روز بیداری
بعثت روز بيداری
يکي از معاني بعثت ، برانگيختن و برخيزاندن است و معني ديگر؛ فرستادن و زنده کردن و بيدار کردن و بيدار ماندن.محققان و مورخان بزرگ زندگي پيامبر را از تولد تا بعثت و از بعثت تا هجرت و از هجرت تا رحلت يا شهادت بررسي مي کنند.
از معاني اشتقاق هاي ديگر بعثت بگوييم تا برگرديم به تفسير و توضيح و تاويل بعثت.
شتافتن ، برآمدن ، يکديگر را بر کاري برانگيختن ، لشکر يا گروهي را به جايي فرستادن ، روز بعث ، روز رستاخيز را گويند به معني روييدن و برخاستن ، شب بيدار ماندن.
باعث از نامهاي خداوند است و با عوث ظاهرا واژه اي سرياني است ، به معني طلب باران هنگام خشکي و خشکسالي.
در نهج البلاغه ، شريف رضي از گفتار پيشواي مومنان آورده است :
خداوند از ميان فرزندان آدم پيامبران را برگزيد و از ايشان بر وحي پيمان گرفت و از آنان خواست امانت خويش را در تبليغ رسالت ادا کنند.
اين در هنگامي است که بيشتر مردمان عهد و پيمان الهي را دگرگون کردند و بر حق او نادان شدند و با او شريکاني گرفتند و اهريمنان ايشان را از شناخت خداوند بازداشتند و از بندگي خداوند جدا کردند.
بنابراين در گفتار پيشواي مومنان علل بعثت پيامبران عبارت است از:
صفحات: 1· 2
بعثت و جان پیامبر
بعثت از ديدگاه اميرالمؤمنين
بعثت حضرت خاتمالانبيا محمد مصطفي(صلی الله علیه و آله)، بيترديد، عظيمترين، تأثيرگذارترين و پر رمز و رازترين پديدة هستي است؛ چرا كه خداوند متعال پس از گذشت بيش از ششصد سال از بعثت آخرين پيامبر و طي دوران طولاني فترت، كاملترين، جامعترين و متعاليترين دين را به دست كاملترين، جامعترين و متعاليترين موجود جهان آفرينش به انسانها ارزاني داشت و درهاي خزائن حكمت و معرفت خود را بر آدميان گشود.
با بعثت حضرت ختمي مرتبت(صلی الله علیه و آله) چنان انقلابي در ارض و سماء و ملك و ملكوت رخ داد كه پيش از آن هرگز سابقه نداشت. بيشك درك و فهم چنين رويداد عظيمي تنها در توان كساني است كه خود مستقيماً از چشمة حكمت و معرفت پيامبر خاتم(صلی الله علیه و آله) سيراب شده؛ و بعثت را با همه وجود حس كرده و حتي صداي شيطان را به هنگام نزول وحي بر پيامبر(صلی الله علیه و آله) شنيده است؛ كسي به تعبير پيامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) همة آنچه را كه رسول خدا ديده است، به چشم خود ديده و همة آنچه را كه آن حضرت شنيده، به گوش خود شنيده و تنها تفاوت او با پيامبر اين بوده كه به مقام نبوت نرسيده است.1
آري، او كسي نيست جز خانهزاد وحي، برادر و وصي رسول خدا، حضرت اميرمؤمنان(علیه السلام).
صفحات: 1· 2
به نام نامی یکتا
بنام نامی یکتا، سلام، یار همیشه!
امید عصر و زمانه، سلامتت به همیشه!
زحال من چه بپرسی؟ همان ملال همیشه..!
نه نامه ای نه جوابی به نامه های همیشه
دلم شکسته از این دست نامه های همیشه
دلم گرفته از این غم به ندبه های همیشه
دلم گرفته از اینجا…
جمعه های همیشه!
هنوز میتپد این دل،
هفته ای یکبار!
هنوز میشکند باز،
همان هنوز همیشه!
چه جمعه ها که بدون تو آمد و شب شد
چه جمعه ها که دلم مُرد،
دوباره مثل همیشه!
همیشه شوق نگاه و هنوز پرده غیبت
در انتظار هنوزم، ورای درب همیشه!
همیشه ها ز من اما
هنوزها از تو!
نشسته ام سر راهت،
هنوز مثل همیشه!
غرض گلایه نیست به کار تو ناجی دلها
دلم شکسته صبر است، بیقرار همیشه
شما کجا و ما کجا،
گلایه کجا!
تو پادشاه جهانی و من گدای همیشه
بحکم جانب انصاف، پاسخی اما؛
چرا و چون دلم را، چگونه های همیشه!
چگونه سر بگذارم به لحظه های همیشه؟
هنوز جمعه چگونه؟
چگونه باز همیشه؟
برای من تو هنوزی،
برای من تو همیشه
متی همیشه هنوزی؟ الا هنوز همیشه!
به سیدی ملکوتی سپرده ایم سلامی،
به محضرت برساند، به سجده های همیشه
به سیدی که همین جان هزار بار فدایش
همان علی که به امرش اطاعتیم همیشه
به سیدی که بدوشش سبویی از جان داشت
همان علی که نگار است، خُمّ مِیّ همیشه
به سیدی که به دستش دخیل میبندیم!
