حج
1 / 9
آثار حجّ
الف ـ پاكى
115 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : به حجِ خانه خدا برويد؛ زيرا حج، گناه را مى شويد، همچنانكه آب ، چرك را .
116 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پيوسته حج و عمره بگزاريد ؛ زيرا اين دو ، فقر و گناهان را از بين مى برند ، آنگونه كه كوره آهنگرى، زنگارِ آهن را مى زدايد .
117 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : كسى كه حج گزارد و آميزش (در حالت احرام) و گناه نكند ، گناهان گذشته اش بخشوده مى شود .
118 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : كسى كه به قصد حج بيرون رود و جز خدا نيّتى نداشته باشد ، به يقين ، خداوند گناهان گذشته و آينده اش را مى بخشايد و شفاعتِ او را درباره كسى كه دعايش كند مى پذيرد .
119 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اى گروه مردم! در موقف (منى و عرفات) هيچ مؤمن وقوف نمى كند ، مگر آن كه خداوند ، گناه گذشته اش را تا آن لحظه مى بخشايد و چون حجِ او پايان يابد ، عملش از سرگرفته مى شود .
120 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : خدايا! حج گزار و كسى را كه حج گزار براى او آمرزش بطلبد ، بيامرز .
121 ـ امام سجّاد عليه السّلام : حج گزار آمرزيده است و بهشت براى او واجب شده است و عمل را از سر مى گيرد و خانواده و مالش در حفظ خداست.
122 ـ امام باقر عليه السّلام : كسى كه به نيّت حج يا عمره ، به زيارت اين خانه آيد و از كبر مبرّا باشد ، بى گناه برمى گردد ، همچون روزى كه مادرش او را زاده است . سپس حضرت ، اين آيه را خواند : «فمن تَعَجَّل في يومينِ فلا اثمَ عليه . . . ؛ (كسى كه در دو روز ، عجله كند گناهى بر او نيست)» . [6]
123 ـ امام صادق عليه السّلام : كسى كه با اخلاص و به خاطر خدا حج كند و قصد ريا و شهرت طلبى نداشته باشد ، حتماً خدا او را مى آمرزد .
124 ـ امام صادق عليه السّلام ـ در بيان فضيلت حج ـ : بنده ، از خانه اش خارج مى شود پس خير نصيب او مى گردد تا وقتى به مسجد الحرام مى رسد، طواف واجب را انجام مى دهد، سپس نزد «مقام ابراهيم» بازگشته ، دو ركعت نماز طواف را مى خواند . آنگاه فرشته اى آمده، سمت چپ او مى ايستد، پس چون بازگشت، دستش را بر شانه هاى او مى زند و مى گويد : فلانى ! امّا
گذشته هايت ، آمرزيده شد . امّا در آينده ، پس بكوش .
ب ـ بى نيازى
125 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : حج كنيد ، هرگز نيازمند نمى شويد .
126 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : حج و عمره ، فقر را مى زدايند ، همانگونه كه كوره آهنگرى ، زنگار آهن را مى زدايد .
127 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : حج كنيد ، بى نياز مى گرديد .
128 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اى گروه مردم! حجِ خانه خدا كنيد . پس هيچ خانواده اى وارد خانه خدا نمى شوند ، مگر آن كه بى نياز گردند و از حج گزاردن تخلّف نمى كنند ، مگر آن كه تنگدست مى شوند .
129 ـ امام على عليه السّلام : برترين چيزى كه متوسلين به درگاه خدا ، به آن توسل مى جويند ، ايمان به خدا و پيامبرش . . . و حجِ خانه خدا و عمره است . پس همانا اين دو (حج و عمره) فقر را مى زدايند و گناه را مى شويند .
130 ـ امام سجاد عليه السّلام : حج و عمره برويد ، تا تندرست شويد و روزيهايتان وسعت يابد و مخارج خانواده شما تأمين شود .
131 ـ اسحاق بن عمّار : به امام صادق عليه السّلام عرض كردم : من خود را آماده كرده ام كه هرسال خود يا كسى از خانواده ام با مال من به حج برود .
حضرت فرمود : آيا بر اين كار ، مصمّم هستى؟ گفتم : آرى .
فرمود : اگر چنين كنى ، مژده باد كه مالت زياد خواهد شد [7] .
132 ـ اسحاق بن عمّار از امام صادق عليه السّلام : حج گزار هرگز گرفتار «اِملاق» نمى شود . عرض كردم : املاق چيست؟ فرمود : ورشكستگى وتنگدستى .
ج ـ نور
133 ـ امام صادق عليه السّلام : حج گزار ، تا خود را به گناهى نيالوده ، نورانيّت حج با اوست .
د ـ خير دنيا و آخرت
134 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هركس دنيا و آخرت مى خواهد ، پس آهنگ اين خانه كند ، كه بنده اى بدان روى نياورده و از خدا دنيا را نخواسته، مگر آن كه از آن بدو داده است و آخرت را نخواسته، جز آن كه برايش اندوخته است.
|
پانوشت ها |
(1) در «تحرير الوسيله» چنين آمده است : شرط هاى وجوب حجِ واجب ، چند چيز است : كمال بواسطه بلوغ وعقل و آزادى واستطاعت مالى و بدنى (تندرستى و قوّت جسمى) و باز بودن و امن بودن راه و وسعت وقت و كفايت آن .
(2) وادى ميان منى تا مكّه .
(3) يكى از نواب خاص امام زمان عليه السّلام در غيبت صغرى .
(4) در نقل ديگر است « . . . پس براى آينده ، خشيت داشته باشيد» .
(5) نام كوهى ميان شام و حجاز است و در سمت راست كسى قرار مى گيرد كه از حجاز به شام مى رود .
(6) منظور كوچ كردن از منى در پايان حج است .
(7) در نقل ثواب الاعمال چنين است : اگر چنين كردى ، پس يقين داشته باش كه مالت زياد خواهد شد ومژده باد تو را به زيادى مال! .
