به بهانه شهادت دکتر چمران(2)
بینش و نیایش - 2
نویسنده : مهندس مهدی چمران
بخش دوم : انقلاب اسلامي ايران در راه تحقق ظهور حضرت مهدي(عج)
بِسْمِ الله الرََّّحْمنِ الرََّّحيمِ
اَلصَّلوهُ وَ الَّسلامُ عَلي سّيِّدِ الاَنْبِياءِ وَ الْمُرسلين، اَبي القاسِمِ، مُحَمَّد، صَّلي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ الطَّيِبينَ الطّاهِرين
بيست و دوم بهمن 1357 بدون شك در تاريخ بشري روز بزرگي است. روز پيروزي مستضعفين كه با نيروي ايمان و شهادت بر طاغوت زمان شوريدند و او را از اريكه قدرت به سقوط كشانيدند، روز سپري شدن دوران حكومت و دخالت ابرقدرت‌ها در اين سرزمين. بنابراين ابرقدرت‌ها و عمال داخلي آنها با همه قدرت و نيروي خويش درصددند كه اين انقلاب باشكوه را به سقوط بكشانند، شما شاهد هستيد كه از داخل و خارج كشور، همه روزه در نقاط مختلف آتش‌افروزي مي‌كنند و توطئه‌ها بوجود مي‌آورند كه دست دولت را ببندند و از هر عمل بنيادي و اساسي جلوگيري كنند، و بلاخره با ايجاد نارضايتي در مردم، يك كودتاي نظامي را همچنان كه در زمان دكتر مصدق به وقوع پيوست، در زمان ما نيز بوجود بياورند و ديكتاتوري يا طاوغت ديگري را دوباره بر مسند حكومت بنشانند. ما در چنين دوراني زندگي مي‌كنيم و با چنين مشكلاتي روبرو هستيم.
اصولاً انقلاب سه چهره دارد. چهره اول؛ تغيير سلطة سياسي و نظامي مملكت است، چهرة دوم؛ تغيير سيستم و نظام كشور و چهرة سوم انقلاب؛ تغيير و تحول قلبي و روحي در انسان‌هاست.
در انقلاب ما قسمت اول تمام شده است. يعني تغيير سلطة سياسي و حكومتي. همچنان كه مي‌دانيد طاغوت به زير كشيده شد، نظام او واژگون گرديد و نظامي جديد براساس جمهوري اسلامي ايران بوجود آمد. اين قسمت از انقلاب شايد در هر انقلاب ديگري نيز به چشم مي‌خورد و ملموس و مادي است. يعني شما دشمن را در برابر ديدگان خود مي‌بينيد، يك نيروي نظامي از اين طاغوت حمايت مي‌كند، و بنابراين تمام نيروهاي انقلابي متوجه اين طاغوت مي‌شوند تا بالاخره طاغوت را سرنگون نمايند. فرض كنيد در انقلاب الجزاير، سلطة حكومتي و سياسي آن روز، دولت فراسنه بود كه الجزاير را مستعمره خود نموده بود. انقلابيون آنقدر مبارزه كردند تا اين سلطة سياسي و حكومتي فرانسه را از الجزاير بيرون راندند. يعني در هر انقلابي اولين مرحلة آن تغيير سلطه‌اي است كه اين سلطه به صورت سياسي، نظامي و اقتصادي بروز مي‌كند. در كشور ما نيز اين قسمت از انقلاب، با پيروزي به پايان رسيده است.
صفحات: 1· 2
