حج
1 / 4
پاداش حج
47 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پاداش حج نيكو ، جز بهشت نيست .
48 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هرعمره تا عمره ديگر ، كفّاره (گناهان) ميان آن دو مى باشد و پاداش حج مقبول ، بهشت است .
49 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : حج گزار هيچ تسبيح و تهليل و تكبيرى نمى گويد، مگر آن كه به سبب آن بشارتى به او داده مى شود.
50 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله به كاروان شترهاى حجّاج نگاه كرد و فرمود : هيچ گامى بر نمى دارند، مگرآن كه برايشان حسنه نوشته مى شود وهيچ گامى نمى گذارند، مگر آن كه گناهى از آنان محو مى شود و هرگاه اعمال حج خود را به پايان برند ، به آنان گفته مى شود : بنايى ساختيد ، پس ويرانش نكنيد ، گناهان گذشته شما بخشوده شد ، براى آينده كار نيك انجام دهيد[4] .
51 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : حاجيان سه گونه اند ، بيشترين بهره از آنِ كسى است كه گناهان گذشته و آينده اش بخشوده شود و خداوند، از عذاب قبر نگاهش دارد . پس از او كسى است كه گناهان گذشته اش آمرزيده شود و بايد براى باقى مانده عمرش عمل از سرگيرد . امّا پس از او ، كسى است كه تنها خانواده و مالش حفظ شود .
52 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كس براى حج و عمره از خانه اش بيرون آيد، با هر گامى كه بر مى دارد و مى گذارد، گناهان از بدنش مى ريزد، آنگونه كه برگ از درخت فرو مى ريزد. و چون وارد مدينه شود و با سلام با من مصافحه كند، فرشتگان با سلام با او مصافحه مى كنند و چون به «ذو الحليفه»
وارد شود و غسل كند، خداوند او را از گناهان پاك مى كند و چون دو جامه نو بپوشد، خداوند حسنات را براى او تازه مى كند و چون بگويد «لبّيك اللّهم لبّيك» خداى متعال هم با «لبّيك و سعديك» در پاسخ گويد: كلامت را مى شنوم و به تو مى نگرم. و چون وارد مكه شود و طواف و سعى ميان صفا و مروه كند، خداوند خيرات را براى او پيوسته مى دارد.
و چون در عرفات وقوف كنند و صداى ناله ها به نيازها برآيد، خداوند به آنان بر فرشتگانِ هفت آسمان مباهات كرده، مى گويد: اى فرشتگانم و ساكنان آسمانهايم! آيا به بندگانم نمى نگريد كه از هر دره عميق (و راه دورى) ژوليده و غبارآلود نزد من آمده اند، پولها خرج كرده و بدنها به رنج افكنده اند! به عزت و شكوهم سوگند، بدكارشان را به خاطر نيكوكارشان خواهم بخشيد و از گناهان مانند روزى كه مادرانشان آنان را زادند، بيرونشان خواهم آورد. و چون رمى جمره كنند و سرها بتراشند و كعبه را زيارت كنند، يك منادى از دل عرش ندا مى دهد: باز گرديد كه بخشوده شده ايد و كار، از سر گيريد.
53 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله به مردى از انصار فرمود : بدان! و قتى كه تو ، روى به راه حج نهادى و بر مركب خويش سوار شدى و «بسم الله» گفتى و مركبت تو را به حركت آورد ، هرگامى كه مركب تو بر مى دارد و هرقدمى كه مى گذارد ، خداوند براى تو حسنه اى مى نويسد و گناهى مى زدايد .
پس چون احرام بسته ، «لبّيك» گفتى ، با هرلبّيك ، خداوند براى تو ده حسنه مى نويسد و ده گناه محو مى كند .
وقتى خانه خدا را هفت بار طواف كردى ، نزد خداوند ، پيمان و يادى خواهى داشت كه از آن پس ، خدا شرم مى كند تو را عذاب كند .
وقتى كنار «مقام ابراهيم» نماز خواندى ، خداوند به پاداش آن ، ثواب دو هزار ركعت نماز مقبول برايت مى نويسد . و چون ميان صفا و مروه هفت بار سعى كردى ، پاداش تو نزد خدا مثل پاداش كسى است كه از
ديار خود، پياده به حج آمده وهمچون پاداش كسى كه هفتاد برده مؤمن آزادكرده است . و چون تا غروب آفتاب در عرفات ، وقوف كردى ، اگر گناهانت به اندازه ريگ هاى صحرا وكف هاى دريا باشد، خداوند مى بخشايد.
