پنجشنبه بیست ونهم دیماه

مبارزات خونبار و بدون وقفه ملت مظلوم فلسطین، علیه اسرائیل غاصب و صهیونیزم ادامه دارد و هر روز که از این مبارزه می گذرد، وسعت و عمق بیشتری پیدا می کند.

ملت مظلوم فلسطین، بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران،سمت و سوی جدیدی به مبارزات خود بخشیدند و با توجه به حمایت معنوی ملت مسلمان ایران و حمایت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، و با شهادت طلبی خود، هر روزه به پیروزی خود مصمم تر و نزدیکتر می شوند.

از طرف دیگر، ضعف و ذبونی صهیونیسهای غاصب و به زانو در آمدن اسرائیل نابکار،عدم نتیجه گیری از سازش با عوامل فریب خورده، هر روزه سران صهیونیستی، جنایتی تازه و خونبار را بوجود می آورند، که یکی از هزاران جنایت اسرائیل غاصب، حمله به باریکه غزه و به خاک و خون کشیدن مردم بی دفاع و به شهادت رساندن کودکان و سالخوردگان فلسطینی بود.

امروز روز غزه و یادآور ددمنشی صهیونیستهای ددمنش
و روزی ماندگار در صحنه مقاومت مردم فلسطین

بسم الله الرحمن الرحيم

دروغ

                      درمفاسد دروغ از نگاه معلم بزرگ اخلاق حضرت امام خميني (ره) :[1]

•-     يكي از وصاياي جناب رسول اكرم (صلي الله عليه و اله )، ملازمت با راستي و اجتناب از دروغ است، كه از تقديم ذكر آن معلوم مي شود كه در نظر محترمشان بيشتر از ساير وصايا اهميت داشته . و ما ذكر مفاسد كذب را مقدم مي داريم بر مصالح صدق .

•-     پس بدان كه اين رذيله از اموري است كه عقل و نقل متفق بر قبح و فسادش هستند. وخود آن في نفسه از كبائر و فواحش است، چنانچه اخبار دلالت بر آن دارد . وعلاوه، گاه شود كه بر آن مترتب شود مفاسد ديگري كه قبح و فسادش كمتر از اين موبقه نيست. بلكه گاهي شود كه به واسطه كشف يك دروغ ، انسان به طوري از درجه اعتبار پيش مردم ساقط مي شود كه تا آخر عمر جبرانش را نتوان كرد .

•-          خدا نكند كسي معروف شود به دروغگويي كه هيچ چيز شايد بيشتر از اين به حيثيت انسان لطمه نمي زند.

•-     علاوه بر اينها ، مفاسد ديني و عقوبات اخروي آن نيز بسيار است. و ما به ذكر بعضي از احاديث شريفه در اين باب اكتفا مي نماييم، و چون مطلب از امور واضحه رايجه است از طول كلام اجتناب مي نماييم.

•-     فرمود حضرت باقر العلوم، عليه السلام : خداي تعالي قرار داد براي شر قفلهايي، و كليد هاي آن قفلها را شراب قرار داد ، و دروغگويي از شراب بدتر است .[2] 

•-     اكنون قدري تفكر كن در اين حديث شريف كه از عالم ال محمد، عليهم السلام ، صادر شده است، ودر كتابي كه مرجع تمام علماي امت است مذكور گرديده و تمام علما، رضوان الله عليهم، آنرا قبول فرمودند.

•-           ببين آيا راهي براي عذر باقي مي ماند ؟

•-          آيا اين سهل انگاري از دروغ جز از ضعف ايمان به اخبار اهل بيت عصمت (ع) از چيز ديگر مي شود؟

•-     ما صور غيبيه اعمال را نمي دانيم و ارتباطات معنويه ملك و ملكوت را واقف نيستيم، از اين جهت از اين نحو اخبار تحاشي مي كنيم و امثال اينها را حمل به مبالغه مثلا مي نماييم ، و اين خود طريقه باطلي است كه از جهل و ضعف ايمان  مي باشد.

