext="edit">

ند برابر است! باران شدت گرفته است. آن طرفتر در کنار در ورودی جوانی ایستاد و نماز می‌خواند.
دلم پر می‌زند برای وارد شدن به حرم! من خیره شده‌ام به گنبد طلا! ناگهان صدای تلفن همراهم در ساعت 30/1 بامداد پریشانم می‌کند. تلفن را برمی‌دارم. گریه می‌کند. می‌گوید خواهرم … خواهر کوچکم دارد می‌میرد! مریض شده و می‌گویند که می‌میرد! تلفن را بی‌خداحافظی و با هق‌هق‌های ناتمامش قطع می‌کند! گوشم از صدای باران، از صدای هق‌هق‌های او و از صدای حرفش که می‌گفت: هر ثانیه با مرگ در جنگ است پر است! چشمم به گنبد می‌افتد قدمهایم سست می‌شود…
گام برداشتن برایم سخت شده است! هنوز از حرفهایش گیجم! باورم نمی‌شود بیماری ناگهانی و مرگ حتمی! بغض گلویم را می‌فشارد! می‌روم به کفشداری شماره 4 کفشهایم را می‌دهم. مردی با موهای سفید و دستکش سفید و لباس سبز کفشم را می‌گیرد و لبخند می‌زند و می‌گوید: دعا فراموشت نشود دخترم!
می‌خندم و اشک از چشمانم می‌ریزد و او بهت زده به من می‌نگرد! شماره جاکفشی را می‌گیرم «435» و می‌روم! روبه‌روی حرم می‌ایستم! با مهری که تربت کربلاست نماز می‌خوانم! التماست می‌کنم! تمنا می‌کنم بگذار بماند! خدایا رحم کن! رحم کن به اشکهای مادرش، ضجه‌های خواهرش! خدای من خدایی کن برایم! بگذار معجزه ببینم! من سخت محتاج معجزه‌ام! من معجزه می‌خواهم. در خدایی و عظمتت شکی نیست و نبوده، اما من نیازمند معجزه‌ات هستم! دعای توسل می‌خوانم «اللهم انی اسئلک …»!
به سختی و در فشار به سمت ضریحت می‌آیم و دستانم قفل می‌شود به حرمت و می‌گویم: این‌بار آهو مادر نیست که ضامن او شوی، اما فرزند آهوست! ضامنش شو! پیش خدا ضامنش شو یا ضامن آهو! می‌آیم شماره را می‌دهم کفشم را می‌گیرم! بیرون می‌آیم! در دلم فقط تکرار می‌شود معجزه! چشمانم به گنبد طلایی‌اش می‌افتد و باران همچنان می‌بارد! من و باران با هم مسابقه گذاشته‌ایم تا هر که بیشتر گریست برنده است و دعایش برآورده می‌شود!
در دلم می‌گویم معجزه! در آن باران که حتی فرشهای قرمز را هم جمع کرده بودند و در آن تاریکی و سکوت شب کبوتری تنها از بالای سرم پرواز می‌کند، بالای حرم می‌نشیند بی‌اختیار می‌گویم: کبوتر نامه‌بر است و دیگر نامه‌ام را به امام غریبم رسانده! می‌روم، تا جایی که از صحن مشخص است کبوتر هنوز بر بالای گنبد است!
خواهرش صبح روز بعد زنگ می‌زند، می‌گوید، کلیه‌هایش از کار افتاده، ریه‌اش خونریزی می‌کند ضریب هوشی‌اش 3 می‌گویند مرگ حتمی است و سایه مرگ بر بالای سرش است! می‌گویم: دستش در چنگال مرگ است چه جنگ سختی! خواهرش بی‌وقفه گریه می‌کند! می‌گویم خدا هنوز هست، معجزه هست، امام هم برای شفاعت هست! نگران نباش!من می‌دانم معجزه در راه است! این را از چشمان آن کبوتر و درخشش گنبد فهمیدم!
فردای آن روز پیش از وداع و برگشت هر چه به دنبال آن کبوتر که دلم را بر بالای حرم برد گشتم، پیدا نکردم و به نیت آن کبوتر و اینکه نامه‌ام دلم را به دست امام رساند تمام صحن را گندم‌باران کردم! رفتم اما می‌دانستم خدا هست معجزه هست امام هست!
آن دختر خوب شد و تمام اعضایش دوباره به کار افتادند! و من تنها می‌گفتم خدا هست. معجزه هست. امام هست. گنبد طلا هست و کبوتری نیز هست که نامه‌ای را که با اشک و دل مشق کردم را به دست ضامن آهو برساند! ضامن آهویی که بی‌شک تمام مردم در پیش چشمان او آهو هستند و او ضامن رستگاری آنهاست! امام غریب را می‌گویم. هشتمین ستاره را می‌گویم!
فاطمه زمانی

مداحی های محرم