وقتى سنگريزه بر جمرات زدى ، خداوند به پاداش هر سنگ ، در باقى مانده عمرت ده حسنه مى نويسد . و چون سر را تراشيدى ، خداوند در مقابل هرمو ، حسنه اى در باقى مانده عمرت مى نويسد ، و چون قربانى ات را سربريدى يا شترت را نحر كردى ، براى هرقطره خون آن ، در بازمانده عمرت حسنه اى دارى . و چون هفت بار گرد خانه خدا طواف كردى و دو ركعت نماز نزد «مقام ابراهيم» خواندى ، فرشته اى بزرگوار بر دوش تو مى زند و مى گويد : امّا گناهان گذشته ات آمرزيده شد ، از هم اكنون تا صد و بيست روز آينده ، اعمالت را از سرگير .
54 ـ امام باقر عليه السّلام : همين كه حج گزار شروع به تهيه وسايل سفرش كند ، هيچ گامى در راه تهيه وسايلش بر نمى دارد ، مگر آن كه خداى متعال ، ده حسنه برايش مى نويسد و ده گناه از او مى آمرزد و ده درجه بر او مى افزايد . تا آنگاه كه از وسايلش آسوده شود ، هروقت كه شد .
و چون با مركبش رو به سوى حجّ كند ، با هر گامى كه بر مى دارد و هرگامى كه مى نهد ، خداوند همان پاداش را براى او مى نويسد ، تا اعمالش به پايان رسد .
چون اعمالش را به پايان رساند،خداوند گناهانش را مى آمرزد و در چهارماهِ ذى حجّه ، محرّم ، صفر و ربيع الأوّل ، حسنات او نوشته مى شود، ولى گناهانش ثبت نمى شود ، مگر آن كه گناه كبيره اى مرتكب شود . پس از گذشت اين چهار ماه ، مثل مردم ديگر (و مخلوط با آنان) است .
55 ـ امام صادق عليه السّلام : بنده مؤمن وقتى به قصد حجّ از خانه اش بيرون مى آيد ، خود و مركبش گامى بر نمى دارند ، مگر اينكه خداوند حسنه اى براى او مى نويسد ، گناهى محو مى كند و درجه اى مى افزايد .
وچون در عرفات وقوف كند ، اگر گناهانش به اندازه دانه هاى خاك هم باشد ، چون برگردد ، مثل روزى كه مادرش او را به دنيا آورده (پاك و بى گناه) خواهد بود و به او گفته مى شود : اعمالت را دوباره از سرگير .
خداوند مى فرمايد : «كسى كه عجله كند و ذكر خدا را در دو روز انجام دهد ، و كسى كه تأخير افكند (و سه روز انجام دهد) گناهى بر آنان نيست ، براى آنان كه تقوا پيشه كنند» .
56 ـ حُجّاج ، بر سه گونه از حج باز مى گردند : يك گروه ، از آتش نجات يافته اند . و گروهى از گناهانشان پاك مى شوند ، مانند روزى كه از مادر زاده شده اند . گروهى هم تنها خانواده و مالشان حفاظت مى شود . اين كمترين چيزى است كه حج گزار آن را با خود مى آورد .
57 ـ مشمعلّ اسدى: سالى به حج رفته بودم. در بازگشت ، خدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم. حضرت پرسيد : از كجا مى آيى ، مشمعل؟ عرض كردم : فدايت شوم! به حج رفته بودم . حضرت فرمود : آيا مى دانى حج گزار چه پاداشى دارد؟ عرض كردم : از شما مى آموزم . فرمود : هرگاه بنده ، هفت بار دور اين خانه را طواف كند و دو ركعت نماز طواف را بخواند و ميان صفا و مروه سعى كند ، خداوند شش هزار حسنه براى او مى نويسد و شش هزار گناه او را مى بخشايد وشش هزار درجه بر او مى افزايد وشش هزار حاجت دنيوى او را بر مى آورد و به همين اندازه براى آخرتش ذخيره مى كند .
عرض كردم : فدايت شوم ، اينها پاداش بسيارى است! فرمود : آيا به چيزى بيشتر وبالاتر از اين آگاهت كنم؟ گفتم : آرى . فرمود : اداى حاجتى از يك مؤمن، برتراست از حجّى وحجّى وحجّى (… وتا ده حج برشمرد).
58 ـ امام صادق عليه السّلام : چون حضرت موسى عليه السّلام حج گزارد ، جبرئيل عليه السّلام نازل شد . موسى عليه السّلام به او گفت : . . . كسى كه با نيّتى صادق و خرجى پاك و حلال، اين خانه را زيارت كند ، چه پاداشى دارد؟ جبرئيل عليه السّلام به سوى خدا بازگشت . خداوند وحى فرمود كه به او بگو : او را در ملكوت اعلى ، همراه پيامبران، صدّيقان، شهيدان و صالحان قرار مى دهم و اينان چه رفيقان و همراهان خوبى اند!
59 ـ كسى كه در قبر است ، آرزو دارد كاش در مقابل دنيا و آنچه در آنست ، يك «حج» مى داشت .
