سیمای حوزه

وقف

آنچه در زیر می‌آید، دروس “پنجاه‌وهفتم و پنجاه‌وهشتم و پنجاه‌ونهم و شصتم” از جلد دوم «رساله‌ی آموزشی» احکام و مسائل شرعی است که مطابق با فتاوای حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (مدظله‌العالی) تهیه، تنظیم و منتشر شده است.

تعریف و اقسام وقف
تعریف: وقف، نگه­داشتن و حبس کردن عین مال و جلوگیری از انتقال آن به دیگری، به‌وسیله‌ی یکی از عقود، مانند بیع، صلح، هبه و قرار دادن منافع آن در جهتی­ که واقف آن را مشخص کرده است.
­­وقف فضیلت و ثواب زیادی دارد. امام صادق(ع) می­‌فرمایند:
خَیْرُ مَا یُخَلِّفُهُ الرَّجُلُ بَعْدَهُ ثَلَاثَةٌ وَلَدٌ بَارٌّ یَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ سُنَّةُ خَیْرٍ یُقْتَدَى بِهِ فِیهَا وَ صَدَقَةٌ تَجْرِی مِنْ بَعْدِهِ.(۱)
بهترین چیزى­ که انسان از خود به یادگار می­‌گذارد، سه چیز است: فرزند نیکوکارى که براى او استغفار کند، روش و سنت خوبى­ که مردم از او پیروى کنند، صدقه‌ی جاریه‌ای(۲)­ که پس از مرگش جریان داشته باشد.

اقسام وقف (به اعتبار موقوف علیه)

ادامه »

بیانات امام خامنه اي ^{مدظله العالي} در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان

به مناسبت روز ملی مبارزه با استکبار جهانی (۱)

بسم الله الرّحمن الرّحیم
و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّةالله فی الارضین.

 خیلی خوش‌آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز، جوانان عزیز، فرزندان عزیز من! ان‌شاءالله که خداوند متعال به همه‌ی شماها توفیق بدهد و دلهای پاک و نورانی شما را با الطاف خود، با هدایت خود ان‌شاءالله در راه حق و در صراط مستقیم نگه دارد.

 امسال ایّام اربعین با ایّام مربوط به سیزدهم آبان منطبق بر هم و مصادف با هم شدند. یک جمله راجع به اربعین عرض بکنم؛ اوّلاً به کسانی که توفیق پیدا کردند و امسال هم این سفر را با شور و عشق و اخلاص پیمودند و این راه را پیمودند و این سفر را رفتند، تبریک عرض میکنیم؛ توفیق بزرگی است؛ خوشا به حالتان. ان‌شاءالله که این فیض شامل حال همه‌ی کسانی که دوست میدارند و علاقه‌ی به این راه دارند بشود. ثانیاً از مردم عراق، ملّت عراق، دولت عراق، شخصیّت‌های صاحب‌نظر و سیاسی عراق که در این راه کمک کردند و انصافاً تلاش کردند، تسهیل کردند این حرکت را برای ملّت خودشان و برای ملّتهایی که از کشورهای دیگر میرفتند -بخصوص از کشور ما که ظاهراً بیش از دو میلیون جمعیّت رفتند- از آنها هم من صمیمانه تشکّر میکنم. از همه‌ی کسانی که میهمانداری کردند، پذیرایی کردند، محبّت کردند -از همه‌ی برادران عراقی عزیز- من سپاسگزاری میکنم؛ کار بزرگی انجام دادند.

ادامه »

برگزاری کلاس مهارت آموزی پژوهشگری با موضوع نگارش علمی

جلسه اول کلاس مهارت آموزی پژوهشگری با موضوع نگارش علمی  توسط سرکارخانم مردانی برای طلاب پایه اول مدرسه علميه زينبيه ^{عليها السلام} فارسان برگزار گردید. خانم مرادی در این جلسه به مهارت استفاده از علائم نگارشی و معرفی واژه های رایج و غلط پرداختند و از طلاب خواستند كه به اصلاح اين واژه ها بپردازند.

در جلسه دوم كلاس مهارت آموزي پژوهشگري استاد محترم به مهارت استفاده از علائم نگارشی پرداختند.

 «سه شنبه های مهدوی »

روزهای سه شنبه هرهفته دارالذكر مدرسه علميه زينبيه عليها السلام فارسان محل نشست كتابخوانان مدرسه است.  طلاب در دارالذکر جمع شده و کتبی را که در طول هفته از مقر کتاب امانت گرفته اند را بازخوانی می کنند. در این نشست ها ضمن معرفی کتاب و امانت آن ها به بررسی کتابهای شهدا و زندگی نامه آنان نیز پرداخته می شود.

شهید فهمیده همان کسی است که حضرت امام خمینی ^{رحمه الله عليه} درباره‌ او فرمودند: «رهبر ما آن طفل سیزده‌ساله‌ای است که با قلب کوچک خود که ارزشش از صدها زبان و قلم بزرگ‌تر است، با نارنجک، خود را زیر تانک دشمن انداخت و آن را منهدم نمود و خود نیز شربت شهادت نوشید.»

