سیمای حوزه

امام خميني و عرفان اسلامي

نويسنده:دکتر محمد جواد رودگر
امام (ره) در تحقيق و تحقق عرفان ناب اسلامي از عرفاني سخن مي گفت و به بيان و بنان مي کشيد که از شراب طهور وحي و کوثر زلال حيات بخش سنت و سيره نشات گرفته باشد. عرفان امام خميني ره عرفان جامعه و سياست ، حکمت و حکومت ، خدمت و خرابات است و در حقيقت با آهنگ جمع الجمعي و ربط حق و خلق و «سلوک جامع» عرفان را مطرح مي کرد لذا روح حاکم بر عرفان امام خميني ره از سه ضلع وحيانيت ، عقلانيت و معنويت در همه سطوح و ساحتهاي حيات معنوي و معقول حکايت مي کرد و به تعبيري عرفان «مثبت» بود نه «منفي» تا روابط انسان با خدا، انسان با خود، انسان با جامعه و انسان با جهان را در تعامل علمي و عملي انسان با انسان کامل تفسير و تصوير نمايد. و نيز عرفان را در خدمت حکومت ديني و ولايت سياسي در آورد تا به نام سياست از معنويت عرفاني و به نام عرفان از سياست اسلامي فاصله گرفته نشود و لذا در اوج حکومت و اقتدار سياسي از مناجات شعبانيه ، تفسير سوره حمد با نظر و نگاه عميق عرفاني سخن گفته و زمين و زمينيان را با آسمان و آسمانيان پيوند مي داد.
در نگاه امام انبياء و اولياء آمده اند تا انسان را به عرفان برسانند و انسان ها از انيت و خوديت به سوي خدا و عبوديت هجرت نمايند و به مقام «لقاء حق» نايل گردند لذا «هجرت و جهاد» از مولفه هاي دروني و بيروني و نهاد و نماد عرفان امام خميني بود. به همين دليل «شهداء» را قافله سالاران توحيد که ره 100 ساله را يک شبه در اثر جذبه و نفخه الهي طي کرده و الهي شدند معرفي نمود با اين رويکرد مولفه ها و مختصاتي از عرفان آن يار سفر کرده و امام راحل ره امت اسلام را فراروي صاحب نظران و صاحب بصران مي نهيم.

صفحات: 1· 2