•-          فرضا اين حديث شريف را به مبالغه حمل كنيم ، آيا اين مبالغه بايد بموقع باشد؟

•-          آيا هر چيزي را مي شود گفت از شراب بدتر است.

•-           يا بايد طوري شر آن عظيم باشد كه با مبالغه توان گفت از شراب بالاتر است؟

•-          ( فرمود حضرت باقر العلوم، عليه السلام ، كه دروغگويي خرابي ايمان است.)[3]

•-          حقيقتا اين طور اخبار دل انسان را مي لرزاند و پشت انسان را مي شكند .

•-     گمان مي كنم كه دروغ از مفاسد اعمالي است كه از بس شايع است قبحش بكلي از بين رفته ! ولي يك وقت تنبه پيدا مي كنيم كه ايمان كه سرمايه حيات عالم آخرت است به واسطه اين موبقه از دست ما رفته و خود ما نفهميديم.

•-     (واز حضرت ثامن الائمه عليهم السلام ، روايت شده كه فرمود: ( از حضرت ختمي مرتبت سوال شد آيا مومن جبان و ترسو مي شود ؟ فرمود: آري. سوال شد : آيا بخيل مي شود؟ فرمود: آري. عرض شد آيا كذاب مي شود ؟ فرمود: نه .)[4]  

•-     ( و از حضرت صدوق الطايفه منقول [5]است كه فرمود از فرمايشات رسول خداست ” دروغ از ربا بالاتر است ” [6]با آنكه تشديد در امر ربا به طوري شده است كه انسان را به حيرت در مي آورد.  

•-     و از اموري كه انسان بايد ملتفت آن باشد اين است كه دروغ به عنوان شوخي و مزاح هم در اخبار از آن تكذيب شده است و تشديد در امر آن گرديده ، و علما فتواي به حرمت آن نيز مي دهند . چنانچه صاحب وسائل ، رحمه الله در عنوان باب كه مطابق اوست ، فرمود : ( باب تحريم الكذب في الصغير و الكبير و الجد و الهزل عدا مااستثني ) [7]

•-     ( و از كافي شريف سند به حضرت باقر عليه السلام ، رساند كه فرمود حضرت علي بن الحسين ، عليهماالسلام ، به فرزندان خود مي فرمود ( بپرهيزيد از دروغ كوچك و بزرگ در تمام سخنهاي خود ، چه جدي باشد يا شوخي ، زيرا كه اگر در امر كوچك دروغ گفت ، جرئت پيدا مي كند بر امر بزرگ .

•-     آيا نمي دانيد كه پيغمبر خدا ، صلي الله عليه و اله ، فرمود كه بنده خدا راستي را پيشه خود مي كند تا آنكه خداوند او را صديق مي نويسد، و دروغسرايي را پيشه خود مي كند تا آنكه خداي تعالي او را كذاب مي نويسد.)[8]

•-     ( و در كافي سند به جناب اصبغ بن نباته رساند كه حضرت اميرالمومنين امام علي ، عليه السلام فرمود: نمي چشد بنده اي مزه ايمان را، مگر آنكه ترك كند دروغ را در شوخي و جدي .)[9]

•-     ( ودر وصاياي رسول اكرم ، صلي الله عليه و آله ، به حضرت اباذر غفاري است :   ( واي بر كسي كه نقل كلامي كند به دروغ تا مردم بخندند به آن. واي بر او ، واي بر او.)[10]

•-     اكنون با اين همه اخبار و تشديدات رسول خدا و ائمه هدي ، عليهم السلام ، خيلي جرائت و شقاوت مي خواهد كه انسان اقدام به اين امر بزرگ و خطيئه مهمه نمايد.[11]

[1] - چهل حديث . حديث بيست و نهم . ص 470 تا 473.

[2] -  اصول كافي ، جلد 2 ص 339 (كتاب ايمان و كفر) (باب كذب) حديث 3، وسائل الشيعه، ج8، ص 572 (كتاب حج) باب 138 ، از( ابواب احكام العشره ) حديث 3.

( روي في الوسائل عن محمد بن يعقوب باسناده عن ابي جعفر ، عليه السلام قال : ان الله عز و جل جعل للشر اقفالا و جعل مفاتيح تلك الاقفال الشراب ، و الكذب شر من الشراب ).