يك اربعين براي تو گريان شدم حسين

مانند گيسوي تو پريشان شدم حسين

با چند قطره اشك دل من سبك نشد

ابري شدم به پاي تو باران شدم حسين

زلفي اگر كه ماند برايت سپيد شد

در اول بهار زمستان شدم حسین

كوفه به كوفه، كوچه به كوچه، گذر گذر

قاري شدي، مفسر قرآن شدم حسين

ديدي چگونه آخر عمري دلم شكست

ديدي چگونه بار گريبان شدم حسین

تو رفتي و كنار تو من گريه مي‌كنم

دارم سر مزار خودم گريه مي‌كنم

اي سايه‌ي بلند سرم، اي برادرم حسين

آيينه‌ي ترك ترك در برابرم.

بالم شكسته است و پرم پر نمي‌زند

اما هنوز مثل هميشه كبوترم

من قول داده‌ام كه بگيرم سر تو را

از دست نيزه‌ها و برايت بياورم

حالا سري براي تو آورده‌ام ولي

خاكستري و خاكي، واي خاك بر سرم

بگذار اول سخن و شِكوه‌ام تو را

اي ماه زينب از نگراني درآورم

هرچند كوچه به كوچه تماشا شدم ولي

راحت بخواب هنوز دست نخورده است معجرم

كربلا رفتن خود را به رخ ما نكشيد

ما درست است نرفتيم ولي دل داريم

حضرت امام خامنه‌ای ^{مدظله العالي} اهمیت اربعین اباعبدالله (علیه السلام) را در احیاگری فلسفه‌ی شهادت و استمرار نهضت ظلم‌ستیزانه‌ی امام حسین(علیه السلام) می‌دانند و درس بزرگ آن را زنده نگه داشتن یاد و خاطره‌ی شهادت در مقابل تبلیغات دشمن معرفی می‌نمایند.
آنچه در ادامه می‌آید گزیده‌ای از «روایت تاریخی واقعه‌ی اربعین» در بیانات رهبر انقلاب اسلامی است که ضمن شرح تاریخی ماجرا به تبیین اهمیت و ابعاد موضوع می‌پردازد:

ماجرای ورود جابربن عبدالله انصاری به مزار امام حسین(ع) در اربعین
چه آمدن خاندان پیغمبر در روز اربعین به کربلا - که بعضی روایت کرده‌اند - درست باشد یا درست نباشد، ظاهرا در این تردیدی نیست که جابربن‌عبدالله انصاری به همراه یکی از بزرگان تابعین - که نام او را بعضی عطیه گفته‌اند، بعضی عطا گفته‌اند و احتمال دارد عطیهبن‌حارث کوفی حمدانی باشد؛ به‌هرحال یکی از بزرگان تابعین است که در کوفه ساکن بوده - این راه را طی کردند و در این روز بر سر مزار شهید کربلا حاضر شدند. شروع جاذبه‌ی مغناطیس حسینی، در روز اربعین است. جابربن‌عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشد. این، همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرنهای متمادی، در دل من و شماست. کسانی که معرفت به اهل‌بیت دارند، عشق و شور به کربلا همیشه در دلشان زنده است. این از آن روز شروع شده است. عشق به تربت حسینی و به مرقد سرور شهیدان - سیدالشهدا - .
جابربن‌عبدالله جزو مجاهدین صدر اول است؛ از اصحاب بدر است؛ یعنی قبل از ولادت امام حسین، جابربن‌عبدالله، در خدمت پیغمبر بوده و در کنار او جهاد کرده است. کودکی، ولادت و نشو و نمای حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) را به چشم خود دیده است. جابربن‌عبدالله به طور حتم بارها دیده بود که پیغمبر اکرم، حسین‌بن‌علی را در آغوش می‌گرفت، چشمهای او را می‌بوسید، صورت او را می‌بوسید، پیغمبر به دست خود در دهان حسین‌بن‌علی غذا می‌گذاشت و به او آب می‌داد؛ اینها را به احتمال زیاد جابربن‌عبدالله به چشم خود دیده بود. جابربن‌عبدالله به طور حتم از پیغمبر به گوش خودش شنیده باشد که حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت‌اند. بعدها هم بعد از پیغمبر، موقعیت امام حسین، شخصیت امام حسین - چه در زمان خلفا، چه در زمان امیرالمومنین، چه در مدینه و چه در کوفه - اینها همه جلو چشم جابربن‌عبدالله انصاری است. حالا جابر شنیده است که حسین‌بن‌علی را به شهادت رسانده‌اند. جگرگوشه‌ی پیغمبر را با لب تشنه شهید کرده‌اند. از مدینه راه افتاده است؛ از کوفه، عطیه با او همراه شده است. عطیه روایت می‌کند که: «جابربن‌عبدالله به کنار شط فرات آمد، آنجا غسل کرد، جامه‌ی سفید و تمیز پوشید و بعد با گامهای آهسته، با احترام به سمت قبر امام حسین (علیه‌السلام) روانه شد. آن روایتی که من دیدم این‌طور است، می‌گوید: وقتی به قبر رسید، سه مرتبه با صدای بلند گفت: «الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر»؛ یعنی وقتی که می‌بیند که چطور آن جگرگوشه‌ی پیغمبر و زهرا را، دست غارتگر شهوات طغیانگران، این‌طور با مظلومیت به شهادت رسانده، تکبیر می‌گوید. بعد می‌گوید: از کثرت اندوه، جابربن‌عبدالله روی قبر امام حسین از حال رفت، غش کرد و افتاد. نمی‌دانیم چه گذشته است، اما در این روایت می‌گوید، وقتی به هوش آمد، شروع کرد با امام حسین صحبت کردن: «السلام علیکم یا آل الله، السلام علیکم یا صفوه الله». ۱۳۸۵/۰۱/۰۱