سیمای حوزه

پيدايش زمينه احياء علوم اسلامى در زمان امام باقر (عليه السلام)
نويسنده: آيت عباسيان
دوازده امام معصوم در طول زندگانى خود دانشگاه اسلامى را پايه ريزى نموده و به حد اعلاى امكان خود رساندند. چهار امام معصوم اول اين دانشگاه را افتتاح نمودند كه متاسفانه با جهالت و ضلالت و جنگ‏ها و ماجراجوئى‏ها و كارشكنى‏ها و جعل احاديث و خصومت‏ها مواجه بودند و موفق به تدريس گسترده نشدند. مولاى متقيان على‏عليه السلام كه به تعبير پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله باب مدينه علم بود (1) مى‏فرمود: «سلونى قبل ان تفقدونى‏» (2) و هر كسى سؤال مى‏كرد با اقيانوس علم و فضيلت آن حضرت مواجه مى‏شد. اما دشمنى‏ها مانع نشر علوم آن حضرت شد.
حضرات امام حسن، امام حسين و امام زين‏العابدين‏عليهم السلام هم با نيروهاى قوى، مكار و حيله‏گر مواجه بودند و در اين مدت فقط توانستند مقام عظيم خود و غصب بودن خلافت اموى را اثبات كنند. با نهضت‏سرخ حسينى، نهضت و جنبش فكرى ايجاد شد و امام زين‏العابدين‏عليه السلام در قالب راز و نياز و تعليم آن به ديگران، اين جنبش را فعال نمود.
چهار امام بعدى زمينه را براى تدريس و تعليم علوم اسلامى حاضر ديدند، از اين رو با شكافتن مسائل علمى و بحث از فنون مختلف اصول دين، فقه اسلام، طب، رياضيات، اخلاق و فضيلت و … تشنگان حقيقت را سيراب كردند. امام باقرعليه السلام اولين اين چهار امام بود.

از تبار نور

صفحات: 1· 2