[3] -  اصول كافي ج2 ، ص 339(كتاب ايمان و كفر) (باب الكذب) حديث 4 : ( و باسناده عن ابي جعفر، عليه السلام، قال: الكذب هو خراب الايمان ) .

[4] -  مسند الامام الرضا ج1 ص 276، (باب الذنوب) حديث 77 : (معمر بن خلاد عن ابي الحسن الرضا (ع) قال  قال : سئل رسول الله صلي الله عليه و اله و سلم ، يكون المومن جبانا ؟ قال: نعم. قيل : ويكون بخيلا؟ قال : نعم . و يكون كذابا ؟ قال : لا.).

[5] -  حديث 1 پاورقي 32 .

[6] - وسائل الشيعه ج8، ص 574 ( كتاب الحج ) باب 138 ، از ابواب احكام العشره) ج12.

[7] - وسائل الشيعه ج8، ص 576 (كتاب الحج) باب 140 از ابواب احكام العشره).

[8] -  اصول كافي جلد 2.ص 338. ( كتاب ايمان و كفر ) (باب كذب) حديث 2.( عن ابي جعفر (ع) قال كان علي بن الحسين صلوات الله عليهما يقول لوالده : اتقواالكذب، الصغير منه و الكبير، في كل جد و هزل ، فان الرجل اذا كذب في الصغير ، اجتري علي الكبير . اما علمتم ان رسول الله صلي الله عليه و آله ، قال : ما يزال العبد يصدق حتي يكتبه الله صديقا و ما يزال العبد يكذب حتي يكتبه الله كذبا .)  

[9] - اصول كافي ، ج2، ص 340، (كتاب ايمان و كفر) ( باب كذب) حديث11.(لا يجد عبد طعم الايمان حتي يترك الكذب هزله و جدي.)

[10] -  وسائل الشيعه ، ج2، ص 577 (كتاب الحج) باب 140 ، از ( ابواب احكام العشره) بخشي از حديث 4 .( يا اباذر، ويل للذي يحدث فيكذب ليضحك به القوم . ويل له ويل له )

[11]  -  پايان مطلب اشاره شده در پاورقي 1.

نوشته شده توسط يدالله رحمانی بلداجی

صفحات: 1· 2

به مناسبت سالروز شهادت نواب صفوی

 رهبر معظم انقلاب در یکی از دیدارهایشان با جوانان می‌گویند: جرقه‌هاى انگیزش انقلاب اسلامى به وسیله‌ نواب صفوى در من به وجود آمده و هیچ شکى ندارم که اولین آتش را مرحوم نواب در دل ما روشن کرد.

  شهید سیدمجتبی نواب صفوی در سال 1303 در خانی‏آباد تهران به دنیا آمد و پس از اتمام دروس ابتدایی، به آبادان سفر کرد.

سید مجتبی سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف مهاجرت کرد و پس از ورود به نجف اشرف، بدون کوچکترین درنگی به فراگیری مقدمات پرداخت و با علمای دلسوز و بیدار و مبارز از جمله علامه امینی(ره) صاحب کتاب گرانسنگ الغدیر روابط تنگاتنگی برقرار کرد.

وی پس از چهار سال اقامت در نجف به دستور آیت‏الله سیدابوالحسن اصفهانی برای مبارزه با کجروی‏های احمد کسروی به ایران آمد و با تشکیل «جمعیت فداییان اسلام» به مبارزه با بدخواهان و بداندیشان پرداخت.

ترور وابستگان استعماری مانند احمد کسروی، عبدالحسین هژیر، علی رزم‏آرا و حسین علاء از جمله فعالیت‏های سیاسی این جمعیت است.

شهید نواب صفوی همچنین با حکومت دکتر مصدق به خاطر عدم عمل به احکام اسلامی به مخالفت برخاست و به همین دلیل در ایام نخست وزیری مصدّق، دستگیر و به زندان افتاد و تا سقوط حکومت مصدق در زندان بود.

