سیمای حوزه

تحولات صحنه نبرد پس از پيروزى فاو و اقدامات نظامى دشمن كه به طور گسترده و همه جانبه صورت گرفت، فرماندهان سپاه را با وضعيت جديدى مواجه كرد. جنگ شهرها در سطح گسترده، حمله به مراكز اقتصادى، صنعتى و نفتى فشار فوق العاده اى را بر كشور وارد ساخت. بويژه، كاهش بسيار زياد قيمت نفت تا مرز ۵‎/۵ دلار در هر بشكه موجب تشديد اين فشارها شد. همراه با اين فشارها، تحرك جديد دشمن در عرصه زمينى كه پس از اشغال اراضى كشور در آغاز جنگ، براى اولين بار صورت مى گرفت، جبهه خودى را تحت فشار قرار داده بود. در چنين شرايطى علاوه بر مقابله با حملات عراق به خط هاى پدافندى در طول مرز، آماده شدن براى حمله بزرگ بعدى، مسؤوليت ديگرى بود كه مى بايست به آن جامه عمل بپوشاند. تصرف منطقه استراتژيك فاو و جداسازى بخش جنوبى سرزمين عراق از اين كشور اقتضا مى كرد كه مناطق مهمى چون بصره و ام القصر نيز مورد توجه قرار گيرد و به نظر مى رسيد، توقف در اين منطقه و عدم توسعه وضعيت، به زيان نيروهاى خودى باشد. زيرا منطقه عمليات فاو به لحاظ وسعتى كه داشت از اين قابليت برخوردار بود كه سلسله عمليات بعدى در همين مكان انجام شود.