سیمای حوزه

00;">همیشه عکســــت را نگـــــــاه می کنـــــم،
آه کــــه ایـــــــن عکـــــس پیـــــر نمی شـــود !
امــــــا پیــــــــــرم می کنــــــد…

به هر تابوت خالی که رسیدی
بغل کردیش گفتی بسه برگرد

آخه تنها واسه تابوت خالی
مگه چند سال میشه مادری کرد

یه سنگ خالی و یک عمر با عشق
نشستی با یه دریا پاک کردی

آخه جای منی که زندگیتم
چجوری یه پلاک و خاک کردی

نشستی حقتو از من بگیری
نشستی دست و پاهامو بیارن

نشستی بلکه، شاید بعد یک عمر
یه روزی استخونامو بیارن

اگه تنها به دریا دل سپردم
ببین پشتم یه دریا مَرده مادر

یه روزی با من از این سنگر سرد
یه لشگر مرد بر می گرده مادر…