سرانجام این مجاهد خستگی‏ناپذیر به همراه سه تن از همرزمانش به نام‏های خلیل طهماسبی، مظفر علی ذوالقدر و سیدمحمد واحدی در بیدادگاه رژیم پهلوی محکوم و در صبحگاه 27 دی 1334 شمسی تیرباران شده و به خیل شهدا پیوستند.

* دیدگاه رهبر انقلاب درباره شهید نواب صفوی

رهبر معظم انقلاب درباره چگونگی علاقه‌مند شدن به فعالیت‌های سیاسی می‌گویند:

من شاید پانزده یا شانزده سالم بود که مرحوم «نوّاب صفوى» به مشهد آمد. مرحوم نواب صفوى براى من، خیلى جاذبه داشت و به کّلى مرا مجذوب خودش کرد. هر کسى هم که آن وقت در حدود سنین ما بود، مجذوب نوّاب صفوى مى‌شد؛ از بس این آدم، پُرشور و بااخلاص، پر از صدق و صفا و ضمناً شجاع و صریح و گویا بود. من مى‌توانم بگویم که آن‌جا به طور جدّى به مسائل مبارزاتى و به آنچه که به آن مبارزه سیاسى مى‌گوییم، علاقه‌مند شدم … من مقوله‌هاى سیاسى را کاملاً مى‌شناختم و دیده بودم؛ لیکن به مبارزه سیاسى به معناى حقیقى، از زمان آمدن مرحوم نوّاب علاقه‌مند شدم. بعد از آن‌که مرحوم نوّاب از مشهد رفت، زیاد طول نکشید که شهید شد. شهادت او هم غوغایى در دل‌هاى جوانانى که او را دیده و شناخته بودند، به وجود آورده بود. [۱]

در واقع نخستین جرقه‌هاى سیاسى و مبارزاتى آیت‌الله خامنه‌ای و دشمنى با طاغوت را مجاهد بزرگ و شهید راه اسلام «سید مجتبى نواب صفوى» در ذهن ایشان زده است؛ هنگامی که نواب صفوى با عده‌اى از فداییان اسلام در سال ۱۳۳۱ به مشهد رفتند و در مدرسه‌ سلیمان‌خان، سخنرانى پرهیجان و بیدارکننده‌اى در موضوع احیاى اسلام و حاکمیت احکام الهى و نیز فریب و نیرنگ شاه و انگلیس و دروغگویى آنان به ملت ایران، ایراد کردند.

رهبر انقلاب در این باره می‌گویند: «همان وقت جرقه‌هاى انگیزش انقلاب اسلامى به وسیله‌ی نواب صفوى در من به وجود آمده و هیچ شکى ندارم که اولین آتش را مرحوم نواب در دل ما روشن کرد.» [۲]

پی‌نوشت‌ها:

1. منبع: سایت khamenei.ir

۲. منبع: سایت khamenei.ir

1. ماها کجا هستیم و بندگان فرمان بر حق کجا؟!

از جناب عبد صالح عارف به وظایف عبودیت، صاحب مقامات وکرامات، علی بن طاووس - قدس الله نفسه - منقول است که روز اول تکلیف خود را جشن می گرفته و سور و سرور می کرده و عید محسوب می کرده، برای آنکه خدای تبارک و تعالی او را در آن روز مفتخر فرموده به اذن در فعل طاعات.
آیا برای این روح لطیف باید فعل طاعات را صبر در مکروهات کامنه (مخفی ) در باطن به شمار آورد؟ ماها کجا هستیم و این بندگان فرمانبر حق کجا. ما بازگمان می کنیم حق تعالی تحمیل به ما فرموده و تکالیف را زحمت و کلفت می دانیم. اگر یکی از ماهم زحمت کشد و در اول وقت فریضه را به جا آورد، می گوید که انسان باید این کار را بکند زودتر خود را راحت کنیم. همه بدبختی های ما از جهل و نادانی است و نقصان و فقدان ایمان است(1).