همان علی که علمدار نینوای همیشه!
به سیدی که نگاهش به عمق اقیانوس،
بلای راحت جانم، نگاه اوست همیشه!
دوباره جمعه شد و صبح بر مدار همیشه
نه نامه ای نه جوابی به نامه های همیشه
دلم شکسته از این دردنامه های همیشه
همیشه مثل هنوز است،
جمعه های همیشه!
نشسته ایم که تا کی دوباره جمعه شود
نشسته ایم بماند همین سیاق همیشه
نشسته ایم و فتادیم و باز ایستادیم
نیامدی که بماند غم فراق همیشه
نشسته ایم برای طلوع دیگرگون
نگو که باز هنوز و
نگو دوباره همیشه!
بیانات در دیدار نمایندگان مجلس
بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شوراى اسلامى
بسماللهالرّحمنالرّحیم
و الحمدلله و الصّلاة على رسولالله و على آله الطّاهرین
خیلى خوش آمدید برادران و خواهران عزیز. همینطور که فرمودند، (۱) این میعاد سالیانى، براى بنده هم فرصتى است: چهرهى نمایندگان محترم را از نزدیک زیارت میکنیم، و دربارهى فعّالیّت آنها گزارشى را که غالباً گزارشهاى خوب و خرسندکننده است میشنویم، چند جملهاى هم عرایضى عرض میکنیم. این براى ما یک فرصت است و خدا را سپاسگزاریم که امسال هم این توفیق را پیدا کردیم. روز شهادت موسىبنجعفر (سلام الله علیه) است، تسلیت عرض میکنم؛ ایّام مربوط به بعثت است، تبریک عرض میکنم؛ و روزهاى یادآورى حماسهى بزرگ سوّم خرداد و فتح خرّمشهر و مجاهدتهاى جوانهاى بااخلاص و فداکار ما است، آن را هم تبریک عرض میکنم.
آنچه مهم است، این است که هر جا هستیم - چه شما، چه این حقیر، چه بقیّهى مسئولین - توجّه داشته باشیم که آنچه در اختیار ما است امانت است، اداى این امانت هم واجب قطعى و شرعى است. و خداى متعال از ما سؤال خواهد کرد؛ هم دربارهى آنچه کردیم، هم دربارهى آنچه نکردیم؛ باید به این توجّه داشته باشیم.
دورهى مسئولیّت هم گذرا است. خب، شما از این دورهى چهارسالهى اخیر مجلس نهم، دو سال را گذراندید. همهى حوادث عالم، همینجور سریع میگذرد؛ عمر انسان هم همینجور است. این تمثیل قرآنى خیلى تکاندهنده است: سبزهاى که در اوّل بهار از زمین میرویَد یا از شاخ خشک درخت میشکفد، سبزهى زیبایى است؛ انسان از نگاه کردن به برگ سبز و به سبزهى بهارى لذّت میبرد؛ نوپا و تازه است و رو به رشد دارد؛ چیزى نمیگذرد که تابستان فرا میرسد و این سبزه، آنچه را از استعداد در آن گذاشته شده است، نمایان میکند - چه میوه در درخت، چه محصول در زراعت - باز چیز زیادى نمیگذرد که پاییز فرا میرسد؛ وقتى پاییز فرا رسید، همان سبزهى زیباى پرطراوت تبدیل میشود به برگ خشکى و خاشاکى؛ فَاَصبَحَ هَشیمًا تَذروهُ الرِّیح؛ (۲) همان چهرهى زیبا و جذّاب و طراوتبخش، تبدیل میشود به خاشاکى که بادها آن را از اینطرف به آنطرف میبرند. ما هم همینجور هستیم؛ این نمایش عینى عمر ما است: از یک جا شروع میشود، کودکى است و جوانى است و طراوت است و شادابى است و نشاط است و حوصله است و آرزوهاى بزرگ است؛ بعد میرسیم به میانسالى، آنچه از استعدادهایى که در ما وجود داشته است، به قدر همّتمان، به قدر تلاشمان، بُروز پیدا میکند؛ بعد سرازیر میشویم به سمت کهنسالى. و گفت:
دیر بماندم در این سراى کهن من
تا کهنم کرد صحبت دى و بهمن(۳)
صفحات: 1· 2
.....اجبته.....
فمن دعانی فی هذا الشهر اجبته و من سالنی اعطیته
(حدیث قدسی) اقبال الاعمال ج3 ص 174
هر که در این ماه (رجب) مرا بخواند، اجابتش کنم و هر که حاجت آورد عطایش دهم.
