سیمای حوزه

امام سجاد(ع) در عين آن که زينت عبادت کنندگان، بزرگمرد عبادت، عرفان وسجده بود، مجاهد بزرگ في‏سبيل‏الله بود، او در عين آن که کانون علم و انديشه ومعرفت‏بود، تواضع ويژه‏اي داشت، و در عين آن که شکوه و جلال و ابهت‏خاصي داشت،داراي حلم و بردباري و سعه صدر مخصوصي بود، و در يک کلمه کانون همه کمالات‏انساني و ارزش‏هاي والاي معنوي، و زيبنده اين شعر معروف بود که:

رخ زيبا يد بيضا دم عيسي داري آن چه خوبان همه دارند تو تنها داري
در اين گفتار برآنيم تا به چند نمونه از رفتار آن حضرت زندگي اشاره کنيم، به‏اين اميد که درس‏هاي سودمند زندگي سالم و سازنده را از شيوه زندگي درخشان آن‏بزرگمرد فضايل بياموزيم:

 زينت پرستش کنندگان الهي
آن حضرت با عنوان زين‏العابدين و سجاد خوانده مي‏شود،چرا که او قبل از هر چيز بنده خالص و صالح خدا بود، و سجده‏هاي طولاني او، هربيننده را به سوي خدا و پرستش خدا جذب مي‏کرد.

خداوند در حديث لوح که آن نامه‏اي از سوي خدا به پيامبر اکرم(ص) است او راچنين معرفي کرده است: «سيد العابدين و زين اوليائي الماضين؛ او آقاي عبادت‏کنندگان و زينت اولياي پيشين من است.» يوسف بن اسباط مي‏گويد، پدرم گفت:
نيمه‏هاي شب به مسجد رفتم، جواني را که به سجده افتاده بود ديدم که چنين باخدا راز و نياز مي‏کرد: «سجد وجهي متعفرا في‏التراب لخالقي و حق له؛ صورتم خاک‏آلود، براي آفريدگارم سجده کرد، که خداوند سزاوار سجده است.» به محضرش رفتم،دريافتم امام سجاد(ع) است، صبر کردم تا هوا روشن شد، به نزد ايشان رفتم و عرض‏کردم: «اي فرزند پيامبر! چرا آن همه به خود زحمت مي‏دهي با اين که خداوند تورا برتري بخشيده و تو در پيشگاه خدا مقام بسيار ارجمندي داري؟» او با شنيدن‏اين سخن منقلب شده و گريه کرد و فرمود: پيامبر(ص) فرمود

صفحات: 1· 2