2. عظمت مقام انبیا

موسی بعد از اینکه تحت ربوبیت حق تعالی واقع شد و از این منازل گذشت، آن وقت عرض کرد: (أرنی أنظر إلیک) به من خودت را ارائه بده. ارائه بده یعنی من با چشم ببینمت… در عین حالی که به آنجا رسیده بود که متکلم بود، با خدا تکلم می کرد، [عرض کرد:] (ربّ أرنی أنظر إلیک ) جواب آمد که (لن ترانی ). یعنی - محتملاً - تا موسی هستی رؤیت نمی شود، تا توهستی نمی شود. لکن مأیوسش نکرد؛ ارجاعش کرد به این که (انظر الی الجبل ). این «جبل» چیست؟ این جبلی که تجلی حق بر موسی
نمی شود وبرآن می شود، این «جبل طور» است.
آیا این تجلی، یک تجلی بود که اگر آن روز مردم در کوه طور بودند آن را می دیدند؟ [آیا] مثل [رؤیت] شمس بود؟ این ولکن انظر الی الجبل وعده ملاقات است؛ نمی بینی (و لکن انظر الی الجبل فإن استقرّ مکانه فسوف ترانی).محتمل است که «استقر علی مکانه» مراد این جبل باشد؛ این جبل محتمل است که همان انانیت نفس موسی بوده [باشد] که باز بقایا داشته است، با همان تجلی جبل را «دک» کرد، به هم زد اوضاع انانیت را، و موسی به مقام موت رسید: (خرّ موسی صعقاً)(2).
برای ما اینها قصه است. آنچه آنها با قدم شهود یافته اند، برای ما که در این ظلمتکده هستیم، به صورت قصه است. جبل طور را برای ما گفته اند؛ تجلی هم به نظر ما می آید که یک نوری بوده است از کوه طور، که موسی دیده، دیگران هم می دیدند. اگر نور حسی بود خوب همه می دیدند. جبرئیل امین قرائت می کرد قرآن را برای رسول خدا، لکن آنهایی که آنجا بودند می شنیدند؟! ما یک شبحی می بینیم و از اصل غفلت داریم، از دور یک مسأله ای می شنویم. انبیا مثل آن آدمی هستند که خوابی دیده، چیزی
مشاهده کرد، لکن زبانش عقده دارد و مردم هم همه کر هستند: «من گنگ خواب دیده [و…»؛] هم آنها عاجزند از گفتن و هم ما عاجزیم از شنیدن (3). گفته اند، لکن برای ما نیست، ما همان اموری که قابل فهممان است می فهمیم(4).

صفحات: 1· 2

[نعمت میلاد پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم]

ماه ربیع الاول همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماه ها می باشد، به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در این ماه است و می توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است. و همانطور که او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و نزدیکترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوبترین شان نزد او می باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست. و گویا روزی است که کامل ترین هدیه ها، بزرگترین بخشش ها، شامل ترین رحمت ها، برترین برکت ها، زیباترین نورها و مخفی ترین اسرار در آن پی ریزی شده است.

پس بر انسان مسلمان که برتری رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش می باشد واجب است این روز را به گونه ای وصف ناپذیر برتر از هر وقت و روز دیگری بداند. چون در مثل چنین روزی سرچشمه فضایل و برتری ها بر این امت فرود آمد، تمام برکت های نبوت و امامت و کتاب و شریعت فقط با وجود رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم آشکار شد که ابتدای آن در این روز مبارک بود. و زمانی که با عقل و شرع برتری این روز ثابت شد، بر مسلمان مراقب واجب است با تمام تلاش خود در شکرگزاری این نعمت بزرگ کوشش و سعی کند که این رحمت وسیع را توسعه داده و این روز را بزرگترین عید خود بداند، با طاعات تام و تمام به خداوند نزدیک شده و با توسلات کامل به رسول خدا توسل پیدا کند.

صفحات: 1· 2

بشارت باد حلول ماه ربیع

به عشاق حسین (علیه السلام) زهرا (علیها سلام) دهد مزد عزا
یک عده را درمان دهد، یک عده بخشش در جزا

یک عده را مشهد برد، یک عده را دیدار حج
باشد که مزد ما شود، تعجیل در امر فرج