احیاگر جنبش علمی
احياگر جنبش علمي امام صادق (علیه السلام)
امام موسي کاظم(علیه السلام) ، در علم و حلم، تواضع و مکارم اخلاق شهرتي بسيار داشت و دانش وصف ناپذير و صفات برجسته اخلاقي اش از او تنديسي از انساني کامل ساخته بود. امام(علیه السلام) ، بدان و بدانديشان را با عفو و احسان بي کران خويش تربيت مي فرمود. شبها به طور ناشناس در کوچه هاي مدينه مي گشت و به مستمندان کمک مي کرد. مبالغي را در کيسه ها مي گذاشت و در مدينه ميان نيازمندان قسمت مي کرد. کيسه هاي موسي بن جعفر(علیه السلام) در مدينه معروف بود و اگر به کسي يک کيسه مي رسيد بي نياز مي گشت. با اين حال در اتاقي که نمازش را به جاي مي آورد جز بوريا و مصحف چيزي در آن يافت نمي شد، زيرا در دودمان مقدس و تقوي و در بيت رفيع زهد و عبادت پرورش يافته بود؛ دودماني که ايمان به خدا و عشق و علاقه به فضايل معنوي و خصايص انساني از در و ديوار و جوانب زندگي آن مي باريد و همگان شيفته و دلباخته عبادت و ستايش پروردگار بودند.
زيباترين ساعات زندگي ايشان هنگام خلوت کردن با آفريدگارش سپري مي شد و لذت بخش ترين اوقات عمر او را نماز و انجام فرايض الهي تشکيل مي داد. هنگام عبادت با تمام وجود و با تمام احساسات و عواطف خود، متوجه کمال مطلق و معبود بي همتا مي گشت و قطره وجود خود را به اقيانوس بي کران هستي بخش جهان پيوند مي داد، قطرات اشک شوق بي اختيار بر صورتش مي نشست و آرام آرام بر زمين مي غلتيد. پس از انجام فرايض و واجبات به مستحبات مي پرداخت، نافله شب را تا وقت فريضه صبح ادامه مي داد، سپس تا طلوع آفتاب به تعقيبات و دعاها مي پرداخت، تا هنگام زوال و وقت ظهر در اين حالت روحاني باقي مي ماند.
صفحات: 1· 2
یا حضرت معصومه
رهنمودهای تربیتی
رهنمود های تربیتی امام موسی کاظم (علیه السلام )
تربیت یکی از مهمترین مقوله های مطرح و قابل توجه برای تحصیل کمالات روحانی و نفسانی می باشد که اهل بیت علیهم السلام نیز به آن بسیار سفارش نموده اند. مسئله تربیت از همان نوزادی و چه بسا از دوران بارداری آغاز می گردد. اگر بخواهیم اجتماعی سالم و امن داشته باشیم باید فرزندان خویش را درست تربیت کنیم تا جامعه ای سالم و با نشاط داشته باشیم. امامان معصوم ما برای هدایت صحیح ما در طی این طریق دستوراتی ارائه فرموده اند که ما را در این مسیر پُر فراز و نشیب دستگیری می کند. امام کاظم علیه السلام نیز جهت تربیت صحیح کودکان راهکارهایی توصیه فرموده اند که به برخی از آنان اشاره می نماییم.
كودك و وابستگى به والدین
پیوند عاطفى والدین و فرزندان از نشانههاى خداوند است؛ پیوند ناگسستنى و بى شائبهاى كه بر اساس محبت است نه نیاز و منفعت. وابستگى عاطفى فرزند به والدین بیش از تعلق خاطر والدین به فرزند است. نیاز به عاطفه سراسر وجود كودك را فرا گرفته و او را به عنایت والدین نیازمند ساخته است. كودك توان دورى از والدین را ندارد و هرگونه بى توجهى پدر و مادر به این وابستگى، مىتواند براى آینده كودك مشكل آفرین باشد. متاسفانه امروزه برخى از والدین،- بى آن كه ناگزیر باشند- ، فرزندان خود را به مهد كودك مىسپارند. هر چند مهد كودك بُعد اجتماعى شخصیت كودكان را پرورش مىدهد، اما هرگز پاسخگوى نیاز حیاتى كودك به عاطفه نیست. بنابراین شایسته است والدین، در حد امكان، فرزندان خود را از حلاوت مهر مادرى و عطوفت پدرى محروم نسازند. توجه به وابستگى كودك چنان مهم است كه حتى در محافل نباید میان پدر و فرزند كه كنار هم نشستهاند، فاصله انداخت. امام كاظم (علیه السلام) مىفرماید:
” رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از فاصله انداختن بین پدر و فرزند نهى فرموده است.” (1)
وفا به وعده
صفحات: 1· 2
اعزام طلاب لردگان به مشهد مقدس
اعزام طلاب مدرسه الزهراءعلیها السلام لردگان به مشهد مقدس
به همت مدیر مدرسه علمیه الزهراء«سلام الله علیها»لردگان وبا همکاری بسیج طلاب اردوی معنوی زیارت مشهد الرضا علیه السلام به مدت شش روز جهت طلاب این مدرسه برگزار گردید. خانم نوروزی مدیر این مدرسه هدف از برگزاری این اردو را تجدید روحیه معنوی طلاب و بهره مندی بیشترطلاب از فضایل ماه پر خیر وبرکت رجب المرجب در جوار حرم ملکوتی آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام برشمرد.