هم امام.....
هم امام، هم رفيق
رابطه ای مثل رابطه فرزند با پدرش یا دوست با رفیق شفیقش. حالا اگر بدانیم پیش از ما، امام دست دوستی به طرفمان دراز کرده است، چگونه می‌توانیم بی تفاوت به این دست پر برکت و مهربان به زندگی عادت وار خودمان ادامه دهیم؛ در حالی كه می‌دانیم اگر دست امام را بگیریم، دوستی داریم که تا ابد، بهترین پشتوانه و بهترین همراه ماست و هرگز جز برای خدا از ما خشم نمی گیرد و مهربان‌تر از هر دوستی است.
وقتی بدانیم که امام، پیش از اینکه حتّی لب تر کنیم، برای تمام مشکلات زندگی ما دعا می‌کند و بدون آنکه بدانیم با غم و اندوه ما اندوهگین می‌شود و یا شادیمان، خوشحال، می‌فهمیم كه امام(ع) رابطه‌ای نزدیك و صمیمی با ما دارد.
رابطه ای مثل رابطه فرزند با پدرش یا دوست با رفیق شفیقش. حالا اگر بدانیم پیش از ما، امام دست دوستی به طرفمان دراز کرده است، چگونه می‌توانیم بی تفاوت به این دست پر برکت و مهربان به زندگی عادت وار خودمان ادامه دهیم؛ در حالی كه می‌دانیم اگر دست امام را بگیریم، دوستی داریم که تا ابد، بهترین پشتوانه و بهترین همراه ماست و هرگز جز برای خدا از ما خشم نمی گیرد و مهربان‌تر از هر دوستی است.
امام رضا(ع) چه زیبا در توصیف امام(ع) فرموده‌اند:
«هم همدمی است مهربان، پدری رئوف، برادری است که نیمه انسان است، مادری نیکوکار و دلسوز به کودک و پناه بندگان در گرفتاری‌های سخت، امام، آب گوارای زمان تشنگی است و راهنمایی است به سوی هدایت و نجات بخش است از هلاکت و گمراهی…»1
رفاقت امام را می‌توان از جلوه مهر و محبّت او دید. در مقاله زیر، تنها بخش کوچکی از این جلوه های مهر و دوستی را می‌آوریم.
صفحات: 1· 2
